SF : 98 I Swear สัญญารักข้ามภพ Spe. ข้างเคียงกาย

I swear 

สัญญารักข้ามภพ

Title : I Swear สัญญารักข้ามภพ Spe.ข้างเคียงกาย

Couple : 98 HaeEun

ใบหน้าคมผละออกช้าๆ จ้องมองดวงหน้าหวานราวกับธิดาน้อยๆก่อนจะประทับจูบลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างอย่างแผ่วเบาที่สุด แตะลงบนปลายจมูกเล็ก สัมผัสแก้มนวลทั้งสองข้างอย่างไม่ว่างเว้น จนกระทั่งเรียวปากที่เคยช่วงชิม

“อื้อ..”

ฮยอกแจร้องเบาๆ ในลำคอ เมื่อริมฝีปากถูกลิดรอนอีกครั้ง แก้มใสที่หากมีไฟส่องสว่างในยามนี้ คงฟ้องให้เห็นว่ามันแดงเรื่อสักแค่ไหน แผ่นท้องบางแขม่วเกร็งอย่างไหววูบ เมื่อจูบในครานี้แตกต่างจากทุกๆครั้ง

ช่องท้องที่รู้สึกราวกับเกลียวคลื่นยามที่ริมฝีปากร้อนและเล็มกลีบปากบาง ปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วทั้งริมฝีปากจนฉ่ำชื้น  ขณะที่มือหนาก็คลึงที่คอสวยราวกับทำให้ร่างกายเล็กผ่อนคลายไปกับสัมผัสลึกซึ้งที่ได้รับ

จูบราตรีสวัสดิ์ที่ฮยอกรู้สึกว่ามันมาก...มากเสียจนร่างกายโอนอ่อนตามไปอย่างง่ายดาย เมื่อสุดท้ายโพรงปากหวานก็อ้ารับปลายลิ้นร้อนที่อ้อยอิ่งอยู่นาน

มือเรียวเล็กเอื้อมขึ้นคล้องรอบลำคอหนา ขยุ้มกลุ่มผมสีดำขลับระบายความหวามไหวที่ได้รับ แต่กลับไม่คิดห้าม

เมื่อใจมอบให้ไปหมดแล้ว แล้วร่างกายจะต้านทานได้อย่างไร?

เสียงจูบยิ่งดังขึ้นยามที่ใบหน้าคมขยับเปลี่ยนองศา ปลายลิ้นนุ่มตวัดเกี่ยวตอบรับอย่างไม่ประสา แต่กลับแนบแน่นยิ่งกว่าจูบครั้งไหนๆ

“อืออ..ฝะ..ฝ่าบาท”

“ชู่ว..”

ฮยอกแจคราวพร่าเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ก่อนที่ริมฝีปากร้ายกาจจะจูบลงที่ปลายคางมนเรื่อยลงไปตามเรียวคอสวย สัมผัสร้อนที่ทำให้ร่างกายสั่นสะท้าน โดยไม่รู้เลยว่ากระดุมเสื้อค่อยๆถูกริดออกทีละเม็ดจนเนื้อผ้าแยกออกจากกัน

เรือนกายที่มีเพียงเสื้อเนื้อบางสวมอยู่เพียงชิ้นเดียวจึงไม่มีสิ่งใดบดบังแก่ดวงตาคม

องค์รัชทายาทจูบซับไปทั่วอณูผิว ไหปาร้าสวยเป็นแอ่งก็ไม่เว้นว่าง ลมหายใจร้อนที่ประพรมลงบนผิวจนกายเล็กสั่นเทาหากแต่ไม่ถอยหนี ความร้อนของร่างกายที่เวลานี้มารวมกันอยู่ที่ส่วนกลางลำตัวจนขนอ่อนลุกซู่

“อ่าห์..”

เสียงหวานครางแผ่วทุกครั้งริมฝีปากหยุ่นนุ่มกดสัมผัสลงบนผิวกาย กลิ่นหวานอ่อนๆที่องค์รัชทายาทสูดดมด้วยความคิดถึงและหลงใหล

“อ๊าส์...ฝะ..ฝ่าบาท หม่อมฉัน ฮื่อ..”  ฮยอกแจหวีดร้องยามที่โรงปากร้อนครอบครองลงบนแผ่นอก เมื่อจูบที่สั่นสะท้านไม่เป็นเพียงแค่จูบเท่านั้น

ผิวเนื้ออ่อนถูกขบเม้มแรงสลับกับความชื้นที่ปาดลงบนยอดอก สัมผัสที่มากจนสะโพกบางกระสับกระส่าย ขณะที่องค์รัชทายาทที่กำลังดื่มด่ำกับกายเล็กที่แสนคิดถึง เรือนร่างที่บิดเร้าจนรู้สึกถึงความต้องการของร่างกายที่กำลังก่อตัวขึ้น

