ทงเฮรวบเอวเล็กเข้ามาชิดก่อนจะดันจนไปชิดกับขอบเตียง
มือหนาแทรกเข้าไปยังช่องว่างของเอวยางยืดสัมผัสกับแก้มก้นนุ่มบีบขยำให้เท่ากับความหวงที่มีเพื่อตอกย้ำว่าตนเองเท่านั้นที่มีสิทธิ์ทำแบบนี้
“กับข้าวเย็นหมดแล้วไม่อร่อย อย่ามาโทษฉันนะ อือ..”
ฟึบ
กางเกงเอวยางยืดขาสั้นที่สวมใส่ให้เบาสบายสำหรับวันหยุด ถูกรูดลงไปยังเรียวขาพร้อมๆกับชั้นในตัวเล็ก
ช่วงล่างที่เปลือยเปล่าเอนกายลงไปบนที่นอนขณะที่กาหนาตามมาแนบชิดไม่ห่าง
ริมฝีปากร้อนกดจูบไปบนเรียวขาขาว
ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาจนกายเล็กขนลุกซู่
ฮยอกแจชันแขนกึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูกายหนาที่คร่อมอยู่บนตัวพร้อมกับเม้มปากแน่นเมื่อคลื่นอารมณ์กำลังถาโถมเข้าใส่
จุ๊บ...จุ๊บ....
ขาขาวเนียนขึ้นรอยแดงช้ำทุกตารางผิวที่ริมฝีปากร้ายกาจนี้ได้สัมผัส
“อ่าห์..” เสียงหวานครางพร่าในลำคอเมื่อกลีบปากหยุ่นนุ่มค่อยๆคืบคลานขึ้นมา
ลิ้นฉ่ำชื้นปาดเลียต้นขาด้านในจนปลายเท้าเหยียดเกร็ง แต่มันก็ไม่เท่าความรู้สึกความที่โพรงปากร้อนครอบครองลงมาราวกลับกลืนกินตัวเองไปทั้งตัว
“อื้อ...อึก..ทงเฮ...อย่า..ดูดแบบนั้น..อ่าห์”
ดวงตากลมที่หลับแน่นปรือมองเอ่ยบอกกับคนที่กำลังแสดงออกราวกับว่าร่างกายของเขาไม่ใช่ของเขาเองอีกต่อไป ร่างกับว่าร่างกายที่ทอดยาวนี้เป็นของๆคนที่กำลังย้ำสัมผัสให้จนแทบสำลัก
คำขอร้องปนเอ่ยห้ามที่ทงเฮไม่สนใจรับฟัง ลิ้นร้อนปาดเลียดูดเม้มให้อย่างเต็มใจ
ทุกการกระทำที่อยากจะตอกย้ำให้ร่างเล็กจนจำเพียงท่วงท่าและรสสัมผัสจากตนเองเท่านั้น
หลังจากแกล้งให้ร่างเล็กตัวสั่นเกร็งจนพอใจ ทงเฮจึงค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นกดจูบบนแผ่นทองบาง ร่นชายเสื้อยืดที่บดบังเรือนร่างขึ้นไปทีละน้อยก่อนจะพบกับตุ่มแต้มกลางอกที่ชูชันเป็นไตแข็ง ปลายลิ้นตวัดชิมก่อนจะดูดแรงจนแผ่นอกบางแอ่นขึ้นตาม
“อึ้ก!!!”
แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สอง แต่มันมากกว่านั้นหลายเท่า แต่ทุกครั้งที่ร่างกายถูกสัมผัสเขาไม่เคยต้องการอะไรไปมากกว่าความอบอุ่นจนร้อนแทบจะเผาไหม้ร่างกายจากทงเฮเท่านั้น
“กัดนี่ไว้” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาสั้นๆ
ฮยอกแจก็ทำตามโดยไม่อิดออด ชายเสื้อที่ฮยอกแจกัดคาบเอาไว้เปิดเผยแผ่นอกให้มองเห็นได้อย่างถนัด โดยเฉพาะในเวลาเช้าแบบนี้
แผ่นอกที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายทำให้แผ่นท้องบางแขม่วเกร็ง
มือหนาเคล้นคลึงยอดอกอีกข้างยามที่ส่วนอ่อนไหวถูกกลั่นแกล้งจากคนที่อยู่ด้านบน
ทงเฮใช้หัวเข่าคลึงวนเบาๆยังส่วนที่ตื่นไหวจนเอวเล็กส่ายน้อยๆ
“อ่าห์..อืม...ทงเฮ...”
