แกร๊ก
ประตูถูกลงกลอนเรียบร้อย
ฮยอกแจที่ยืนอยู่ด้านหลังโดยมีมือหนากุมข้อมือตัวเองเอาไว้แน่นได้แต่ก้มมองพื้นอย่างสับสนในตัวเอง ความคิดที่บอกว่าตัวเองว่าทำแบบนี้มันผิด แต่ความรู้สึกมันกลับบอกว่าทำอย่างที่ใจต้องการ
แปลก...ที่ก่อนหน้านี้ทั้งวันไม่ได้คิดหรือรู้สึกอะไรกับคนๆนี้มากกว่าเพื่อนของเรียวอุคเลยสักนิด
แต่เพียงแค่สัมผัสนั้น
ทุกอย่างกับเปลี่ยนไปหมด
ถ้าจะโทษว่าเป็นเพราะความต้องการเบื้องล่างจะรู้สึกผิดน้อยลงไหมนะ
แบบนี้เรียกว่านอกใจใช่ไหม
ฟึบ
“ขอโทษ”
ทงเฮหันมาเอ่ยประโยคเดิมซ้ำๆ
ก่อนจะดันร่างเล็กเข้ากับมุมเสาประกบเรียวปากซ้ำลงไปดูดซับความอ่อนหวานที่ได้ลิ้มลองเมื่อครู่อีกครั้งอย่างติดใจ
ลิ้นร้อนลากไล้แยกริมปากฝีปากอย่างขออนุญาตก่อนที่ฮยอกแจจะเผยอริมฝีปากอย่างยินยอม
มือหนาลูบไล้ไปบนเรือนร่างเล็กอย่างสำรวจ
ท่อนบนที่มีเพียงเสื้อกล้ามเท่านั้นทำให้มือหนาสอดลึกเข้าไปใต้เนื้อผ้าได้ง่ายๆ
“อือ..อ่าห์...จุ๊บ” แผ่นท้องบางแขม่วงเกร็งเมื่อความรู้สึกที่ข่มลงไปปะทุขึ้นมาอีกครั้งได้ง่ายๆกับการเล้าโลมเพียงน้อยนิดในเวลาไม่ถึงนาที
ฟึบ
ชายเสื้อถูกเลิกขึ้นมาก่อนจะถอดออกเหนือหัว แล้วทงเฮก็แนบริมฝีปากย้ำลงไปอีกครั้ง
กลิ่นหอมเมื่อครู่แผ่กระจายไปรอบๆตัว
เกลียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กที่ตอบรับได้อย่างดี มือหนาลูบไปบนผิวเนียนจนทั่วทุกตารางผิวก่อนจะเจอกับขอบกางเกงที่ขวางกั้น
กางเกงเนื้อผ้าไม่หนานักถูกปลดออกง่ายดายรูดลงไปกองที่ข้อเท้าเหลือทิ้งไว้เพียงชั้นในสีขาวที่ห่อหุ้มร่างกายเล็กนี้
ทงเฮละใบหน้าออก
กวาดมองใบหน้าที่เห่อแดงและริมฝีปากที่วาววับอย่างพอใจก่อนจะซุกใบหน้าลงไปย้ำซ้ำรอยเดิม
“อ๊ะ..ดะ..เดี๋ยว”
ลิ้นร้อนแลบเลียซ้ำไปยังรอยขบกัดที่ทำไปตามเกมส์เมื่อครู่
รอยที่อาจจะช้ำแดงขึ้นมามากกว่าเดิมในวันพรุ่งนี้เพราะห้อเลือด
“หือ..”
“อย่า...ดูดแรง”
ฮยอกแจเอ่ยไม่กล้าสบตา คำขอที่ทงเฮรู้ว่าเพราะอะไร
ริมฝีปากนุ่มกดจูบลงไปบริเวณเนื้ออ่อนนั้นอีกครั้ง กดย้ำๆสร้างอารมณ์หวามให้ร่างเล็กได้อย่างดี
ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนลงมายังแผ่นอกขาวที่ประดับไว้ด้วยตุ้มแต้มกลางอกที่ชูชันในเวลานี้
จ๊วบ
“อื้อ...ยะ..อย่าเลียแบบนั้น อ่าห์..”
เสียงหวานที่ร้องห้ามแต่ไม่ทำให้ทงเฮใส่ใจรับฟังนัก เพราะเสียงนั้นบ่งบอกถึงความพอใจมากกว่าหักห้ามอย่างจริงจัง
ปลายลิ้นตวัดยอดอกดูดกลืนอย่างไม่เบาแรงขณะที่มืออีกข้างก็เคล้นคลึงยอดอกอีกข้างอย่างเท่าเทียมกัน
จุ๊บ
ฟึบ
ใบน้าที่เคลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงใน
ทงเฮใช้ปลายนิ้วดึงขอบออกจนเกิดช่อว่างแต่ก่อนจะรูดลงมือเล็กก็ตะครุบที่มือหนาเอาไว้
“หืม..”
