“อาบน้ำให้ฉันที”
“อาบน้ำ....” คำขอที่พ่อเลี้ยงเอ่ยมาทำเอาฮยอกแจถึงกับเบิกตากว้าง เพราะไม่รู้ว่าที่พ่อเลี้ยงพูดนั้นหมายความว่ายังไง
....แค่นั้นหรือมากกว่า...
“ได้หรือเปล่า” เสียงทุ้มที่ถามเรียบๆ ทำให้ฮยอกแจจำต้องกดหน้ารับอย่างเขินๆ
“ฮะ” ร่างเล็กก้าวไปทางอุปกรณ์ด้านข้าง แม้ในใจจะเต้นโครมครามด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย ครีมอาบน้ำหลากกลิ่นที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าทำให้มือเล็กไม่รู้ว่าควรจะหยิบเลือกกลิ่นไหน
ตลอดเวลาที่พ่อเลี้ยงได้แต่มองตาม ฮยอกแจที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์ที่มีไว้ให้ครบถ้วนในห้องน้ำกว้าง
“เอ่อ..” ท่าทางลังเลกับอาการติดอ่างกะทันหันที่หายไปก็กลับมาเยือนร่างเล็กอีกครั้ง
“แล้วแต่เธอชอบ” พ่อเลี้ยงที่มองดูฮยอกแจที่หันซ้ายหันขวา ไม่รู้จะหยิบกลิ่นไหนก็เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนที่ร่างเล็กจะหันมาถาม
ครีมอาบน้ำกลิ่นน้ำนมผสมดอกไม้นานาพรรณที่เน้นความผ่อนคลายถูกหยิบเลือกกลับมาพร้อมฟองน้ำนุ่ม แล้วพอหันหลังกลับมาฮยอกแจก็จำต้องลำบากใจอีกครั้ง
‘จะนั่งตรงไหน?’
แถมพ่อเลี้ยงที่นั่งมองเขาด้วยท่าทางยิ้มกริ่ม แม้จะเคยถูกมองด้วยสายตาอย่างผู้ใหญ่ที่ขำเอ็นดูแบบนี้หลายต่อหลายครั้งแต่คราวนี้มันไม่เหมือนกัน
“ยิ้มอะไรฮะ” ฮยอกแจกลั้นใจถาม แค่อยู่ด้วยกันในห้องนี้ก็เริ่มเกร็งเหมือนวันแรกที่เจอกันแล้ว
“แล้วเธอกลัวอะไร” เครื่องดื่มดีกรีจัดที่กระดกลงลำคอก่อนจะถาม ท่าทางใสซื่อที่ดูประหม่านั้นยิ่งเรียกรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าคมคร้าม
“เปล่าฮะ”
“งั้นลงมาสักทีสิ”
“ลง?”
“ถ้าไม่ลงมาเธอจะอาบให้ฉันยังไง” พ่อเลี้ยงที่ตอบกลับ
“แต่...”
“ชุดเปลี่ยนแขวนอยู่นั่น”
“พ่อเลี้ยง...” เสียงอ้อนที่คนอายุมากได้แต่กลั้นความใจอ่อนเอาไว้แล้วหันไปสนใจเครื่องดื่มในมือต่อ
เมื่อเห็นว่าคนใจดีที่ค่อนข้างจะตามใจทุกครั้งวันนี้ไม่อ่อนข้อให้ ฮยอกแจจำต้องคว้าเสื้อคลุมก้าวไปเปลี่ยนอีกทาง
เสียงกุกกักจากด้านนอกที่พ่อเลี้ยงได้แต่จิบเครื่องดื่มรอ พลางสอดสายตามองหาว่าเมื่อไหร่ร่างเล็กจะก้าวเข้ามา
“นานแล้วนะฮยอกแจ” พ่อเลี้ยงตะโกนบอกเมื่อฮยอกแจก้าวออกไปร่วมสิบนาทีแล้ว
“ม...มาแล้วฮะ” เพราะเสียงที่เอ่ยเรียกทำให้คนที่ยืนขยุ้มชุดไว้รีบก้าวมาหา ทั้งๆที่เปลี่ยนเสร็จตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้าจะเข้ามาด้วยชุดคลุมเพียงผืนเดียว
ท่าทางหวั่นเกรงปนเขินอายที่พ่อเลี้ยงอยากจะยืดเวลามันออกไปก่อน แต่ก็ยอมรับว่า ท่าทางแบบนี้ทำให้ความรู้สึกตัวเองยิ่งเหมือนถูกกระตุ้น
จ๋อม...~
พ่อเลี้ยงหยัดกายลุกขึ้นจนหยดน้ำร่วงลงกระทบบนผืนน้ำ แต่ที่สำคัญคือ เนื้อผ้าที่เปียกชุ่มแนบไปกับร่างกายจนขึ้นรูป แต่ก่อนที่จะขัดเขินกับภาพตรงหน้าร่างเล็กก็ต้องฉุดดึงจนก้าวเข้าไปอยู่ในอ่างเดียวกัน
“พ่อเลี้ยง..” แรงดึงที่ทำให้ฮยอกแจก้าวข้ามมาอยู่ในอ่างเดียวกัน มือเล็กยันอกหนาไว้ในระยะห่างถอยออกมาอีกนิด
“กลัวฉันหรือไง” มือหนาที่ย้ายจากท่อนแขนเล็กมาประคองเบาๆที่เอวบาง ก่อนจะโอบอ้อมรับร่างเล็กมาแนบกายตนเอง เพราะฮยอกแจไม่เคยทำท่าเกร็งขนาดนี้เวลากอดกัน...