ชายหนุ่มวัยกลัดมันเคลื่อนตัวลงต่ำจนถึงแผ่นท้องบาง แผนท้องที่แขม่วเกร็งฟ้องถึงให้รู้สึกคลื่นอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าจนไม่อาจะหยุดลงแค่นี้

“ยะ..ย่ะเพคะ ฝ่าบาท อ๊าส์....” มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่ตื่นขึ้นมาจากการปลุกเร้าขยับน้อยๆอย่างเบามือขณะที่ริมฝีปากก็จูบต่ำลงเรื่อยๆจนสัมผัสกับต้นขาอ่อน

“ฮื่อ..สะ..เสียว” เสียงหวานที่ชายหนุ่มต้องกัดฟันแน่นพร้อมกับขยับข้อมือให้เร็วขึ้นจนร่างเปลือยเปล่าผวาขึ้นกอดตัวเองแน่น

“ฮื่อ..ฝ่าบาท..อื้ม...”

ร่างน้อยสะดุ้งเฮือกที่จังหวะที่ร่างเล็กถูกแตะต้อง ใบหน้าสวยหลับตาแน่น ริมฝีปากเม้มสลับคลายกับอารมณ์ที่ปะทุ มือเรียวลูบไล้ไหล่หนาอย่างไม่เบามือกับสัมผัสแสนรัญจวนใจที่ได้รับ

ทงเฮมองปฏิกิริยาของนางตัวน้อยใต้ร่างด้วยแววตาที่วาววับ เรือนกายของนางอันเป็นที่รักกำลังย้อนกลับมาทำร้ายตัวเขาเองในเวลานี้

“ฝ่าบาท..อื้อ..” เสียงเรียกของร่างน้อย ทำให้องค์รัชทายาทที่กำลังข่มกลั้นตนเอง เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่แสนเร้าอารมณ์ จนต้องเคลื่อนกายขึ้นไปกดจูบที่เรียวปากฉ่ำหวานอีกครั้ง ให้ร่างน้อยครางประท้วงเบาๆ

 “ฝ่าบาท..หม่อมฉัน..ฮื่อ...” ฮยอกแจที่เวลานี้อารมณ์ที่ถูกปลุกเร้ามีอำนาจเหนือจิตใจ เอ่ยสิ่งที่ไม่คิดว่าตนเองจะกล้าเอ่ยออกมา เสียงแผ่วเบาราวกับเสียงละเมอ แต่ดังชัดในโสตประสาทผู้ฟัง

“ช่วยหม่อมฉันที...หม่อมฉัน..ต้องการ...ฝ่าบาท...” องค์รัชทายาทชะงักงันไปชั่วครู่กับเสียงร้องขอที่หวานล้ำ พอสิ้นประโยคฮยอกแจก็ยิ่งอายจัด ดวงตาที่คลอหน่วยด้วยคลื่นอารมณ์หลุบตาลงต่ำอย่างไม่กล้าสบสายตากับความต้องการของตัวเอง

“อ๊า!!!” ร่างบางถึงสะดุ้งสุดกาย เรียวขาขาวแยกออกห่างอีกนิด เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวที่กำลังกำรอบแก่นกายเล็ก ฝ่ามือหนาอุ่นขยับรูดรั้งแผ่วเบา ก่อนจะขยับแรงขึ้นจนแทบจะไปถึงปลายทาง

นัยน์ตาหวานฉ่ำมองภาพแสนน่าอายของตนเองที่ร้องขอให้องค์รัชทายาทแตะต้องกายอย่างเต็มใจ สัมผัสที่ทำให้ร่างเล็กเกร็งตัวรับอย่างเสียวซ่าน

 “สวย...เจ้าสวยไปทั้งตัว..” สายตาคมกริบจับจ้องไปทั้งตัว สายตาที่ฮยอกแจรู้สึกสะท้านเพียงเพราะสายตาราวกับกลืนกินเขาไปทั้งร่าง

 “อ้ะ...ยะ...อย่ามองนะ...เพคะ...อย่า...” ทงเฮกดสายตาลงต่ำ หยุดลงที่แก่นกายสีหวานที่ขยับขยายเต็มที่ภายในอุ้งมือหนา นัยน์ตาคมมองแก่นกายที่โผล่พ้นมือก่อนจะตวัดสายไปมองดวงตาที่สั่นพร่า รอยยิ้มพราวที่ฮยอกแจรับรู้ได้ว่าองค์รัชทายาทผู้นี้กำลังสนุก

สนุกกับการกลั่นแกล้งบนร่างกายของเขา

องค์รัชทายาทที่ขยับข้อมืออยู่ ผ่อนปรนจังหวะลงแล้วกำรอบไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปมาตรงส่วนปลายหัวหยักให้ฮยอกแจร้องบอกอย่างทรมาน

“ให้หม่อมฉัน..ไปนะ..อ่าห์...เพคะ..” ห้วงอามรณ์ที่ถูกดึงกลับจนกายร้อนวูบวาบไปหมด  เพราะความเสียวซ่านที่กำลังจะถึงปลายทางถูกดึงรั้งให้ชะลอลง

แต่เสียงหวานที่พร่ำขอก็ทำให้องค์รัชทายาททงเฮยอมอ่อนใจ เมื่อเห็นท่าทางทรมานของร่างน้อย

 “อ๊าาา!!!...ฝ่าบาท...ฮยอก..ฮื่อ..หม่อมฉัน..เสียว....อื้อ...”

