ใบหน้าคมซุกไปยังซอกคอที่ปรากฏรอยเด่นชัด
แลบลิ้นเลียลงบนร่องรอยที่เหลือทิ้งไว้เบาๆ
ก่อนจะขบกัดซ้ำลงไปใหม่ พลางริดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก
เนื้ออ่อนเนียนละเอียดถูกขบลงไปซ้ำๆ ย้ำรอยให้มันไม่จางหายและเด่นชัดขึ้นกว่าเดิม
“อึ้ก..” ฟันคมขบกัดลงไปไม่เบาแรงนัก แต่ฮยอกแจกลับไม่รู้สึกเจ็บสักนิดก่อนจะแบมือเมื่อมีอะไรยัดเข้ามา
ความเย็นและขนาดของมันทำให้ฮยอกแจไม่ต้องชายตาไปมองแม้แต่น้อยก็รู้ว่ามันคืออะไร ก่อนจะเอื้อมหยิบกลองลักษณะเดียวกับที่บรรจุมวนบุหรี่เอาไว้
พรึบ
“ทงเฮ...เงย.อืม.หน้ามาก่อน” มือเล็กหมุนเกลียวจุดจนเปลวไฟลุกวาบขึ้นมา
ก่อนจะส่งมวนบุหรี่ด้านก้นกรองให้ทงเฮงับมันไว้แล้วจ่อเปลวไฟนั้นให้เผาไหม้ปลายบุหรี่จนเกิดควัน
ใบหน้าคมที่สูบเข้าไปจนโครงหน้าขึ้นรูป
ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมควันขาว
ภาพที่ฮยอกแจไม่เคยละสายตาได้สักครั้ง
ทงเฮสูบมันเข้าไปอีกครั้งก่อนจะใช้ปลายนิ้วคีบมวนนั่นออก มือหนารั้งใต้ลำคอขาวจนใบหน้าเล็กเชิดขึ้นแล้วประกบเรียวปากลงไปเช่นทุกที
ลมหายใจที่แทรกผ่านพร้อมเกลียวลิ้นที่เกี่ยวพัน
รสชาติที่ฮยอกแจซึมซับมันไว้ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกช้าๆ
ขณะที่เรียวปากยังคงประกบเข้าหากันจนแทบไร้ช่องว่าง ลิ้นเล็กตอบสนองรุกไล่ถอยหนีอย่างรู้จังหวะ
การกระทำที่เรียกเสียงฮึมฮำจากลำคอหนาได้ดี
“อืมมม” เสียงหวานหลุดรอด ยามที่ใบหน้าคมผละออก
ดวงตาคู่คมจับจ้องใบหน้าที่เคลิบเคลิ้มอย่างรู้สึกพอใจ อย่างที่ว่า...เขาจะยกเลิกข้อตกลงที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรกให้หมด
“สิ้นเดือนนี้...นายคืนห้องของนายแล้วย้ายของมาอยู่ที่นี่” เสียงทุ้มเอ่ยบอกยามปลดเสื้อตนเองออกพร้อมกับกางเกงที่เกะกะเวลานี้
“ได้ไง??..นี่ทงเฮ..”
“ตามนั้น” คำแย้งที่ทงเฮไม่สนใจ มือหนาจัดการช้อนอุ้มคนขี้สงสัยเวลานี้มานั่งพิงไปกับพนักพิง
จัดการสูบควันขาวเข้าไปจนเต็มปอด ก่อนจะวางมวนบุหรี่ไว้ที่จานเขี่ยบุหรี่
มือหนาจัดการรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือหัว
เผยเรือนร่างโดยไร้การปิดบัง
กายขาวที่เปลือยเปล่าเหลือเพียงชั้นในสีขาวบดบังส่วนสำคัญ
ทงเฮโน้มใบหน้าไปสนใจซอกคอขาวที่ละออกมาอีกครั้ง รอยแดงจัดที่ขึ้นสีทำให้รอยยิ้มร้ายปรากฏ
ก่อนจะหันไปสนใจตุ่มแต้มกลางแผ่นอกที่ยั่วเย้าเขาในเวลานี้
ตุ่มไตที่แข็งชันหดเกร็งด้วยแรงอารมณ์ถูกครอบครองด้วยริมฝีปากที่คุ้นเคยอีกครั้ง ลิ้นราวตวัดชิมดูดกลืนราวกลับจะกลืนกินมันลงไป
มืออีกข้างก็ลูบไล้ฟอนเฟ้นปลุกเร้าจนฮยอกแจบิดกายเร่า
ขาเรียวหนีบเข้าหากันเมื่อร่างกายถูกโหมอารมณ์ทุกทางก่อนจะหลุบสายตาลงต่ำ เมื่อชั้นในโดนปลดออกขาทั้งสองข้างถูกแหวกออกโดยคนที่คร่อมอยู่บนตัว
“เอายังไงกับนี่ดี?”