สัมผัสที่มากกว่าทุกครั้งที่ได้รับ ที่ฮยอกแจรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งร่างกาย จนไม่กล้าที่จะสานสายตา
ขวับๆ
ฮยอกแจส่ายหัวปฏิเสธ แม้จะหวั่นเกรงกับสิ่งที่เกิดแต่ใจมันบอกว่าไม่ได้กลัว ก่อนจะยอมผ่อนกายซบไปบนอกหนาที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เหมือนเวลาปรกติยามที่อยู่ด้วยกันในสวนหรือห้องนอน เพียงแค่ครั้งก่อนๆ ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเกินเลยอย่างคราวนี้
“อะ..อาบเลยไหมฮะ” เสียงแว่วเบาๆจากแผ่นอกที่พ่อเลี้ยงจำต้องผละออก
“ฉันอาบให้เธอดีกว่า” ท่าทางน่ารักที่พ่อเลี้ยงกล้าที่จะกระชับกายเล็กเข้ามาให้แนบแน่นอีกนิดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ฉายชัดบนใบหน้าคม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมแล้วดึงร่างเล็กลงมานั่งบนตัก
“พ่อเลี้ยง...”
“โอเคๆ...” เมื่อรู้ว่าตัวเองคงจะรุกมากไป พ่อเลี้ยงจึงจำต้องนั่งนิ่งๆไปก่อน
ฟองน้ำนุ่มในมือถูกบีบขยำให้เกิดฟอง ก่อนที่ร่างเล็กบนตักจะมองเนื้อผ้าที่คลุมกายเกือบมิดตรงหน้า
“พ่อเลี้ยง...ให้ฮยอกลุกก่อนสิฮะ” เพราะท่านั่งที่ล่อแหลมแถมยังไม่ถนัด กับท่าที่ต้องนั่งหันข้างบนตักอย่างนี้
“แบบนี้แหละ” แต่คนเอาแต่ใจกลับรวบเอวของเด็กน้อยประคองเอาไว้แบบนั้น ไม่สนใจคำขอเลยแม้แต่น้อย
ฮยอกแจจำต้องเลยตามเลยอย่างช่วยไม่ได้ เพราะผู้ใหญ่ที่ช่างเอาแต่ใจเสียเหลือกเกิน มือเล็กที่กำฟองน้ำชุ่มฟองสบู่ขึ้นวางแหมะบนอกหนาช้าๆ ราวกับไม่แน่ใจ แล้วพบว่าแขนข้างขวาเป็นอุปสรรคจนต้องอ้อมแขนไปโอบลำคอหนาอย่างช่วยไม่ได้
ก่อนจะค่อยลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกกว้างโดยที่พ่อเลี้ยงขยับปลดปมเชือกเสื้อคลุมให้มันหลุดออก ให้ฟองน้ำจากมือเล็กลูบไล้ได้ทั่วทุกอณูผิว
แม้จะขัดเขินกับแผ่นอกหนาตรงหน้า แต่ฮยอกแจก็สามารถทำหน้าที่ได้อย่างไม่ติดขัด สายตาคมจับจ้องเสี้ยวหน้าเล็กที่ตั้งอกตั้งใจกับการอาบน้ำให้ตัวเองแล้วได้แต่เอ็นดู เพราะแม้จะตั้งใจแค่ไหน แต่ดวงตาและแก้มใสกลับแสดงออกชัดเจน
‘แข็งจัง’ คำรำพันเมื่อรับรู้ไปถึงมัดกล้ามที่ลูบไล้เนื้อฟองนุ่มลงไป