แก่นกายเล็กถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว การกระทำที่ฮยอกเจเบิกตากว้างเพราะความอุ่นร้อนกำลังจุดไฟให้ร่างกายร้อนรุ่มราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เสียงที่ทำให้ปลายลิ้นร้อนลากเลียไปทั่วทั้งความยาว ความร้อนปนชื้นและความนุ่มของปลายลิ้นที่สัมผัสจนใบหน้าหวานเชิดขึ้นกับความเสียวที่เกิดขึ้น จนขาเรียวแยกปลายเท้าออกช้าๆ โดยอัตโนมัติ

 “ฝ่าบาท...ได้โปรด...อึ้ก....หม่อมฉัน...อ๊า...” ร่างเล็กร้องขาดห้วงไม่เป็นภาษา เมื่อริมฝีปากร้อนห่อแน่นเร่งเร้าจังหวะให้หนักหน่วงขึ้น มือเรียวกำขยำผ้าปูที่นอนจนแทบจะหลุดตามมือขึ้นมา

น่าอายเหลือเกิน แต่เขากลับห้ามความต้องกายของร่างกายนี้ไม่ได้

เสียงครางหวีดก้องไปทั่วทั้งห้อง สะโพกบางแทบจะลอยตามแรงเร้าที่มอบให้อย่างสุขสม แล้วเพียงโพรงปากร้อนดูดเม้มแรงๆอีกไม่กี่ที ร่างเล็กก็กรีดร้องลั่นพร้อมกับกายที่ทิ้งจมลงบนที่นอนอยู่เหนื่อยอ่อน

“แฮ่กๆ..ขอประทาน..แฮก..อภัยเพคะ..” ฮยอกแจสำลักอากาศพูดเมื่อตัวเองปลดปล่อยความต้องการออกไปจนหมดสิ้นโดยที่มีองค์รัชทายาทรองรับมันอยู่

 “อื้ม...ฝ่าบาท” ฮยอกแจครางพร่า เมื่อกายหน้าซ้อนขึ้นมาเสมอแล้วจูบวับเรียวปากหวานอีกทีอย่างแสนรัก ให้แขนเรียวกอดไหล่อีกฝ่ายแน่น

 “สวยที่สุด...เจ้าสวยเหลือเกิน” แววตาที่แสดงชัดเจนว่าแสนรักแสนหวง แววตาที่ฮอยกแจยิ่งรู้สึกกระดากอายเมื่อสมองเริ่มทำงานอีกครั้งหลังจากปล่อยให้ความต้องการทางร่างกายเป็นผู้ชักพา 

กลับไปอ่านต่อนะคะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=194

SF : 98 Against the rule

แกร๊ก

ประตูถูกลงกลอนเรียบร้อย ฮยอกแจที่ยืนอยู่ด้านหลังโดยมีมือหนากุมข้อมือตัวเองเอาไว้แน่นได้แต่ก้มมองพื้นอย่างสับสนในตัวเอง  ความคิดที่บอกว่าตัวเองว่าทำแบบนี้มันผิด  แต่ความรู้สึกมันกลับบอกว่าทำอย่างที่ใจต้องการ

แปลก...ที่ก่อนหน้านี้ทั้งวันไม่ได้คิดหรือรู้สึกอะไรกับคนๆนี้มากกว่าเพื่อนของเรียวอุคเลยสักนิด แต่เพียงแค่สัมผัสนั้น  ทุกอย่างกับเปลี่ยนไปหมด

ถ้าจะโทษว่าเป็นเพราะความต้องการเบื้องล่างจะรู้สึกผิดน้อยลงไหมนะ

แบบนี้เรียกว่านอกใจใช่ไหม

ฟึบ

“ขอโทษ”

ทงเฮหันมาเอ่ยประโยคเดิมซ้ำๆ  ก่อนจะดันร่างเล็กเข้ากับมุมเสาประกบเรียวปากซ้ำลงไปดูดซับความอ่อนหวานที่ได้ลิ้มลองเมื่อครู่อีกครั้งอย่างติดใจ ลิ้นร้อนลากไล้แยกริมปากฝีปากอย่างขออนุญาตก่อนที่ฮยอกแจจะเผยอริมฝีปากอย่างยินยอม

มือหนาลูบไล้ไปบนเรือนร่างเล็กอย่างสำรวจ ท่อนบนที่มีเพียงเสื้อกล้ามเท่านั้นทำให้มือหนาสอดลึกเข้าไปใต้เนื้อผ้าได้ง่ายๆ