นิ้วเรียวยาวแตะสัมผัสกับช่องทางรักที่เต้นตุบ
คลื่นริ้วความต้องการถามโถมไปทุกส่วนของร่างกาย จะด้วยกลิ่นหอมหรือรสสัมผัสที่ทงเฮมอบให้
ทุกอย่างกำลังปลดปล่อยให้ร่างกายของเขาราวกับลอยเคว้งในอากาศ
เรือนกายทงเฮแนบสนิทลงมาจนรับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวของผิวกาย
“ขะ...เข้ามา..อื้อ” เสียงหวานร้องขอแต่คนฟังกลับไม่สนใจ
ปลายนิ้วแกร่งลูกไล้สะกิดเขี่ยช่องทางรักจนฮยอกแจยิ่งบิดกายเร่า
การกระทำของทงเฮที่เหมือนเป็นการทำโทษร่างเล็กผสมไปกับการคลายความกรุ่นโกรธของตนเอง
“โทษฐานที่ไม่ระวังตัว”
เสียงเข้มกระซิบบอกพลางขบเม้มติ่งหูให้ฮยอกแจขนลุกซู่ แม้ทุกอย่างจะไม่ใช่ความความผิดของตัวเอง
แต่ฮยอกแจก็ไม่ปฏิเสธบทลงโทษนี้
อีกทั้งยังรู้สึกดีไม่น้อยที่อีกฝ่ายออกอาการหวงตนเองขนาดนี้
“อีก...อื้อ..ระ..เร็วไปแล้ว..อ๊าส์”
มือหนากำรอบแกนกายที่ฉ่ำเยิ้มด้วยหยาดอารมณ์ สาวข้อมือขึ้นลงอย่างไม่ผ่อนจังหวะให้เสียงหวานหวีดร้องอย่างพอใจ
“หึ”
“อ๊า!!! ทงเฮ...อื้อ..ฮยอก
..ซี๊ดดด” สะโพกเล็กสอดส่ายหมุนรับกับจังหวะที่ทงเฮมอบให้
ท่วงท่าที่ทงเฮมองแล้วได้แต่ยิ้มร้ายแล้วปล่อยมืออกให้คนที่อารมณ์พุ่งสูงต้องขาดช่วง
ฮยอกแจปรือตาขึ้นมองหาอย่างยากลำบากเมื่อความเสียวซ่านกำลังกดทับให้ดวงตาหวานหลับพริ้ม
แต่เพราะความรู้สึกนั้นมันขาดหายไปจนต้องฝืนดาวงตาขึ้นมองหา
“ปล่อย....อึ้ก...ที”
ฟู่....
ทงเฮเอื้อมมือไปหยิบมวนบุหรี่มาสูบเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเป่ามันให้คละคลุ้งไปในอากาศ จ้องมองภาพตรงหน้าอย่างชอบใจไม่น้อย
เนื้อตัวเปลือยเปล่าที่เปิดเผยทุกสัดส่วนให้ได้จับจ้อง
ใบหน้าที่อาบไล้ด้วยแสงสว่างเพียงน้อยนิดที่สะท้อนเข้าไปในดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ
สวย
ความคิดทีบอกกับตัวเองก่อนจะขยับกายออก
ขาแกร่งที่คร่อมร่างเล็กไว้ก็ผละออกมาพร้อมกับอุ้งมือที่กระชับข้อมือเล็กเอาไว้ก็ปล่อยให้เป็นอิสระ
ก่อนที่จะเอ่ยพูดให้ฮยอกแจยิ่งเบิกตากว้างเพราะความอาย
“ปล่อยตัวเองสิ”
ดวงตาที่ไม่ได้น่ากลัวเหมือนครั้งแรกที่ก้าวเข้ามาในห้อง
แต่กลับเป็นสายตาที่ทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนมากยิ่งขึ้น
เมื่อสายตาคู่นี้กำลังมองเหมือนกับรอคอยมห้เขาทำตามที่พูดจริงๆ
กริ๊ก
“ทงเฮ.....”