ฟอด
“พ่อเลี้ยง~”
แก้มเนียนใสที่อยู่ตรงที่ชายหนุ่มอยากจะแนบสัมผัสเสียจนกระทำตามสิ่งที่ใจคิด กลิ่นกายอ่อนๆที่ผสมเขากับกลิ่นน้ำนมและดอกไม้นานาพรรณที่ผสมกับผิวขาวเนียนยิ่งทำให้พ่อเสียเอาแต่ใจคลอเคลียไม่ห่าง
“หืม”
“ไหนอาบน้ำไง” คำท้วงที่เด็กน้อยได้แต่อ้าง แม้คำว่าอาบน้ำของพ่อเลี้ยงที่ตัวเองเข้าใจคงจะไม่ได้จบที่การอาบน้ำแน่ๆ
“อาบไปสิ” คำพูดที่ไม่สนใจแล้วซุกไซ้ซอกคอขาวเบาๆ พรางเม้มเล็กน้อยที่เนื้ออ่อน
“พ่อเลี้ยงดื้อ....อื้อ อย่าฮะ” คำห้ามปรามบวกกับฮยอกแจที่เบี่ยงแก้มหนี
“หึ...ว่าฉันดื้อหรอ หืมมมม” คำว่ากล่าวจากร่างเล็กที่พ่อเลี้ยงใช้มันเป็นข้ออ้างในการลงโทษ
มือหนากระชับเอวเล็กมั่นก่อนจะยกขึ้นให้ฮยอกแจที่นั่งหันข้างบนตักเปลี่ยนมาคร่อมทับทั้งตัว เป็นผลให้ชายเสื้อคลุมแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ
“พ่อเลี้ยง!!” ฮยอกแจที่โอบแขนรอบลำคอของพ่อเลี้ยงไว้กันตก แต่อีกมือกลับต้องทิ้งฟองน้ำไปตะครุบชายเสื้อเข้าหากัน เมื่อรับรู้ได้ถึงเนื้อผ้าที่แยกออกแม้ตนเองจะสวมชั้นในไว้ก็ตาม
“วันนี้เรียกฉันกี่รอบแล้ว?” เสียงถามกลั้วหัวเราะเบาๆ กับคำเรียกขานเพียงแค่นั้น
“ก็พ่อเลี้ยง...” รุกมากไปแล้วนี่ คำบ่นที่ได้เเต่ร้องว่าในใจ
“รู้ใช่ไหม..ว่าจะเกิดอะไรต่อจากนี้” จู่ๆ พ่อเลี้ยงก็ถามเสียงนิ่ง แต่วงแขนยังไม่คลายออกจากร่างเล็กบนตัก น้ำเสียงหยอกเอินที่ล้อเล่นเมื่อครู่กลับจริงจังขึ้น คำถามที่เรียกรวมความเขินมากองอยู่บนแก้มใสทันทีที่ได้ยิน
หงึกๆ
ฮยอกแจได้แต่พยักหน้ารับแต่ก็ไม่กล้าที่จะตอบหรือแม้แต่มองตาคนที่ถาม
“ฉันฝืนใจเธอหรือเปล่า”
ขวับๆ
ฮยอกแจส่ายหน้าทันที พร้อมกับมองจ้องเข้าไปในดวงตาที่ทอดมองมา สายตาที่บอกได้เลยว่า คนๆนี้ห่วงความรู้สึกเขาเสียยิ่งกว่า ไม่ได้ยึดเอาความต้องการของพ่อเลี้ยงเพียงลำพังเลยแม้สักนิดเพราะไม่อย่างนั้น...พ่อเลี้ยงคงไม่รอเวลาให้มันเลยผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้เป็นแน่
“ถ้าเธอไม่ปฏิเสธ...จูบฉัน”
“พ่อเลี้ยงฮะ...” การกระทำเพื่อพิสูจน์ที่ฮยอกแจได้แต่ย่นหน้าเพราะรู้สึกถึงความเจ้าเล่ห์ของคนอายุมากกว่าอีกแล้ว
“ถ้าเธอไม่เต็มใจ.”