“ไม่ไหวแล้วหรอ”
“ฮึก..อื้อๆ” ใบหน้าเล็กพยักแรงๆจนทงเฮยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนรั้งกายขึ้นมาถอดเสื้อผ้าที่เกะกะของตัวเองออกจนหมดแล้วรูดเสื้อที่ฮยอกแจกัดชายเสื้อไว้ออกไปทางหัวแล้วคาเอาไว้แบบนั้นให้แขนทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัว
สายตาประหม่าที่ไม่เคยจางหายไป ทุกครั้งที่ต้องเปลือยกายให้สายตาคมจ้องมอง แต่สายตาประหม่านั้นก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองร่างกายที่ได้สัดส่วน ร่วมถึงรอยสักรอยนั้น
สายตาที่ทงเฮมองเห็นและพอใจไม่น้อยแต่ก็ไม่พอที่จะลบล้างความไม่พอใจที่มีอยู่ได้
มือหนาแยกแยกขาเรียวออกจากกันก่อนจะแทรกตัวเข้าไป
“อึก..บะ..เบาๆ” ฮยอกแจร้องบอก เมื่อทงเฮกดกายเข้าหาโดยไม่รั้งรอ
“จับหัวเตียงไว้”
ทงเฮว่าก่อนจะใช้มือประครองใต้ก้นนุ่มก่อนจะขยับกายสอดแทรกความใหญ่โตเข้าไปยังความนุ่มร้อนที่ตอดรัด ความเสียวซ่านที่แผ่ซ่านไปทั่วกายทำให้ดวงตาหวานหนักจนไม่สามารถลืมขึ้น
หากแต่ดวงตาคมนั้นสามารถมองภาพตรงหน้าได้อย่างแจ่มชัด ทุกรอยรักทุกตารางผิว
สะโพกสอบกดกายเข้าหาไม่เบาแรง
เร่งเร้าจังหวะโดยทันทีกายหนาที่โยกไหวทำให้ร่างเล็กปลดปล่อยเสียงหวานหูไม่ขาดสาย
“ฮื่อ..อ๊ะ...อื้อๆ..”
“ฮื่ม...”
เสียงเนื้อที่กระทบกันดังก้องทั้งห้อง สัมผัสหนักๆ กระแทกเข้ามาลึก
“อ๊า...ๆ....อึก..ฮื่อ...ทำไม..แรงจัง” เสียงกระท่อนกระแท่เอ่ยถาม เมื่อความรุนแรงในวันนี้มันต่างจากครั้งอื่นๆ มันไม่ได้รุนแรงในแบบที่เคยเป็น มันดุดันและเหมือนว่าทงเฮกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง
ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนั้นมือหนาที่ยกก้นนุ่มไว้ตวัดร่างเล็กที่นอนราบไปบนที่นอนให้ลุกขึ้นมาทั้งๆที่กายยังคงเชื่อมกัน
แขนเล็กสะบัดเสื้อที่ผูกมัดแขนตัวเองออกก่อนจะเอื้อมมาคล้องที่ลำคอหนาอย่างเอาใจ แม้จะไม่รู้ว่าทงเฮกำลงคิดอะไรแต่ความไม่พอใจนั้นคงมาจากเขาแน่ๆ
จุ๊บ
“ฮื่อ...ทงเฮ...อ่าห์...”
เสียงหวานครางชิดริมหู
เสียงที่กระตุ้นเร้าให้ทงเฮบังคับจังหวะให้กระชั้นชิดขึ้นขณะที่ร่างเล็กคร่อมทับอยู่ด้านบน
“ซี๊ด...”
