จุ๊บ
แล้วเพียงจะอ้าปากเอ่ยถามว่ามานอนคร่อมจ้องมองหน้าเข้าด้วยเหตุผลอะไร เรียวปากคู่คุ้นเคยก็ฉกวูบลงมา ปิดเส้นเสียงพร้อมกับกระตุ้นร่างกายที่ยังคงไม่ฟื้นดีให้ตื่นเต็มสองตา
"อึก...อืม.." เรียวลิ้นที่ลากไล้แทรกชอนไชเข้าไปกระหวัดเกี่ยวภายในสอดรัดหยอกเย้าจนคนสะลืมสะลือได้แต่ตอบรับด้วยความคุ้นเคยมือเล็กปัดป่ายก็ได้แต่โอบคล้องไปยังลำคออย่างไม่บ่ายเบี่ยง
จ๊วบ
ทงเฮยังยังมอบสัมผัสนุ่มนวลให้พี่ชายอยู่แบบนั้น สัมผัสวาบหวามที่ปลุกเร้าให้กายเล็กขยับน้อยๆกับคลื่นอารมณ์ที่ค่อยๆก่อตัวได้ง่ายๆในยามเช้า
"อือ.." ความคิดที่เริ่มจับจุดประสงค์คนรักได้ที่ฮยอกเเจดันแผ่นอกหนาที่คร่อมลงมาออกด้วยแรงที่มี
"หยุดเลยนะ!" ปากบางเฉียบที่ยามนี้เจ่อน้อยๆเพราะถูกดูดดุนจากคนที่จ้องฉวยโอกาส ใบหน้าหวานฉ่ำติดรั้นเชิดขึ้นน้อยๆ อย่างไม่ยอม
"หยุดอะไร .. ผมแค่มอร์นิ่ง" แขนทั้งสองข้างที่ยังคงเท้าลงไปบนที่นอน คร่อมร่างเล็กไว้ในอ้อมเเขนโดนที่ส่วนล่างแนบสนิทลงไปแต่ไม่ได้ทิ้งน้ำหนักลงไปทั้งตัว
"ถ้าฮยอกเชื่อก็โง่อะ" คำพูดที่คนฟังยอมรับง่ายๆ เพราะก็จริง....ใครเชื่อก็โง่อะว่าแค่มอร์นิ่งคีส แถมชุดนอนของทงเฮนั้นสมแค่กางเกงเนื้อนิ่มขากว้างเพียงตัวเดียวเท่านั้น
"งั้นไหนๆก็รู้ทันเเล้ว" คำพูดที่มาพร้อมกับอาการทิ้งตัวลงมาโดยที่คนที่นอนราบบนที่นอนไร้ทางหนี
"ทงเฮ..." น้ำเสียงหวานหูเอ่ยเรียกด้วยอาการออดอ้อน
"ครับ.." คำตอบรับนุ่มๆ แม้ยามนี้จมูกคมจะแนบไปกับแก้มใส ลากไล้พรมจูบทั่วใบหน้าเล็กอย่างไม่สนใจคำออดอ้อนนั้น
"ต้องกลับบ้านนะ"
"ไม่ได้ต้องรีบกลับแต่เช้าสักหน่อย..." คำตอบที่เอ่ยพูดข้างใบหู พร้อมกับกลีบปากนุ่มที่เม้มลงไปเบาๆ จนความรู้สึกเสียวแผ่ซ่านไปทั้งกาย
"ตะ..แต่ต้อง...อื้อ..อ๊ะ!"
ฟึบ
ทงเฮทิ้งตัวลงนอนเเล้วกระหวัดกายเล็กให้ขึ้นมาทาบทับบนตัวเเทน
ตำแหน่งที่ถูกสลับสับเปลี่ยนโดยเฉียบพลัน โดยที่ร่างเล็กจำต้องขึ้นมานั่งคร่อมแบะขาอยู่บนตัวของทงเฮพร้อมมือที่ยันแผ่นท้องเอาไว้ด้วยสายตาตื่น
"ทงเฮไม่เล่น.." เพราะวันนี้ทั้งคู่และทงเฮมีนัดกันไว้ว่าจะไป “เดท” ก่อนจะกลับไปอยู่บ้านตลอดการปิดเทอมนี้ แต่ไหงน้องชายตัวดีมาเอาแต่ใจแบบนี้
"ใครบอกว่าเล่น" คำพูดหนักแน่นพร้อมสายตาจริงจังที่จ้องมองราวกับยืนยันและอ้อนขอในเวลาเดียวกัน
"..."