“ฮยอกเต็มใจ...” วงแขนที่คลายออกกับคำพูดที่เหมือนจะเดินออกจากห้องแห่งนี้ทันทีที่ทำให้ฮยอกแจรีบเอ่ยตอบ
มือเล็กละจากลำคอหนามาประคองที่แก้มสากของพ่อเลี้ยงก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ แนบเรียวปากลงไป ยืนยันทุกคำพูดที่ได้เอื้อนเอ่ยบอก
ปากเล็กที่แนบลงไปเพียงแผ่วเบา ก่อนที่พ่อเลี้ยงจะเป็นคนขยับตอบรับ งับริมฝีปากบางเฉียบเบาๆ แล้วกวาดชิมความอ่อนหวานภายในอย่างเชื่องช้าแล้วผละออกแต่ยังคงคลอเคลียไม่ห่างใบหน้าหวาน
ใบหน้าคมที่เผยรอยยิ้มได้ง่ายๆอีกครั้งเพียงเพราะร่างเล็กในอ้อมแขน
“รู้ไหม..ถ้าเธอไม่จูบฉัน..ฉันก็จูบเธออยู่ดี” สิ้นคำเฉลย พ่อเลี้ยงก็กดเรียวลงไปที่เดิม ย้ำให้ร่างเล็กได้อ่อนระทวยในอ้อมแขนอีกครั้ง
“อื้อ...” รสจูบที่ทวีความรุนแรงขึ้นกว่าครั้งแรก การกระทำที่แทบจะพรากลมหายใจ
เกลียวลิ้นร้อนตวัดดุนหยอกล้อเสียจนเด็กน้อยรู้สึกวูบโหวงที่แผ่นท้อง คลื่นอารมณ์ที่เริ่มก่อตัวที่ฮยอกแจได้แต่บิดสะโพกเล็กข่มกลั้นอารมณ์ โดยหารู้ไม่ว่ายิ่งกระตุ้นให้พ่อเลี้ยงแทบหมดความอดทน เมื่อก้นนุ่มบดคลึงลงมายังส่วนไว้สัมผัส
ริมฝีปากร้ายละออกจากกลีบปากนุ่ม ดอมดมแก้มใสแล้วจูบเม้มเข้าที่ซอกคอซาว พร้อมกับมือที่ปลดปมเชือกที่มัดเอวให้คลายออกจากกัน
“พ่อเลี้ยง..อึก..” ปากเรียวที่เป็นอิสระครางพร่าอย่างไม่อาจสะกดกลั้น เมื่อสายน้ำวนอุ่นที่ควรจะทำให้ร่างกายรู้สึกผ่อนคลายกลับทำให้ตัวองรู้สึกถึงสัมผัสร้อนรุ่มจากพ่อเลี้ยงได้ชัดเจน ทุกสัดส่วนที่มือหนาแตะต้อง ให้เขารู้สึกกระตุกเกร็ง ทุกที่ที่ปากคู่นี้แตะย้ำ ก็ทำให้เขารู้สึกอ่อนยวบยาบไปทั้งกาย
เสียงเล็กที่เล็ดลอดกับเรือนร่างที่บิดเกร็ง ผิวกายที่เนียนละเอียดนุ่มยิ่งลื่นเมื่อถูกเคลือบด้วยฟองสบู่หอม ยิ่งเร้าให้คนละทิ้งเรื่องสรีระทางร่างกายไปนานยิ่งทวีความต้องการ
แผ่นอกขาวเนียนที่ประดับด้วยตุ่มแต้มสีอ่อนตรงหน้าที่เย้ายวนให้ลิ้มลอง ปลายนิ้วแกร่งสะกิดเบาๆจนร่างเล็กกระตุก รอยยิ้มพราวฉายชัดก่อนที่ครอบครองลงไป
“อึก..พ่อเลี้ยง.ยะ..อย่า..ฮะ อื้อ ฮยอก” เสียงห้ามที่ไร้คนรับฟัง และเสียงห้ามที่ไม่ได้จริงจัง เมื่อความรู้สึกกำลังวิ่งแล่นไปทั่วร่าง ดวงตาคู่ใสหลับลงอย่างไม่อาจต้าน มองเห็นเพียงแสงสีขาวที่พร่ามัวกับเสียงจากตัวเอง ยิ่งลิ้นร้อนชื้นแฉะตวัดดูดกลืนแผ่นอกขาวมากเท่าไหร่ เสียงครางพร่าก็ยิ่งดังชัดเจนขึ้นเท่านั้น