“อือ..อ่าห์...จุ๊บ”  แผ่นท้องบางแขม่วงเกร็งเมื่อความรู้สึกที่ข่มลงไปปะทุขึ้นมาอีกครั้งได้ง่ายๆกับการเล้าโลมเพียงน้อยนิดในเวลาไม่ถึงนาที

ฟึบ

ชายเสื้อถูกเลิกขึ้นมาก่อนจะถอดออกเหนือหัว  แล้วทงเฮก็แนบริมฝีปากย้ำลงไปอีกครั้ง กลิ่นหอมเมื่อครู่แผ่กระจายไปรอบๆตัว  เกลียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ตอบรับได้อย่างดี มือหนาลูบไปบนผิวเนียนจนทั่วทุกตารางผิวก่อนจะเจอกับขอบกางเกงที่ขวางกั้น

กางเกงเนื้อผ้าไม่หนานักถูกปลดออกง่ายดายรูดลงไปกองที่ข้อเท้าเหลือทิ้งไว้เพียงชั้นในสีขาวที่ห่อหุ้มร่างกายเล็กนี้

ทงเฮละใบหน้าออก  กวาดมองใบหน้าที่เห่อแดงและริมฝีปากที่วาววับอย่างพอใจก่อนจะซุกใบหน้าลงไปย้ำซ้ำรอยเดิม

“อ๊ะ..ดะ..เดี๋ยว” ลิ้นร้อนแลบเลียซ้ำไปยังรอยขบกัดที่ทำไปตามเกมส์เมื่อครู่  รอยที่อาจจะช้ำแดงขึ้นมามากกว่าเดิมในวันพรุ่งนี้เพราะห้อเลือด

“หือ..”

“อย่า...ดูดแรง”  ฮยอกแจเอ่ยไม่กล้าสบตา คำขอที่ทงเฮรู้ว่าเพราะอะไร

ริมฝีปากนุ่มกดจูบลงไปบริเวณเนื้ออ่อนนั้นอีกครั้ง  กดย้ำๆสร้างอารมณ์หวามให้ร่างเล็กได้อย่างดี ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนลงมายังแผ่นอกขาวที่ประดับไว้ด้วยตุ้มแต้มกลางอกที่ชูชันในเวลานี้

จ๊วบ

“อื้อ...ยะ..อย่าเลียแบบนั้น อ่าห์..”  เสียงหวานที่ร้องห้ามแต่ไม่ทำให้ทงเฮใส่ใจรับฟังนัก เพราะเสียงนั้นบ่งบอกถึงความพอใจมากกว่าหักห้ามอย่างจริงจัง

ปลายลิ้นตวัดยอดอกดูดกลืนอย่างไม่เบาแรงขณะที่มืออีกข้างก็เคล้นคลึงยอดอกอีกข้างอย่างเท่าเทียมกัน

จุ๊บ

ฟึบ

ใบน้าที่เคลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงใน  ทงเฮใช้ปลายนิ้วดึงขอบออกจนเกิดช่อว่างแต่ก่อนจะรูดลงมือเล็กก็ตะครุบที่มือหนาเอาไว้

“หืม..”  ทงเฮแหงนหน้าขึ้นมองคนที่แววตาฉายชัดถึงความต้องการเต็มเปี่ยมแต่กลับห้ามเขาเอาไว้  คงเพราะ...อาย  สินะ

“หลับตาก็ได้”

“ไม่ใช่แบบนั้น...”  ไม่ใช่ว่าไม่เคย  ... แต่นั่นก็ทำกับคนรัก  ทำกับคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน  ไม่ใช่คนที่รู้จักกันวันเดียวแบบนี้

“หึ..ใช้ความรู้สึกก็พอ”  ว่าจบทงเฮก็รูดชั้นในสีขาวออกไปยังปลายเท้ามือหนาสัมผัสแล้วขยับเบาๆที่ส่วนอ่อนไหวที่แสดงออกว่าต้องการมากแค่ไหน  แต่มันก็ไม่ต่างกันกับของตัวเองที่ต้องการจนปวดร้าวไปทั้งช่วงล่างในเวลานี้

“อ๊า....ส์...” โพรงปากร้อนครอบครองลงไปอย่างไม่ต้องคิด  ลิ้นร้อนลากไปทั่วแทงเนื้อร้อนที่ขยับขยายเพราะความกระสันทงเฮดูดเม้มจนขาเล็กไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนต่อไป

“ทงเฮ..ฉัน..ยืน..ไม่ไหว”

ทงเฮดูดแรงๆให้ร่างเล็กสะทานเฮือกอีกรั้งก่อนจะยืนขึ้นแล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าเล็กยามที่ปลดเปลื้องท่อนล่างของทั่วเองไปพลาง