"นะ...ทำให้ผมนะครับ"
หมับ
คำร้องขอพร้อมกับจับมือเล็กมาวางไปบนส่วนกลางลำตัวที่ฟ้องความรู้สึกและอารมณ์ในยามนี้ได้ดี
มือเล็กที่วางแหมะไปบนท่อนเนื้อใต้ร่มผ้าแล้วได้แต่ลูบเบาๆ ไปบนความลื่นของผ้าเนื้อนิ่ม ที่ซ่อนเร้นความต้องการเอาไว้ เนื้อผ้าที่แนบลงไป โชว์ขนาดที่ตื่นตัวให้เขินอาย แล้วยิ่งสายตาจากคนที่นอนพิงหัวเตียงยิ่งทำให้มือไม้รู้สึกเงอะงะกว่าที่เคย สายตาสั่นๆจำต้องหลุบลงหลีกหนีสายตาร้อนแรงของทงเฮทีจ้องมองมาไม่คลาดสายตา
"อืมมม" เสียงทุ้มต่ำบ่งบอกถึงความพอใจกับสัมผัสที่แผ่วเบาในยามนี้ ปลายนิ้วที่บรรจงลงน้ำหนักย้ำลากไปตามความยาวที่ตื่นตัวยิ่งทำให้ส่วนกลางลำตัวนั้นขยับขยาย
"นิสัยไม่ดี" เสียงอ้อมแอ้มเอ่ยบอก คำว่าที่คนโดนว่าได้แต่ยิ้มรับ เพราะพี่ชายสุดที่รักสุดท้ายก็ยอมตามใจอีกจนได้
"ผมเอาแต่ใจกับฮยอกเท่านั้นแหละ"
ว่าจบทงเฮก็รั้งตัวขึ้นมานั่งรูดกางเกงเนื้อนิ่มเพียงตัวเดียวไร้ชั้นในออกให้พ้นกาย พร้อมกับโอบเอวเล็กให้เขยิบมาชิด ขณะที่มือเล็กนั้นกำลังแตะสัมผัสกับท่อนเนื้อร้อนผ่าว
ความเขินอายที่ไม่บ่อยครั้งนักที่ฮยอกแจจะเป็นคนทำ ทำให้คนที่โดนกระทำมานับครั้งไม่ถ้วนยังคงดูน่ารังแกอยู่ทุกที ร่างเล็กที่นั่งแบะขาอยู่บนหน้าตักแกร่ง มือข้างหนึ่งวางพาดไปบนไหล่หนาเกาะเกี่ยวหาที่พึ่ง ส่วนอีกมือก็ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ เรียกเสียงครางฮือทุ้มต่ำจากคนทีกำลังดูดเม้มเนื้ออ่อนที่คอขาวได้ดี
“อื้อ..อย่าเป็นรอยนะ” เสียงพร่าเอ่ยเตือนเมื่อรู้สึกเสียววาบบนเจ็บน้อยๆกับกลีบปากนุ่มที่กดจูบไปทั่วซอกคอ เพราะว่าวันนี้จะต้องกลับบ้าน เกรงว่าพ่อกับแม่จะเห็นร่องรอยรักที่ฝากเอาไว้
“อืมม”
เสียงต่ำที่ดังออกมาไม่ขาดสาย พร้อมกับแท่งเนื้อร้อนในมือที่เริ่มเขยิบได้ไหลลื่นด้วยคราบน้ำที่ปริ่มออกมา
“ฮยอกถอดเสื้อ” ทงเฮที่ผละออกจากซอกคอหอม เอ่ยพูดอย่างไม่อาจทนกับอารมณ์ที่ยากจะดับลง ยิ่งมือนุ่มที่ขยับให้อย่างตั้งใจ
“มะ..ไม่เอา..” มือที่กำลังสร้างความกระสันให้กับทงเฮรีบปล่อยออกทันที พร้อมกับยกมือมากอดอกแน่น
“ไหน..บอกไม่ทำไง” คำทักท้วงที่แน่นอนว่าหากเป็นวันอื่นฮยอกแจคงไม่คิดเถียงหรือขัดขืนแบบนี้ แต่ไม่ใช่วันนี้….