พ่อเลี้ยงกระชับร่างเล็กข้ามาจนแทบจะกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันให้ขาเรียวจำต้องแยกกว้างออก กลายเป็นขาเรียวเล็กกำลังโอบรับเอวหนาเอาไว้ เสียงน้ำวนยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง กลิ่นหอมอ่อนของสบู่ที่คละคลุ้งในอากาศ กลับไม่ทำให้ทั้งคู่สนใจได้มากกว่าสัมผัสที่แนบแน่น
มือหนาลากไล้ไหล่มนเรื่อยลงมายังแผ่นอกบางพลางจับจ้องใบหน้าที่ข่มกลั้นเต็มที หน้าท้องเรียบที่หดถี่จนกระทั่งปลายนิ้วนั้นแทรกเกี่ยวขอบชั้นในที่สวมไว้
หมับ
จะด้วยสัญชาตญาณหรือเหตุผลอะไร มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนาทันที
“พะ...พ่อเลี้ยง...ฮยอกอาย” เสียงกระท่อนกระแท่นแทรกด้วยเสียงลมหายใจหอบถี่ที่ร่างเล็กไม่รู้ว่า คำพูด และใบหน้าแบบนี้ ยิ่งทำให้เขาอยากจะกระชากอาภรณ์ตัวจิ๋วนี่ออกทันที
เเขนแกร่งรวบให้ฮยอกแจเข้ามาซบที่แผ่นอก อ้อมกอดที่กระชับแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นหนักหน่วงและถี่รั่ว
“เธอเป็นของฉัน....เธอไม่จำเป็นต้องอาย คนที่รักเธอ” เสียงกระซิบที่ข้างหูให้คนฟังยิ่งรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า แต่เพียงครู่สะโพกเล็กก็ยอมยกขึ้นน้อยๆให้มือหนารูดมันออกได้โดยสะดวก
เรือนร่างที่ไร้เนื้อผ้าใดๆแนบตัว อวดผิวเนียนที่เพิ่งจะผ่านโลกได้มาสิบกว่าปี สัดส่วนที่สายตาคมกวาดมองได้เพียงครู่ เมื่อฮยอกแจแทบจะไม่ยอมผละออกห่างเพราะสัดส่วนน่ารักกลางลำตัวกำลังฟ้องว่าฮยอกแจกำลังมีอารมณ์แค่ไหน
“ยั่วฉันหรือไง...หืม” ท่าทางที่เกาะแน่นทำเอาพ่อเลี้ยงต้องเอ่ยล้อ ขาเล็กที่แบะออกกว้างนั่งทับบนตัวที่เนื้อแนบเนื้อ แถมแขนเล็กยังคล้องคอซบแก้มแนบอกไม่ห่าง
ขวับๆ
“รู้ไหม...เธอทำแบบนี้ฉันยิ่งแย่นะ”
ร่างเล็กที่ถูกปลุกเร้าจะตัวสั่นสะท้าน ที่บิดกายไปตามกระแสอารมณ์บนกายหนา เนื้อผิวที่เสียดสี เรือนร่างที่แนบสัมผัสไร้สิ่งใดกางกั้น
หมับ
มือเล็กถูกชักนำให้มาวางแหมะไปบนส่วนแข็งขืนที่ตื่นเต็มที่จนมือบางเกือบจะหนี
“ฮื่มม มันต้องการเธอ” เสียงทุ้มต่ำคำรามเบาในลำคอแล้วเอ่ยบอก คำพูดที่ฮยอกแจได้แต่ก้มหน้าแต่มือเล็กก็ยอมที่กำรอบแล้วขยับขึ้นลงโดยที่พ่อเลี้ยงเป็นคนควบคุมอยู่อีกที
ความแข็งขืนในฝ่ามือเล็ก ขนาดที่แม้ไม่ได้เห็นด้วยตาก็รู้ด้วยการสัมผัส ความร้อนผ่าวที่แทรกซึมอยู่ทุกอณูผิวผนวกกับเสียงคำรามต่ำในคอ ยิ่งทำให้เด็กกล้าที่จะแตะต้องส่วนนั้นหากมันทำให้พ่อเลี้ยงรู้สึกดี
หมับ
“พอแล้ว..ฉันทำให้เธอดีกว่า” อารมณ์ที่ร้อนรุ่มที่พ่อเลี้ยงชะงักมันไว้ก่อน
ผืนน้ำที่เริ่มจางใสเพราะฟองสบู่เริ่มเจือจาง จนสามารถมองผ่านทะลุไปได้ มือหนาสัมผัสเข้ากับส่วนน่ารักที่ฮยอกแจไม่ทันห้าม