ทงเฮแหงนหน้าขึ้นมองคนที่แววตาฉายชัดถึงความต้องการเต็มเปี่ยมแต่กลับห้ามเขาเอาไว้ คงเพราะ...อาย
สินะ
“หลับตาก็ได้”
“ไม่ใช่แบบนั้น...”
ไม่ใช่ว่าไม่เคย ...
แต่นั่นก็ทำกับคนรัก
ทำกับคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟน
ไม่ใช่คนที่รู้จักกันวันเดียวแบบนี้
“หึ..ใช้ความรู้สึกก็พอ”
ว่าจบทงเฮก็รูดชั้นในสีขาวออกไปยังปลายเท้ามือหนาสัมผัสแล้วขยับเบาๆที่ส่วนอ่อนไหวที่แสดงออกว่าต้องการมากแค่ไหน แต่มันก็ไม่ต่างกันกับของตัวเองที่ต้องการจนปวดร้าวไปทั้งช่วงล่างในเวลานี้
“อ๊า....ส์...” โพรงปากร้อนครอบครองลงไปอย่างไม่ต้องคิด
ลิ้นร้อนลากไปทั่วแทงเนื้อร้อนที่ขยับขยายเพราะความกระสันทงเฮดูดเม้มจนขาเล็กไร้เรี่ยวแรงที่จะยืนต่อไป
“ทงเฮ..ฉัน..ยืน..ไม่ไหว”
ทงเฮดูดแรงๆให้ร่างเล็กสะทานเฮือกอีกรั้งก่อนจะยืนขึ้นแล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าเล็กยามที่ปลดเปลื้องท่อนล่างของทั่วเองไปพลาง
ฟึบ
ทงเฮจัดการหมุนให้ฮยอกแจยันกำแพงไว้ก่อนจะสลัดเสื้อตัวเองออกไปอย่างไม่ใยดี
ก่อนจะทาบทับจนผิวกายแนบสนิทเขาหากับ
ความร้อนของร่างกายที่แนบสัมผัสที่บ่งบอกถึงความต้องการที่ทวีสูง
“อ่าห์...ฮื่อ...อื้อ..” เสียงหวานครางพร่าเมื่อริมฝีปากเราะร้ายกดจูบไปทั่วบริเวณหลังต้นคอไล่มายังกระดูกสันหลัง
ก้นกลมถูกขยำแรงอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะแหวกออกเพื่อพบกับช่องทางอ่อนนุ่มที่พร้อมที่จะโอบรัดเขาไว้
ทงเฮค่อยกดแทรกปลายนิ้วเข้าไปสร้างความคุ้นเคยขยับขยายช่องทางให้พร้อมรับขนาดที่ใหญ่กว่า ความร้อนภายในที่ดูดรัดเป็นจังหวะทำให้ทงเฮอยากที่จะกดแทรกกายเข้าหาแทบจะทันที
หากแต่อยากให้ร่างเล็กพร้อมกว่านี้ก่อน
“พะ..พอแล้ว..เข้ามา..ฮื้อ...เลย”
จ๊วบ
ทงเฮกดจูบริมฝีปากบางนั้นเอาไว้ก่อนจะสาวรูดแท่เนื้อร้อนของตัวเองแล้วจ่อกับกับช่องทางคับแคบนั้น
“ขอโทษ..แต่ฉันอยากทำแบบนี้จริงๆ อืม..” ทงเฮเอ่ยขอโทษฮยอกแจอีกครั้ง
ขอโทษกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปแล้วและขอโทษกับสิ่งที่ทำอยู่ รู้ว่ามันจะทำให้เกิดปัญหาไม่มากก็น้อย
อย่างน้อยก็ความรู้สึกของฮยอกแจเองที่ต้องรู้สึกผิดต่อคนรัก
แต่...เขาอยากจะทำแบบนี้จริงๆ
ทงเฮกดกายเข้าหาจนแผ่นท้องแกร่งแทบแน่นเข้ากับก้นนุ่ม
อาการตอดรัดภายในทำให้ทงเฮอยากจะกระแทกกายเข้าหาอย่างไม่ต้องยั้ง หากแต่ความรู้สึกหนึ่งกลับมีอำนาจมากกว่า
อยากทำให้ฮยอกแจรู้สึกดี ... และอยากอยู่แบบนี้นานๆ
“ฮื่อ..ขะ..ขยับ..”