วันนี้มีนัดเดทกัน ถ้าหากทงเฮใส่เข้ามาเขาคงเดินไม่ไหวแน่ๆ
จุ๊บ
ท่าทางกอดอกฉับที่ทงเฮได้แต่ขำปนอยากจะปล้ำให้หนำใจกับความน่ารัก เพราะหากเขาจะจับพี่ชายตัวดีมาปล้ำสักที ตัวแค่นี้คงสู้ไม่ไหว
“ผมไม่เอาเข้า แต่อยากกอดแน่นๆ” คำอธิบายพร้อมกับมือที่เลิกชายเสื้อขึ้นมา สายตาที่ประสานกันจนสุดท้าย แขนเรียวทั้งสองข้างก็ต้องชูขึ้นให้ทงเฮถอดเสื้อที่คลุมกายออก เปิดเผยเนื้อเนียนที่น่าสัมผัสให้ได้เห็น
“กางเกงด้วย”
“ทงเฮ...” คำขอต่อมาที่ฮยอกแจร้องงอแง อะไรคือหลักประกันล่ะว่าถ้าผ้าหลุดออกหมดตัวแล้วจะไม่โดนเสียบน่ะ
“เร็วครับ...เดี๋ยวไปสวนสนุกช้าอดเล่นเครื่องเล่นนะ”
“ก็เพราะใครเล่า”
ทงเฮไม่รั้งรอที่จะให้พี่ชายตัวเล็กถอดชิ้นล่างออกจากกาย มือหนาใช้นิ้วแทรกไปตามขอบกางเกง ไล้ปลายนิ้วผะแผ่วไปบนแผ่นท้องเรียบเนียน ไล้ปลายนิ้วไปตามร่องก้นนิ่มอย่างยั่วเย้า ริ้วคลื่นอารมณ์ที่ก่อตัวได้สักพักกำลังฟ้องเมื่อแผ่นท้องเนียนแขม่วเกร็งทุกครั้งที่ปลายนิ้วสัมผัส
“ยืน” ถ้อยคำนิ่งๆที่เอ่ยบอกจนคนประหม่ายิ่งเบิกตากว้าง
“ยะ...ยืน?”
“ครับ”
เมื่อจ้องตากันได้สักพัก สุดท้ายฮยอกแจก็จำต้องยืนขึ้นบนเตียงนอนนุ่มนั้น พร้อมกับทงเฮที่ดึงกางเกงขายาวเข้าชุดกับเสื้อที่ปลดออกเมื่อครู่ลงพร้อมกับชั้นในสีขาว
แสงสว่างจากแสงที่ลอดเข้ามาทำให้ภาพทุกอย่างชัดเจน ฮยอกแจหันหน้าหนีแม้จะไม่สามารถปกปิดเรือนกายได้ แต่ก็ดีกว่าเห็นว่าทงเฮมองทุกสัดส่วนด้วยอย่างตาเช่นไร
“อื้อออ
ไม่ทันที่ฮยอกแจจะรีบนั่งลงเช่นเดิม สัมผัสที่ทำให้แข้งข้าอ่อนแรงก็จู่โจมลงบนเนื้ออ่อนจนต้องค้ำยันไหล่คนที่นั่งเข้าหน้าฝังลงบนต้นขาอ่อน
“ยะ..ฮยอก..ยืนไม่ไหว..” ลิ้นร้อนแฉะชิ้นที่ลากตั้งแต่หัวเข่ามนขึ้นมาเรื่อยๆ พร้อมกับลมหายใจที่รนรินไปบนเนื้อผิว ให้ขาเรียวสั่นอย่างเห็นได้ชัด
จุ๊บ
เสียงขบเม้มบนต้นขาอ่อนพร้อมกับความรู้สึกวูบไหวทำให้ฮยอกแจไม่ต้องเดาเลยว่า ขาของเขาคงจะต้องเต็มไปด้วยรอยแดงช้ำแน่ๆ
ฟึบ
มือหนาโอบรับเอวเล็กให้ทิ้งกายลงมาเช่นเดิม เนื้อตัวที่สั่นน้อยๆ ยิ่งทำให้ทงเฮชักอยากจะกลืนคำพูดเหลือเกิน
“ทำตัวแบบนี้ผมก็ยิ่งอยากใส่เข้าไปนะ” ทงเฮฝังใบหน้าลงที่ซอกคอขาว สะกดกลั้นความต้องการจะแทรกกายเข้าไปในกายสั่นนี้ กระซิบแผ่วเอ่ยบอกความรู้สึกที่กำลังตีขึ้นมา
“ทงเฮ..อือ...ฮยอก..” ใบหน้าหวานหยดพร้อมกับเสียงสั่นพร่าที่เอ่ยเรียกทำให้ทงเฮทราบได้ดีว่าอะไรคือสิ่งที่ฮยอกแจต้องการจะบอกเมื่อสัดส่วนน่ารักนั้นกำลังตื่นได้ที่แล้วก็ทิ่มกันอยู่ในยามนี้
“ครับ..เดี๋ยวผมปล่อยให้นะ”
หมับ
“อ๊าาาาาาาา”
“ทะ..ทงเฮ...มัน..ส เสียว และก็น่าอาย...ด้วย”
ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนตักของน้องชาย ในยามนี้ที่ขาเรียวทั้งสองข้างอ้าออกแล้วโอบรอบเอวหนาไปไขว้กันด้านหลัง แขนเรียวเล็กก็โอบรอบลำคอพร้อมกับซุกใบหน้าลงกับไหล่หนา ยามที่ฝ่ามือร้อนผ่าวขยับขึ้นลง
แต่มันไม่เหมือนกับทุกครั้ง….