“อึก”
แค่ความร้อนจากฝ่ามือกำรอบมาเท่านั้น ร่างเล็กก็เป็นอันสะดุ้ง ก่อนจะฟังใบหน้าเข้ากับลำคอแกร่ง สองแขนเล็กโอบรอบเอาไว้แน่น ปลดปล่อยเสียงครางออกมาอย่างไม่อาจต้านทาน
“อื้อ...พ่อ..เลี้ยง..อ่าห์” เสียงกระเส่ายามที่มือหนาขยับเนินนาบไปตามจังหวะ
“อือ.....อ๊ะ.......ตรงนั้นมัน” นิ้วหัวแม่มือที่บดคลึงส่วนปลายยอดอย่างหยอกเย้า น้ำขุ่นขาวที่ปริ่มออกมาจากส่วนปลายเจือจางไปกับน้ำในอ่าง ปลายเท้าเรียวจิกเกร็งอย่างเสียวซ่านกับการถูกกระตุ้น
ท่าทางที่พ่อเลี้ยงได้แต่ข่มกลั้น
“สะ..เสียว...อื้อออ ระ..เร็วไปแล้ว..” เสียงประท้วงคั่นด้วยลมหายใจหอบถี่ สะโพกเล็กบิดเกร็งสายไปมาเมื่อร่างกายรู้สึกเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เสียงน้ำที่กระฉอกจนเป็นริ้วเคลื่อนตามจังหวะที่พ่อเลี้ยงขยับ
“อ๊ะ...พ่อเลี้ยง..ฮยอก..อ๊า.....!!!”
น้ำอุ่นที่ปลดปล่อยกระทบมือหนา พร้อมกับเสียงข้างๆหู ที่พ่อเลี้ยงก้มจูบไหล่มนเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจ
ฟึบ
ร่างหนาที่ลุกขึ้นจากอ่างน้ำประคองกายเล็กไว้ในอ้อมแขนทั้งๆอย่างนั้น
“พ่อเลี้ยง!” แม้จะเหนื่อยหอบกับความรู้สึกที่ได้ปลดปล่อย แต่ฮยอกแจก็ร้องดังเมื่อร่างกายลอยอยู่เหนือพื้น
“ไปที่เตียง” คำเฉลยสั้นๆ ที่พ่อเลี้ยงตวัดกายเล็กให้แน่นแล้วก้าวออกไป
ไฟในห้องกว้างที่สว่างกว่าภายในห้องน้ำที่ฮยอกแจยิ่งรู้สึก แต่ก็ไม่ได้เอ่ยห้ามเพราะสิ่งที่ดุนก้นอยู่ตอนนี้ทำให้ร้อนผ่าวไปทั้งหน้า
ยวบ
ร่างเล็กถูกวางลงบนที่นอนกว้างเบาๆ พร้อมกับร่างกายหนาที่คร่อมตามมา ดวงตาใสซื่อที่ยามนี้แลดูเย้ายวนมากในความรู้สึก
เนื้อกายที่เนียนลื่นแนบกันโดยไร้สิ่งกีดขวาง ผ้าปูสีขาวนวลที่เปียกแฉะจากหยดน้ำบนกายจนเป็นวงกว้าง
“แล้วเธอจะรู้สึกดีกว่าเมื่อกี้”
คำพูดที่จบลงด้วยริมฝีปากร้อนแนบสนิทกับเรียวปากบางเฉียบ ขบเม้มกวาดชิมไปทั่วทั้งโพรงปากเล็ก พร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วกายบางสร้างริ้วคลื่นอารมณ์ให้ร่างเล็กอีกครั้ง
ใบหน้าคมเคลื่อนไปยังใบหูขบเม้มเบาๆ ริมฝีปากร้อนซุกไซ้ไปตามกกหู เรื่อยมาถึงยอดอกที่ชูชันอย่างเร่าร้อนให้ฮยอกแจทำได้เพียงเปล่งเสียงออกมา
“อ๊า...อึก..อื้อ..” อารมณ์หวามถูกพัดโหมให้กระพืออีกครั้ง เมื่อร่างกายนี้ถูกขบเม้มด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว ร่างกายที่ไม่สามารถบังคับได้ราวกับไม่ใช่ร่างกายของตัวเอง