ฟึบ

ทงเฮจัดการหมุนให้ฮยอกแจยันกำแพงไว้ก่อนจะสลัดเสื้อตัวเองออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะทาบทับจนผิวกายแนบสนิทเขาหากับ  ความร้อนของร่างกายที่แนบสัมผัสที่บ่งบอกถึงความต้องการที่ทวีสูง

“อ่าห์...ฮื่อ...อื้อ..” เสียงหวานครางพร่าเมื่อริมฝีปากเราะร้ายกดจูบไปทั่วบริเวณหลังต้นคอไล่มายังกระดูกสันหลัง  ก้นกลมถูกขยำแรงอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะแหวกออกเพื่อพบกับช่องทางอ่อนนุ่มที่พร้อมที่จะโอบรัดเขาไว้

ทงเฮค่อยกดแทรกปลายนิ้วเข้าไปสร้างความคุ้นเคยขยับขยายช่องทางให้พร้อมรับขนาดที่ใหญ่กว่า  ความร้อนภายในที่ดูดรัดเป็นจังหวะทำให้ทงเฮอยากที่จะกดแทรกกายเข้าหาแทบจะทันที หากแต่อยากให้ร่างเล็กพร้อมกว่านี้ก่อน

“พะ..พอแล้ว..เข้ามา..ฮื้อ...เลย”

จ๊วบ

ทงเฮกดจูบริมฝีปากบางนั้นเอาไว้ก่อนจะสาวรูดแท่เนื้อร้อนของตัวเองแล้วจ่อกับกับช่องทางคับแคบนั้น

“ขอโทษ..แต่ฉันอยากทำแบบนี้จริงๆ อืม..”  ทงเฮเอ่ยขอโทษฮยอกแจอีกครั้ง  ขอโทษกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปแล้วและขอโทษกับสิ่งที่ทำอยู่  รู้ว่ามันจะทำให้เกิดปัญหาไม่มากก็น้อย  อย่างน้อยก็ความรู้สึกของฮยอกแจเองที่ต้องรู้สึกผิดต่อคนรัก แต่...เขาอยากจะทำแบบนี้จริงๆ

ทงเฮกดกายเข้าหาจนแผ่นท้องแกร่งแทบแน่นเข้ากับก้นนุ่ม อาการตอดรัดภายในทำให้ทงเฮอยากจะกระแทกกายเข้าหาอย่างไม่ต้องยั้ง  หากแต่ความรู้สึกหนึ่งกลับมีอำนาจมากกว่า

อยากทำให้ฮยอกแจรู้สึกดี ... และอยากอยู่แบบนี้นานๆ

“ฮื่อ..ขะ..ขยับ..”  ทงเฮถอนกายออกเมื่อเสียงพร่าเร่งเร้า  แล้วกดกายเข้าหาอีกครั้งเนิบๆ  ช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไป

“อ๊ะ..อื้อๆ...อึก...อืม...”  เสียงกระเส่าพร่าบรรเลงกล่อมให้ทงเฮบรรจงแทรกกายเข้าหา  ขณะที่ฮยอกแจก็แอ่นกายรับอย่างต้องการไม่ต่างกัน

“อืม..ฮยอกแจ...”

“อื้อ..”  เสียงทุ้มต่ำที่คำรามเรียก ทำให้ฮยอกแจเอี้ยวใบหน้ามามองก่อนจะเห็นใบหน้าที่ทำให้ใจกระตุกไปแว้บหนึ่ง 

“อ๊า...ทง..เฮ....ระ...แรงๆ ฉันอยากไป..แล้ว ฮื่อ...”  ความอึดอัดที่ทงเฮทำให้ความต้องการมันวิ่งวนไปทั่วร่างหากแต่ไม่มากพอที่จะทำให้ถึงจุดหมาย จนเสียงหวานต้องร้องขอ

จุ๊บ

ทงเฮก้มลงจูบที่หัวไหล่มนเบาๆก่อนจะผละออกมาเล็กน้อย

“เกาะดีๆ”

“อื้อๆๆๆ”  สิ้นคำเตือนมือหนาก็ล็อคเอวเล็กเอาไว้ก่อนจะกระแทกกระทั้นกายเข้าหารัวแรง

“อืม...ฮยอกแจ..อาห์..สุดยอด” 

ทงเฮโถมกายเข้าหาอีกเพียงไม่กี่ครั้งก่อนที่ฮยอกแจจะปลดปล่อยทุกความต้องการออกมา แล้วเพียงแค่สอดใส่อีกไม่กี่ที ทงเฮก็ถอนกายออกชักรูดแก่นกายตัวเองแรงๆพร้อมกับปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาจนเต็มมือ

ฮวบ

“ฮยอก..”