ความมืดภายในห้องที่เหมือนจะทำให้ฮยอกแจอายน้อยเกินไป
ทงเฮจึงขยับกายไปเปิดมันให้ได้เห็นทุกอย่างได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
แสงไฟที่ทำให้เนื้อตัวขาวเนียนแทบจะขึ้นริ้วสีเลือดเพราะความอาย กับทงเฮที่เสื้อผ้ายังปกปิดร่างกายครบถ้วน
แต่ตนเองกลับอยู่ในท่วงท่าที่น่าอายแบบนี้
“ฉันหึงนายอยู่นะ”
เสียงเข้มที่ทำให้ฮยอกแจค่อยๆขยับมือมากอบกุมแกนกายตนเองที่ฟ้องว่ากำลังมีอารมณ์มากแค่ไหน
แล้วยิ่งสายตาจากคนรักที่มองมาราวกับสำรวจยิ่งทำให้สายตาหวานฉ่ำต้องหลบสายตาอย่างไม่กล้าสู้
“ขยับสิ”
เสียงทุ้มที่เร่งเร้าจนมือเล็กค่อยๆขยับตาม
ท่อนเนื้อที่ขยับไปตามจังหวะที่ร่างเล็กควบคุมมันด้วยตนเอง ทงเฮทิ้งกายนั่งตรงข้ามไม่ห่างนัก มือขวาคืบบุหรี่มองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหลพอๆกับความรู้สึกหวง
“ฮื่อออ...อ๊ะ อืมมมม”
เสียงครางหวานที่ไม่ขาดขายพร้อมกับขาเรียวที่แหวกอ้าออกกว้างเปิดเผยเนื้อเนียนให้เห็นทุกซอกมุม
พร้อมกับมือเล็กที่ปรบเปรอตัวอย่างอย่างช่วยไม่ได้
ภาพที่น่าพิสมัยเสียจนไม่อาจละสายตาและบทรักครั้งนี้ไม่ใช่การลงโทษอย่างที่เอ่ยบอก
แต่มันเป็นรสรักที่เขาจะตราตรึงให้ฮยอกแจจดจำและหลงใหลในเขาไม่ต่างกัน
ฟู่...จมูกเป็นสันคมปล่อยควันขาวออกมาช้าๆ
แม้แก่นกายภายใต้กางเกงจะปวดหนึบในเวลานี้กับภาพตรงหน้าและเสียงหวานที่ครวญกระเส่า
“ทงเฮ..อ๊า ....”
ฟึบ!!!!
“อื้อออ มะไหว..ซี๊ดดดด
อื้อ..อึ้ก..อ๊าส์”
ทงเฮที่ทนต่อเสียงหวานไม่ไหว ขยับเข้าไปดึงมือเล็กออก
ก่อนจะครอบริมฝีปากลงไป ความอุ่นร้อนของโพรงปากที่โอบกระชับดูดเม้มที่ทำให้ฮยอกแจปลดปล่อยมันออกมาได้ง่ายดาย
แผ่นอกบางหอบหายใจแรงอย่างเหนื่อยอ่อน
ก่อนที่ต้องปรือตาขึ้นมองเพราะแรงดึงจากข้อมือหนาที่กระชับข้อมือ
ฉ่า...
ดวงตาที่ปรือขึ้นมองอย่างลำบาก
หากแต่เมื่อลืมตาขึ้นมองกลับเห็นเรือนร่างที่กำยำไปด้วยกล้ามเนื้อโดยไร้อาภรณ์ที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปปลดมันออกตั้งแต่เมื่อไหร่ แสงสว่างที่ทำให้เห็นอะไรต่อมิอะไรชัดเจนแจ่มแจ้งจนต้องเบนสายตาหนี
“หึ....”