ในยามนี้ที่ทงเฮข้อมือขึ้นลงเป็นจังหวะแต่ที่มันทำให้เขาต้องอายจนใบหน้าร้อนผ่าวก็เพราะส่วนอ่อนไหวที่พรั่งพร้อมของเขามันแนบชิดกับส่วนนั้นของทงเฮ แถมฝ่ามือหนาก็ชักๆรูดๆให้มันสีกันจนรู้สึกเสียวไปทั้งตัว
“อืมมม” เสียงทุ้มต่ำยังคงคำรามในคอไม่หยุด ยามที่มือหนาชักรูดแกนกายตนเองไปพร้อมๆกับของพี่ชาย ท่าทางที่ทำตามจากหนังที่เคยดูแล้วก็ยิ่งทำให้รู้สึกดีที่ลอง
ก็ตอนนี้พี่ชายเขาทั้งร่อนเอวทั้งซ่อนใบหน้าเพราะความอายแต่ไม่เอ่ยสักนิดว่าให้เลิกทำ
“อ๊า..มะ..มัน...”แท่งเนื้อร้อนที่เสียดสีกันตามจังหวะเร่งเร้าให้สะโพกเล็กขยับตามจังหวะราวกับคุมจังหวะอยู่บนตัวน้องชาย
ผิวกายร้อนที่แนบสนิท ขาเรียวที่แยกออกบนกายของน้องชาย ท่าทางที่น่าอายแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า....รู้สึกดี....
“อื้อ....กะ..ใกล้แล้ว...อ่าห์”
ฝ่ามือที่ขยับเร่งเร้าฉุดอารมณ์ยากจะดับทวีความต้องการมากขึ้น ยามที่กลีบปากเราะร้ายยังคงจูบซับเนื้ออ่อนหลังคอที่คลอเคลียด้วยไรผมไม่ห่าง มืออีกช้างลูบไล้จากขนอ่อนขึ้นไปบนแผ่นท่องจนสัมผัสกับตุ่มไตแข็ง บี้คลึงป้อนสัมผัสหวานให้ได้รู้สึกดีแม้ไม่เท่าความรู้สึกที่ได้สอดใส่เข้าไป
“ฮื่อ..อ่าห์”
“ฮยอก..อืม...จะไปแล้วหรอ” เสสียงที่ถามก่อนจะเร่งจังหวะข้อมืออีกนิดหวังให้เสร็จพร้อมกัน เมื่อใบหน้าเล็กพยักแรงๆอยู่ที่ซอกคอ
สะโพกมนที่ซ้อนทับอยู่บนหน้าตักกระสับกระส่ายเพราะความหวามไหวทีได้รับ แก้มก้นนุ่มที่ขยับถูไถไปกับหน้าขาแกร่งามที่โยกกายอย่างทนไม่ไหว
“อืม...ฮยอก” เพราะร่างเล็กที่เคลื่อนไหวกายอยู่บนตัว แก่นกายที่เสียดสีกันในยามนี้ยิ่งปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นให้เยิ้มชโลมไหลลื่น
“อื้อ..อึก..ทงเฮ”
“อืม..”
“ฮยอก..ฮย..อก อ๊าาาาาาาาา” เสียงหวานที่หวีดร้องอย่างอดกลั้นพร้อมกับความต้องการที่ถูกปลุกเร้าถูกปลดปล่อยออกมาจนเต็มมือหนา ก่อนที่ทงเฮจะชัดรูดแรงๆอีกไม่กี่ทีแล้วปลดปล่อยตามมา
“อืมมมมมมมมมม”
ฟึบ
ทงเฮโน้มตัวไปด้านหนาเป็นผลให้คนที่หอบหนักบนตักเอนกายลงไปนอนบนพื้นเตียงโดยที่ช่วงล่างยังแนบไปกับหน้าท้องของอีกฝ่าย
“อือ...”
ลิ้นร้อนบรรจงตวัดเลียไปบนแผ่นท้องบางอย่างอ่อนโยน เช็ดทำความสะอาดคราบขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนอย่างไม่คิดรังเกียจ
“ทงเฮ...”เสียงสั่นพร่าเพราะเรียวลิ้นที่ลากไล้มันสร้างความหวามที่เพิ่งจะสิ้นสุดให้รู้สึกอีกครั้งทั้งๆที่แผ่นอกบางยังคงหอบหายใจด้วยเหนื่อยอ่อน
“หืม”
“มัน..สะ..เสียว ...”
“อาบน้ำกันเถอะ ไม่งั้นผมคงผิดคำพูดแน่ๆ”
กลับไปอ่านต่อนะคะ