“ทงเฮ...อื้อๆ...อ๊าาาาาาาา” ผนังนิ่มตอดรัดความแปลกปลอมที่สอดแทรกผลุบเข้าออกถี่รัว
ยามที่กายโยกไหวบนตักหนา มือผมแทรกเข้าไปที่กลุ่มผมหนาระบายความเสียวซ่านในขณะนี้โดยที่ขาทั้งสองข้างที่แยกออกกว้างก็เกี่ยวเข้าหากันโอบรับเอวหนาให้แท่งเนื้อร้อนนั้นเข้าไปได้ลึกยิ่งขึ้น
“ฮื่มมมม ตรงนี้สินะ”
เขาพูดขึ้นก่อนจะกระแทกให้แรงขึ้นในจุดๆเดิมผมผวากอดทงเฮแน่นเมื่อรู้สึกถึงคลื่นอารมณ์ใกล้จะถึงจุดปลดปล่อย
ป้าบ!!
“อ๊ะ...”
มือหนาตีลงมาไม่เบาแต่ก็ไม่ได้แรงจนเกินรับไหว
มันเหมือนว่ายิ่งกระตุ้นให้ทงเฮทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น กลิ่นกายที่คละเคล้าไปกับกลิ่นเหงื่อหลอมรวมให้ผมถึงจุดหมายในที่สุด
“อ๊าาาาาาา” ร่างกายเล็กก็กระตุกเกร็งก่อนจะซบกายลงอย่างอ่อนเปลี้ย
ฟึบ
ผมดันกายคนที่ปลดปล่อยจนเปรอะเปื้อนไปทั้งแผนท้องลงไปนอนแผ่ราบบนที่นอน ฮยอกแจดูอ่อนเพลียไม่น้อยกับการที่ต้องโยกอยู่บนตัวผมเมื่อครู่ ความอ่อนหวานที่ยิ่งนานวันยิ่งแสดงออก ความจืดชืดที่นับวันยิ่งหอมหวาน และโชคดีที่ผมเป็นคนเดียวที่พบเจอ
“มองมาที่ฉัน” ทงเฮเอ่ยขึ้น
น้ำเสียงที่ไม่ได้เอ่ยบอกเพียงแค่ขอ แต่มันคือคำสั่งดวงตาที่หลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อนปรือมองใบหน้าที่ดุดัน
ดิบเถื่อนด้วยแรงอารมณ์ก่อนจะทอดมองอยู่อย่างนั้นยามที่กายหนาโยกไหวอยู่บนตัว
ลมหายใจที่กระชั้น หยดเหงื่อที่ผุดพราย สายตาคมของทงเฮที่ทำให้ผมรู้สึกราวกับโดนมนต์สะกด
มันแตกต่างจากตงไห่ นั่นคือความหลงใหลในเซ็กส์ที่ไม่อาจแตะต้อง
แต่ทงเฮมันคือเซ็กส์ที่ระคนไปพร้อมกับความรัก
สัมผัสที่มากกว่าแค่การปลดปล่อย
“อืม....ฮยอกแจ อ่าห์....”
ฟึบ
ทงเฮทิ้งตัวลงหอบหายใจหนักขณะที่ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นร้อนเข้าไปในกายเล็ก
ขณะที่ฮยอกแจขยับตัวเล็กน้อยให้ทงเฮนอนทับลงมาได้สายยิ่งขึ้น
“ทงเฮ...”
“หือ”
“นายอารมณ์ไม่ดีเรื่องอะไร...เพราะฉันหรือเปล่า..นาย..เอ่อ..รุนแรงกว่าทุกที”
“ไม่ใช่อย่างนั้น...”
“ไม่จริงหรอก ถึงฉันจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร
แต่ฉันรู้สึก..ที่สำคัญ...นายไม่เห็น..จูบ..”
ยวบ
ทงเฮยืดตัวขึ้นมองเมื่อฮยอกแจเอ่ยครบประโยค คิ้วเข้มยักขึ้นเพียงข้างเดียว แม้จะหงุดหงิดแต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“อีกรอบนะ”
“แล้วข้าว...”
“ทีหลังแล้วกัน”
‘ทำบ่อยๆเดี๋ยวคงจะลืมไอ้บ้านั่นเองละมั้ง’
ความคิดที่ฮยอกแจไม่รู้เลยว่าคนอารมณ์ร้อนดิบเถื่อนกว่าปกติเพราะบัตรแฟนไซน์1ใบ
กลับไปอ่านต่อนะคะ