“พะ..พ่อเลี้ยง...อื้อ” ดวงตาฉ่ำวาวปรือมองเอ่ยเรียกอย่างยากลำบาก เมื่อมือหนานวดคลึงจนส่วนอ่อนไหวที่ไวต่อสัมผัสให้ตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง
เสียงใสกระท่อนกระแท่นที่พ่อเลี้ยงวกกลับไปสนใจเรียวปากนั้นอีกครั้งแล้วขยี้จูบป้อนสัมผัสอย่างร้อนแรงด้วยอารมณ์ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย
ฮยอกแจบิดกายไปมาอย่างเสียวซ่าน ริมฝีปากเล็กหอบหายใจแรงๆ ขณะสะโพกบางส่ายไปมามากขึ้น ขาเรียวขยับเข้าถูไถหากันแรงๆ บิดเร้าระบายความต้องการที่แทบจะระเบิดออกมา นัยน์ตาหวานฉ่ำน้ำปรือคนด้านบนอย่างร้องขอในท่าที
“ฮึก..ฮยอก....อ๊า” เสียงหวานครางพร่าเอ่ยบอกติดๆ ขัดๆ ขณะที่พ่อเลี้ยงเองก็ไม่อาจข่มกลั้นฝืนทนความต้องการของตนเองได้เช่นกัน กับร่างเล็กที่ส่ายเร่าอยู่ใต้ร่าง
ฟึบ
ฮยอกแจถูกจัดท่าให้พลิกกลับอยู่ในท่าคลาน ใบหน้าเล็กซบลงกับผ้าปูนุ่ม สะโพกเล็กแหงนขึ้นน้อยๆเปิดเผยเรือนร่างไร้รอยตำหนิ
“สวย....เธอสวยไปทั้งตัว” พ่อเลี้ยงกระซิบพร่าบอก ยามที่แหวกขาเรียวที่หนีบเข้าหากันออกกว้าง เปิดเผยให้เห็นไปทั่วทุกอณูขุมขน
“ยะ...อย่ามอง..ฮะ..” ร่างเล็กร้องขอ แม้ว่าร่างกายจะร้อนรุ่มแค่ไหน แต่ก็รับรู้ได้ถึงดวงตาคู่นั้นที่กำลังจ้องมองมา
“อ๊ะ...!” ฮยอกแจหวีดร้อง เมื่อมือหนาช้อนสะโพกบางขึ้น บีบขยำไม่เบาแรงก่อนจะแบะออกน้อยๆแล้วใช้ปลายนิ้วสะกิดเขี่ย
ช่องทางรักที่ขมิบถี่ให้พ่อเลี้ยงดันปลายนิ้วเข้าไปช้าๆ รับรู้ได้ถึงอาการตอดรัดและร่างเล็กสะดุ้งเฮือก
“อ๊าาา...อึ๊ก..!!” เมื่อเริ่มคุ้นชิ้นปลายนิ้วยาวชักเข้าออกกระแทกเข้าไปภายในให้ร่างเล็กได้เสียวซ่าน สะโพกมนร่อนเข้าหาปลายนิ้วที่กระแทกเข้าออกอย่างต้องการ
ร่างกายขาวเนียนกำลังทำให้ชายหนุ่มที่อุตส่าห์อดทนตั้งแต่ในห้องน้ำนั่น จวบจนกระทั่งตอนนี้ที่ความอดทนนั้นมันได้หมดลง
เนื้อตัวที่สั่นระริก ที่พ่อเลี้ยงได้ปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงแผ่ว
“ไม้ต้องกลัว เด็กดี”
ร่างหนาซ้อนกายเข้าด้านหลัง หยัดเข่าลงบนที่นอนนุ่มแทรกตัวเข้าระหว่างขาเรียวที่อ้าออก
“ฉันรักเธอ” คำพูดที่เอ่ยย้ำอีกครั้งเอ่ยบอกแม้ตนเองจะทรมานมากแค่ไหน มือหนาจับแก่นกายใหญ่ที่ปลายแท่งร้อนต้องการปลดปล่อยเต็มที่จ่อเข้ากับช่องทางร้อนที่ขมิบถี่ที่เบิกทางเมื่อครู่ กดแทรกลงไปช้าๆ
“อ๊าาาาา....อื้อ...เจ็บ!..ฮยอก..เจ็บ” เสียงหวีดร้องที่ขาดหายเพราะใบหน้าที่ซบลงกับที่นอน ขยำผ้าปูสะอาดตาจนยับย่น
“อืมมมมม” เสียงคำรามยามที่พ่อเลี้ยงได้แทรกกายเข้าไปจนสุดอย่างพอใจ เมื่อช่องทางเล็กร้อนบีบรัดแน่น