ทงเฮขำเบาๆกับท่าทีที่เขินเพราะรู้ดีว่าร่างกายของตัวเองมันบอกร่างเล็กได้ดีว่าเขาต้องการมากแค่ไหน
“ทะ...ทำอะไร”
“ทำรัก”
“เดี๋ยวสิ..”
ฮยอกแจที่ถูกรั้งขึ้นจนขาเล็กสั่นน้อยๆก็ถูกเบี่ยงให้หันหน้าเข้าหากำแพงก่อนที่ร่างกายจะถูกจัดแจงให้เกาะพนักพิงโซฟาเอาไว้จนรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
หมับ
แขนแกร่งโอบรอบเอวเล็กไว้จนผิวกายแนบสัมผัสกัน
แก่นกายร้อนผ่าวที่บอกว่าต้องการปลดปล่อยมากแค่ไหนสัมผัสแนบไปกับร่องก้นนุ่ม
ทงเฮขยับกายเล็กน้อย ถูไถแท่งเนื้อร้อนไปกับก้อนกลมอย่างเย้าแหย่ แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าหวานในเวลานี้
แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่า ฮยอกแจคงเขินอายไม่น้อย
“เกาะดีๆนะ” สิ้นเสียงเอ่ยเตือนมือหนาทั้งสองขาก็แหวกก้นนุ่มออกจากกัน
ให้เห็นช่องทางรักที่ขมิบรับรออะไรมาเติมเต็ม
หากแต่วันนี้เข้าไม่รีบร้อนอะไรมากนัก
อยากจะที่มอบความรัญจวนใจให้ฮยอกแจได้รับมันเต็มที่
“มัน..อื้มมม”
ถ้อยคำที่ต้องการสื่อขาดช่วง เมื่อรู้สึกถึงลิ้นร้อนสัมผัสลงมาจนชื้นแชะ สัมผัสที่ทำให้ร่างกายเกร็งขึ้นอย่างไม่อาจะผ่อนลมหายใจได้
เอวเล็กที่ไม่ได้ถูกยึดเหนี่ยวร่อนสะโพกรับกับปลายลิ้นที่แลบเลียโดยไม่ต้องบอก
ปฏิกิริยาตอบสนองที่ร่างกายเรียนรู้มันได้ด้วยตัวเอง
เพี้ยะ!
“อื้อ” ทงเฮฟาดมือลงไปไม่แรงมากนัก
ความหมั่นเขี้ยวที่ผสมปนเจอจนอยากจะตีมือลงไปบนแก้มก้นนี้
“ฉันเอาเข้านะ” ทั้งที่อยากจะทรมานร่างเล็กนี้อีกสักพัก
แต่ความต้องการตัวเองก็ถึงขีดสุด เมื่อฮยอกแจพยักหน้ารัวๆ ทงเฮก็กดแทรกแกนกายตัวเองลงไปช้าๆ
ผนังนุ่มที่บีบกระชับดูดกลืนจนเสียวซ่านไปทั้งกาย
“อืม...”
“อ้ะ...อ่าห์..ทงเฮ..อื้อ...”
ฮยอกแจอ้าขาให้กว้างขึ้นเพื่อลดความอึดอัดลง
จนกระทั่งทงเฮแทรกกายเข้ามาจนสุด
แผ่นหลังขาวเนียนเป็นร่องสันหลังแขนเรียวสองข้างเกาะเกี่ยวกำจิกโซฟาแน่น
ภาพน่าดูที่ทงเฮคว้าหยิบบุหรี่ที่ไหม้จนเกือบจึงถึงก้นกรองมาสูบอีกครั้ง กายหนาโน้มตัวไปด้านหน้ากระแทกกายเข้าไปแรงๆอีกทีจนฮยอกแจสะดุ้งพร้อมกับเชยคางมนให้หันกลับมา
“อื้ออ” ริมฝีปากร้ายประกบลงไปโดยที่ฮยอกแจไม่ตั้งตัว
แลกลมหายใจพร้อมกับลิ้นร้อนที่กวาดชิมไปทั่วโพรงปาก ลิ้นเล็กที่คุ้นเคยหยอกเย้าแหย่กลับก่อนจะถดหนี ความซนที่ทำให้ทงเฮพอใจไม่น้อยจนค่อยๆขยับกายเข้าออกช้าๆ
“อืออออ”
เสียงอู้อี้ในลำคอเพราะปากที่ยังประกบเข้าหากันจนต้องผละออก
“อืมมมม” ทงเฮคำรามต่ำในลำคอยามที่ริมฝีปากก็บดจูบไปตามแผ่นหลังเนียน ให้ลมหายใจร้อนที่รดรินไปบนผิวกาย มือหนาประคองสะโพกเล็กไว้แน่น
กดแทรกกายเข้าไปด้วยจังหวะที่หนักหน่วงจนหัวเล็กสั่นคลอน ก่อนที่ฮยอกแจจะจับจังหวะได้
ขยับสะโพกรับสัมผัสจากอีกฝ่ายอย่างรู้กัน
“อึ้ก...ร่อน...จัง...อืม..”