“ปละ..เปล่า..ฮือ..ไม่เป็นไร” ฮยอกแจหอบหายใจแรงยามหันไปบอก  แต่เพราะขาที่ต้องฝืนยืนทั้งๆที่ร่างกายอ่อนปวกเปียกขนาดนั้นจนเวลานี้แข้งขาไม่เหลือเรี่ยวแรง

หมับ

“ลุกไหวหรือเปล่า”

“ไหว..แต่..นาย..เอ่อ...”  ฮยอกแจที่หันมามองต้องหน้าแดงอีกครั้งเมื่ออะไรๆที่เพิ่งจะสงบลงกลับตื่นขึ้นมาอีกแล้ว

“ช่างมันเถอะ” ทงเอตอบแก้เก้อ เมื่อหลักฐานทางร่างกายมันฟ้องว่าเขาเองยังต้องการร่างเล็กนี้อยู่

ฮยอกแจยืนขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากทงเฮ  แต่ก่อนที่ทงเฮจะก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ตัวเองปลดเปลื้องของร่างเล็กออกมาส่งให้  แต่ฮยอกแจก็ทำให้ทุกอย่างมันเริ่มต้นอีกครั้ง

“ฉันก็อยากให้นายกอด”  กอดที่ไม่ได้หมายถึงการกอดเฉย  คำพูดที่ต่างเข้าใจกันได้ดี  แม้ทุกอย่างจะผิด แต่ฮยอกแจอยากจะสนแค่สิ่งที่ทำอยู่ในเวลานี้เท่านั้น

หมับ

มือหนารวมเอวเล็กเข้ามาแนบสนิทก่อนจะยกตัวเล็กฮยอกแจโอบขารอบเอวตัวเองไว้ก่อนจะเดินถอยหลังไปที่เตียงที่อยู่ไม่ไกล

“แต่...ฉันอยากนอนเฉยๆ”  ทงเฮตอบกลับแต่การกระทำกลับตรงกันข้าม  มือหนาเริ่มสร้างความปั่นป่วนให้กับกายเล็กอีกครั้ง

“หือ..อือ...”

ฟึบ

ทงเฮทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนจะเอนนอนลงไปให้ฮยอกแจนั่งคร่อมอยู่บนตัว  ไม่ต้องบอกอะไรฮยอกแจก็เข้าใจทั้งหมด 

เกมส์นี้เขาต้องเป็นคนเล่นมัน

กลับไปอ่านต่อค่ะ

SF : 98 I'm Donghae Spe. บัตรหนึ่งใบ & ความจริงของคืนนั้น

ทงเฮรวบเอวเล็กเข้ามาชิดก่อนจะดันจนไปชิดกับขอบเตียง  มือหนาแทรกเข้าไปยังช่องว่างของเอวยางยืดสัมผัสกับแก้มก้นนุ่มบีบขยำให้เท่ากับความหวงที่มีเพื่อตอกย้ำว่าตนเองเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทำแบบนี้

“กับข้าวเย็นหมดแล้วไม่อร่อย  อย่ามาโทษฉันนะ อือ..”

ฟึบ

กางเกงเอวยางยืดขาสั้นที่สวมใส่ให้เบาสบายสำหรับวันหยุด  ถูกรูดลงไปยังเรียวขาพร้อมๆกับชั้นในตัวเล็ก ช่วงล่างที่เปลือยเปล่าเอนกายลงไปบนที่นอนขณะที่กาหนาตามมาแนบชิดไม่ห่าง

ริมฝีปากร้อนกดจูบไปบนเรียวขาขาว ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาจนกายเล็กขนลุกซู่  ฮยอกแจชันแขนกึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูกายหนาที่คร่อมอยู่บนตัวพร้อมกับเม้มปากแน่นเมื่อคลื่นอารมณ์กำลังถาโถมเข้าใส่

จุ๊บ...จุ๊บ....

ขาขาวเนียนขึ้นรอยแดงช้ำทุกตารางผิวที่ริมฝีปากร้ายกาจนี้ได้สัมผัส

“อ่าห์..”  เสียงหวานครางพร่าในลำคอเมื่อกลีบปากหยุ่นนุ่มค่อยๆคืบคลานขึ้นมา ลิ้นฉ่ำชื้นปาดเลียต้นขาด้านในจนปลายเท้าเหยียดเกร็ง แต่มันก็ไม่เท่าความรู้สึกความที่โพรงปากร้อนครอบครองลงมาราวกลับกลืนกินตัวเองไปทั้งตัว

“อื้อ...อึก..ทงเฮ...อย่า..ดูดแบบนั้น..อ่าห์”

ดวงตากลมที่หลับแน่นปรือมองเอ่ยบอกกับคนที่กำลังแสดงออกราวกับว่าร่างกายของเขาไม่ใช่ของเขาเองอีกต่อไป  ร่างกับว่าร่างกายที่ทอดยาวนี้เป็นของๆคนที่กำลังย้ำสัมผัสให้จนแทบสำลัก

คำขอร้องปนเอ่ยห้ามที่ทงเฮไม่สนใจรับฟัง  ลิ้นร้อนปาดเลียดูดเม้มให้อย่างเต็มใจ ทุกการกระทำที่อยากจะตอกย้ำให้ร่างเล็กจนจำเพียงท่วงท่าและรสสัมผัสจากตนเองเท่านั้น

หลังจากแกล้งให้ร่างเล็กตัวสั่นเกร็งจนพอใจ  ทงเฮจึงค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นกดจูบบนแผ่นทองบาง ร่นชายเสื้อยืดที่บดบังเรือนร่างขึ้นไปทีละน้อยก่อนจะพบกับตุ่มแต้มกลางอกที่ชูชันเป็นไตแข็ง  ปลายลิ้นตวัดชิมก่อนจะดูดแรงจนแผ่นอกบางแอ่นขึ้นตาม

“อึ้ก!!!”

แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สอง  แต่มันมากกว่านั้นหลายเท่า  แต่ทุกครั้งที่ร่างกายถูกสัมผัสเขาไม่เคยต้องการอะไรไปมากกว่าความอบอุ่นจนร้อนแทบจะเผาไหม้ร่างกายจากทงเฮเท่านั้น

“กัดนี่ไว้”  เสียงทุ้มเอ่ยออกมาสั้นๆ ฮยอกแจก็ทำตามโดยไม่อิดออด ชายเสื้อที่ฮยอกแจกัดคาบเอาไว้เปิดเผยแผ่นอกให้มองเห็นได้อย่างถนัด  โดยเฉพาะในเวลาเช้าแบบนี้

แผ่นอกที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายทำให้แผ่นท้องบางแขม่วเกร็ง  มือหนาเคล้นคลึงยอดอกอีกข้างยามที่ส่วนอ่อนไหวถูกกลั่นแกล้งจากคนที่อยู่ด้านบน

ทงเฮใช้หัวเข่าคลึงวนเบาๆยังส่วนที่ตื่นไหวจนเอวเล็กส่ายน้อยๆ

“อ่าห์..อืม...ทงเฮ...”

“ไม่ไหวแล้วหรอ”

“ฮึก..อื้อๆ”  ใบหน้าเล็กพยักแรงๆจนทงเฮยกยิ้มที่มุมปาก  ก่อนรั้งกายขึ้นมาถอดเสื้อผ้าที่เกะกะของตัวเองออกจนหมดแล้วรูดเสื้อที่ฮยอกแจกัดชายเสื้อไว้ออกไปทางหัวแล้วคาเอาไว้แบบนั้นให้แขนทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัว

สายตาประหม่าที่ไม่เคยจางหายไป  ทุกครั้งที่ต้องเปลือยกายให้สายตาคมจ้องมอง  แต่สายตาประหม่านั้นก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองร่างกายที่ได้สัดส่วน  ร่วมถึงรอยสักรอยนั้น

สายตาที่ทงเฮมองเห็นและพอใจไม่น้อยแต่ก็ไม่พอที่จะลบล้างความไม่พอใจที่มีอยู่ได้

มือหนาแยกแยกขาเรียวออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้าไป 

“อึก..บะ..เบาๆ” ฮยอกแจร้องบอก  เมื่อทงเฮกดกายเข้าหาโดยไม่รั้งรอ

“จับหัวเตียงไว้” 

ทงเฮว่าก่อนจะใช้มือประครองใต้ก้นนุ่มก่อนจะขยับกายสอดแทรกความใหญ่โตเข้าไปยังความนุ่มร้อนที่ตอดรัด ความเสียวซ่านที่แผ่ซ่านไปทั่วกายทำให้ดวงตาหวานหนักจนไม่สามารถลืมขึ้น หากแต่ดวงตาคมนั้นสามารถมองภาพตรงหน้าได้อย่างแจ่มชัด  ทุกรอยรักทุกตารางผิว

สะโพกสอบกดกายเข้าหาไม่เบาแรง เร่งเร้าจังหวะโดยทันทีกายหนาที่โยกไหวทำให้ร่างเล็กปลดปล่อยเสียงหวานหูไม่ขาดสาย

“ฮื่อ..อ๊ะ...อื้อๆ..”

“ฮื่ม...”

เสียงเนื้อที่กระทบกันดังก้องทั้งห้อง  สัมผัสหนักๆ กระแทกเข้ามาลึก

“อ๊า...ๆ....อึก..ฮื่อ...ทำไม..แรงจัง”  เสียงกระท่อนกระแท่เอ่ยถาม  เมื่อความรุนแรงในวันนี้มันต่างจากครั้งอื่นๆ  มันไม่ได้รุนแรงในแบบที่เคยเป็น  มันดุดันและเหมือนว่าทงเฮกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง

ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนั้นมือหนาที่ยกก้นนุ่มไว้ตวัดร่างเล็กที่นอนราบไปบนที่นอนให้ลุกขึ้นมาทั้งๆที่กายยังคงเชื่อมกัน

แขนเล็กสะบัดเสื้อที่ผูกมัดแขนตัวเองออกก่อนจะเอื้อมมาคล้องที่ลำคอหนาอย่างเอาใจ  แม้จะไม่รู้ว่าทงเฮกำลงคิดอะไรแต่ความไม่พอใจนั้นคงมาจากเขาแน่ๆ

จุ๊บ

“ฮื่อ...ทงเฮ...อ่าห์...” เสียงหวานครางชิดริมหู  เสียงที่กระตุ้นเร้าให้ทงเฮบังคับจังหวะให้กระชั้นชิดขึ้นขณะที่ร่างเล็กคร่อมทับอยู่ด้านบน

“ซี๊ด...”