ฟึ่บๆ
ใบหน้าคมที่ฉายชัดถึงความต้องการในร่างเล็กอย่างเต็มเปี่ยม ดันขาเล็กให้แยกออกอีกนิดบรรเทาความเจ็บให้น้อยลง พร้อมกับคอยถอนกายออกแล้วกดแทรกเข้าไปย้ำๆแบบนั้น
“เจ็บอยู่ไหม” คำถามห่วงใยที่เอ่ยถามเมื่อโน้มตัวลงมาทาบทับบนแผ่นหนังบาง
“มะ..ไม่..ฮะ...ฮยอก..รู้สึก”
คำบอกเล่าที่พ่อเลี้ยงจูบยังหลังต้นคอเบาๆ แล้วยืดตัวไปท่าเดิม มือหนาประคองสะโพกแล้วกระแทกกระทั้นด้วยความรู้สึกที่ประทุภายใน
ฟึบๆๆๆ
ฮยอกแจรู้สึกจุกเสียดไปทั้งร่าง ช่องท้องหดเกร็งเมื่อแท่งเนื้อร้อนกระแทกเข้ามารุนแรงและหนักหน่วงกว่าในครั้งแรก แรงโถมที่ทำให้หัวเล็กสั่นคลอน เรียกเสียงหวานให้ครวญครางขับกล่อมร่างหนาเป็นอย่างดี
“อ้ะ...อ๊า...สะ...เสียว....” เสียงหวานครางพร่า
“เธอทำให้ฉันคลั่ง” พ่อเลี้ยงคำรามเบาๆในคอ ยามที่ช่องทางร้อนบีบรัดเขาแรงๆ อารมณ์ดิบที่เก็บซ่อนมานานก็เหมือนได้ระบายออกในครั้งนี้
ฟึบ
แท่งเนื้อร้อนที่ถอนออกมาแล้วจับร่างเล็กตะแคงข้าง เรือนร่างที่อ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงทำได้แต่ขยับตามใจของคนอายุมากกว่า
แต่พอขยับจนเข้าที่ ใบหน้าชื้นเหงื่อก็ยิ่งแสดงออกว่าขัดเขิน
“อ๊าาาา”
มือหนาที่แยกขาเรียวให้กว้างขึ้นไปด้านบนทั้งๆที่ตะแคงข้าง แทรกตัวเข้าไปแล้วสวนสะโพกเข้าไปแรงๆ จนเสียงเล็กหวีดร้อง
“อ๊ะๆๆ อื้อ...ค่อยๆ อื้อ...ฮยอก..อ๊ะ.” มือบางที่ไม่มีที่ยึดเหนี่ยวเอื้อมไปขย้ำหมอนใบโตไว้ ระบายความเสียวซ่านกับท่าทางน่าอาย กับแรงโหมที่ถาโถมลงมา
และเพียงแค่หันมอง ภาพที่เห็นก็ยิ่งฟ้องว่าตัวเองเด็กแค่ไหนเมื่อเทียบกับพ่อเลี้ยงที่ร้อนแรงจนแทบเผาร่างเขาแบบนี้
“สะ....เสียว...อ้ะๆ...จะ..ไม่ไหวแล้ว...” ร่างบางที่ตอนนี้ยกสะโพกลอยขึ้นร้องบอกเสียงสั่นได้แต่ซี๊ดปากยามที่กระแทกโดนจุดภายใน
“ฮยอก อึก...”
ฟึ่บ
เมื่อเห็นว่าร่างน้อยทนแทบไม่ไหว พ่อเลี้ยงก็ยิ่งโหมแรงเร่งจังหวะ มือใหญ่ก็กำรอบแล้วชักรูดแก่นกายเล็กไปพร้อมกัน ให้เสียงครางถี่กระชั้นดังไปทั่วห้อง
“อ้ะ...อ๊า...อึ้ก...อ๊าาาาา!!!!”
“อืมมมม!!!!!!” เสียงครางในลำคอที่ดังก้อง น้ำขุ่นขาวที่ปลดปล่อยเข้าไปภายในจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด พร้อมกับฮยอกแจที่ปลดปล่อยเปรอะเปื้อนมือหนาอีกครั้ง
ฟึบ
ร่างหนาทิ้งตัวลงทาบทับไปบนร่างเล็กที่หอบถี่ จูบเบาๆที่ข้างแก้ม
กลับไปอ่่านต้่อนะคะ
(ปล...ถ้าไม่ถูกใจยังไงเขาขอโต๊ด T^T)
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=126