ทงเฮครางเสียงต่ำให้ฮยอกแจยิ่งกล้า เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้เนื้อตัวยิ่งร้อนขึ้น
ช่องทางอ่อนนุ่มขยับรับเป็นจังหวะ เสียงเนื้อกระแทบกันเคล้าคลอไปกับจะครางหวาน
“ทงเฮ..อ๊ะๆ..”
ฮยอกแจหลับตาแน่น ร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากคนด้านหลัง
ความสุขที่แผ่ซ่านไปทั้งกายทำให้ริมฝีปากขบเม้มราวกับได้ลิ้มอาหารรสเลิศ
“ฉัน...รักนาย..อ๊าส์!!!!”
ถ้อยคำที่ทำให้ทงเฮเร่งเร้าจังหวะเข้าให้หนักหน่องกว่าที่เป็น
เสียงกายที่กระทบกับโซฟาที่กระแทกเข้าผนังอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
รู้เพียงว่าร่างกายของเขาทั้งคู่นั้นเข้ากันได้อย่างดีพร้อมๆกับความรู้สึกที่ผสานเข้าหากันจนเป็นความรัก
“นายนี่มัน...”
ฟึ่บๆ
เสียงเนื้อกระเนื้อยิ่งดังก้องไปทั่วทั้งห้องพัก
ทงเฮสวนกายเข้ามาด้วยจังหวะที่ถี่รัว มือใหญ่ก็บีบคลึงสะโพกมนเมื่อรับรู้ได้ถึงอาการกระตุกเกร็งและบีบถี่
“...ฉัน..จะ....เสร็จ..อ๊ะ....อ๊าาาาาา..”
การปลุกเร้าจากคนด้านหลังที่ทำให้ฮยอกแจไปถึงจุดหมายเป็นรอบที่สองได้ไม่ยาก
ร่างเล็กที่ปลดปล่อยออกมาจากหมด
รั้งให้ทงเฮกระชับสะโพกเล็กแน่น เร่งสอดกายเข้าออกอีกไม่กี่ที นัยน์ตาคมก็หลับลงซึมซับห้วงอารมณ์ที่มาถึงยังจุดหมาย
“อืมมมมม!!” เสียงคำรามต่ำ
ยามที่ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้าไปเต็มช่องทางรัก ก่อนที่จะฟุบใบหน้าลงไปบนแผ่นหลังที่ยังหอบหายใจแรงๆ
“เดี๋ยวฉันจะเติมรอยให้อีก...จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับนาย”
“ตะ..ตามใจ..สิ”
อาการตามใจที่ทงเฮบอกเลยว่าความโกรธเมื่อครู่ได้หายไปหมดแล้ว เหลือเพียงความหมั่นเขี้ยวที่อยากจะทำให้คนที่หอบหายใจแรงตอนนี้ครวญครางไม่หยุด
“แต่..ที่เตียงได้ไหม..” คำถามที่หันมาถามพร้อมสายตาหวานฉ่ำที่ทงเฮบอกตัวเองว่า ยังไงก็ต้องเปิดตัวสักทีว่าร่างเล็กคนนี้มีเจ้าของเป็นตัวตนแล้ว
กลับไปอ่านต่อนะคะ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=154