 “ทงเฮ...อื้อๆ...อ๊าาาาาาาา” ผนังนิ่มตอดรัดความแปลกปลอมที่สอดแทรกผลุบเข้าออกถี่รัว ยามที่กายโยกไหวบนตักหนา มือผมแทรกเข้าไปที่กลุ่มผมหนาระบายความเสียวซ่านในขณะนี้โดยที่ขาทั้งสองข้างที่แยกออกกว้างก็เกี่ยวเข้าหากันโอบรับเอวหนาให้แท่งเนื้อร้อนนั้นเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น

“ฮื่มมมม  ตรงนี้สินะ”   เขาพูดขึ้นก่อนจะกระแทกให้แรงขึ้นในจุดๆเดิมผมผวากอดทงเฮแน่นเมื่อรู้สึกถึงคลื่นอารมณ์ใกล้จะถึงจุดปลดปล่อย

ป้าบ!!

“อ๊ะ...”

มือหนาตีลงมาไม่เบาแต่ก็ไม่ได้แรงจนเกินรับไหว มันเหมือนว่ายิ่งกระตุ้นให้ทงเฮทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น  กลิ่นกายที่คละเคล้าไปกับกลิ่นเหงื่อหลอมรวมให้ผมถึงจุดหมายในที่สุด

“อ๊าาาาาาา” ร่างกายเล็กก็กระตุกเกร็งก่อนจะซบกายลงอย่างอ่อนเปลี้ย

ฟึบ

ผมดันกายคนที่ปลดปล่อยจนเปรอะเปื้อนไปทั้งแผนท้องลงไปนอนแผ่ราบบนที่นอน  ฮยอกแจดูอ่อนเพลียไม่น้อยกับการที่ต้องโยกอยู่บนตัวผมเมื่อครู่  ความอ่อนหวานที่ยิ่งนานวันยิ่งแสดงออก  ความจืดชืดที่นับวันยิ่งหอมหวาน  และโชคดีที่ผมเป็นคนเดียวที่พบเจอ

“มองมาที่ฉัน”  ทงเฮเอ่ยขึ้น  น้ำเสียงที่ไม่ได้เอ่ยบอกเพียงแค่ขอ แต่มันคือคำสั่งดวงตาที่หลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อนปรือมองใบหน้าที่ดุดัน ดิบเถื่อนด้วยแรงอารมณ์ก่อนจะทอดมองอยู่อย่างนั้นยามที่กายหนาโยกไหวอยู่บนตัว

ลมหายใจที่กระชั้น  หยดเหงื่อที่ผุดพราย สายตาคมของทงเฮที่ทำให้ผมรู้สึกราวกับโดนมนต์สะกด มันแตกต่างจากตงไห่ นั่นคือความหลงใหลในเซ็กส์ที่ไม่อาจแตะต้อง

แต่ทงเฮมันคือเซ็กส์ที่ระคนไปพร้อมกับความรัก สัมผัสที่มากกว่าแค่การปลดปล่อย

“อืม....ฮยอกแจ อ่าห์....”

ฟึบ

ทงเฮทิ้งตัวลงหอบหายใจหนักขณะที่ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นร้อนเข้าไปในกายเล็ก  ขณะที่ฮยอกแจขยับตัวเล็กน้อยให้ทงเฮนอนทับลงมาได้สายยิ่งขึ้น

“ทงเฮ...”

“หือ”

“นายอารมณ์ไม่ดีเรื่องอะไร...เพราะฉันหรือเปล่า..นาย..เอ่อ..รุนแรงกว่าทุกที”

“ไม่ใช่อย่างนั้น...”

“ไม่จริงหรอก  ถึงฉันจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ฉันรู้สึก..ที่สำคัญ...นายไม่เห็น..จูบ..” 

ยวบ

ทงเฮยืดตัวขึ้นมองเมื่อฮยอกแจเอ่ยครบประโยค  คิ้วเข้มยักขึ้นเพียงข้างเดียว แม้จะหงุดหงิดแต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“อีกรอบนะ”

“แล้วข้าว...”

“ทีหลังแล้วกัน”

‘ทำบ่อยๆเดี๋ยวคงจะลืมไอ้บ้านั่นเองละมั้ง’

ความคิดที่ฮยอกแจไม่รู้เลยว่าคนอารมณ์ร้อนดิบเถื่อนกว่าปกติเพราะบัตรแฟนไซน์1ใบ

กลับไปอ่านต่อนะคะ