ทงเฮถอนกายออกเมื่อเสียงพร่าเร่งเร้า
แล้วกดกายเข้าหาอีกครั้งเนิบๆ ช้าๆ
ค่อยเป็นค่อยไป
“อ๊ะ..อื้อๆ...อึก...อืม...”
เสียงกระเส่าพร่าบรรเลงกล่อมให้ทงเฮบรรจงแทรกกายเข้าหา
ขณะที่ฮยอกแจก็แอ่นกายรับอย่างต้องการไม่ต่างกัน
“อืม..ฮยอกแจ...”
“อื้อ..”
เสียงทุ้มต่ำที่คำรามเรียก ทำให้ฮยอกแจเอี้ยวใบหน้ามามองก่อนจะเห็นใบหน้าที่ทำให้ใจกระตุกไปแว้บหนึ่ง
“อ๊า...ทง..เฮ....ระ...แรงๆ ฉันอยากไป..แล้ว ฮื่อ...”
ความอึดอัดที่ทงเฮทำให้ความต้องการมันวิ่งวนไปทั่วร่างหากแต่ไม่มากพอที่จะทำให้ถึงจุดหมาย
จนเสียงหวานต้องร้องขอ
จุ๊บ
ทงเฮก้มลงจูบที่หัวไหล่มนเบาๆก่อนจะผละออกมาเล็กน้อย
“เกาะดีๆ”
“อื้อๆๆๆ”
สิ้นคำเตือนมือหนาก็ล็อคเอวเล็กเอาไว้ก่อนจะกระแทกกระทั้นกายเข้าหารัวแรง
“อืม...ฮยอกแจ..อาห์..สุดยอด”
ทงเฮโถมกายเข้าหาอีกเพียงไม่กี่ครั้งก่อนที่ฮยอกแจจะปลดปล่อยทุกความต้องการออกมา แล้วเพียงแค่สอดใส่อีกไม่กี่ที
ทงเฮก็ถอนกายออกชักรูดแก่นกายตัวเองแรงๆพร้อมกับปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาจนเต็มมือ
ฮวบ
“ฮยอก..”
“ปละ..เปล่า..ฮือ..ไม่เป็นไร” ฮยอกแจหอบหายใจแรงยามหันไปบอก
แต่เพราะขาที่ต้องฝืนยืนทั้งๆที่ร่างกายอ่อนปวกเปียกขนาดนั้นจนเวลานี้แข้งขาไม่เหลือเรี่ยวแรง
หมับ
“ลุกไหวหรือเปล่า”
“ไหว..แต่..นาย..เอ่อ...”
ฮยอกแจที่หันมามองต้องหน้าแดงอีกครั้งเมื่ออะไรๆที่เพิ่งจะสงบลงกลับตื่นขึ้นมาอีกแล้ว
“ช่างมันเถอะ” ทงเอตอบแก้เก้อ
เมื่อหลักฐานทางร่างกายมันฟ้องว่าเขาเองยังต้องการร่างเล็กนี้อยู่
ฮยอกแจยืนขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากทงเฮ
แต่ก่อนที่ทงเฮจะก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ตัวเองปลดเปลื้องของร่างเล็กออกมาส่งให้ แต่ฮยอกแจก็ทำให้ทุกอย่างมันเริ่มต้นอีกครั้ง
“ฉันก็อยากให้นายกอด”
กอดที่ไม่ได้หมายถึงการกอดเฉย
คำพูดที่ต่างเข้าใจกันได้ดี
แม้ทุกอย่างจะผิด แต่ฮยอกแจอยากจะสนแค่สิ่งที่ทำอยู่ในเวลานี้เท่านั้น
หมับ
มือหนารวมเอวเล็กเข้ามาแนบสนิทก่อนจะยกตัวเล็กฮยอกแจโอบขารอบเอวตัวเองไว้ก่อนจะเดินถอยหลังไปที่เตียงที่อยู่ไม่ไกล
“แต่...ฉันอยากนอนเฉยๆ” ทงเฮตอบกลับแต่การกระทำกลับตรงกันข้าม มือหนาเริ่มสร้างความปั่นป่วนให้กับกายเล็กอีกครั้ง
“หือ..อือ...”
ฟึบ
ทงเฮทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนจะเอนนอนลงไปให้ฮยอกแจนั่งคร่อมอยู่บนตัว ไม่ต้องบอกอะไรฮยอกแจก็เข้าใจทั้งหมด
เกมส์นี้เขาต้องเป็นคนเล่นมัน
กลับไปอ่านต่อค่ะ
