สิ้นสุดเสียงเอ่ยขอ ความอุ่นร้อนก็ประทับลงมาอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้กลับมาความชื้นแฉะที่และเล็มเรียวปากบางให้เผยออ้ารับลิ้นร้อนที่แทรกสัมผัสเข้ามาภายในโพรงปาก สัมผัสที่มากกว่าเมื่อครู่ ทำให้น้องแจตัวอ่อนระทวย หน้าท้องบางหดเกร็งอย่างที่ไม่เคยเป็นกับสัมผัสที่หวามไหว
แกร๊ก...เสียงเข็มขัดนิรภัยที่คาดผ่านอกบางถูกปลดออก พร้อมกับมือหนาไม่อยู่สุขเพราะเสียงคราวแผ่วเบาในลำคอเล็ก เคลื่อนจากที่ประคองใบหน้ามนกลับไล้ลงมาเรื่อยๆ จนสะดุดตุ่มไตที่แข็งขืนประดับอยู่ที่หน้าอกบาง
“อ๊ะ...อื้อ” นิ้วแกร่งบดคลึงตุ่มไตนั้น หยอกล้อจนเสียงหวานครางพร่า ความคับแคบของห้องโดยสารยิ่งทำให้ทั้งคู่แนบชิดกันมากยิ่งขึ้นอย่างไม่มีทางหลีกหนี เสื้อกล้ามตัวเล็กที่แนบกับผิวทำให้ทงเฮอยากจะสัมผัสความเนียนนุ่มภายใต้อาภรณ์
มือหนาละออกจากเนินหน้าอกนุ่มไปจับที่ชายเสื้อแล้วเลิกชายเสื้อขึ้นก่อนจะผละใบหน้าออกจากเรียวปากหวาน
“พะ...พี่ทงเฮ” ความวาบหวามที่ขาดหายทำเสียงหวานร้องเรียกหา
“กัดนี่ไว้ทีนะครับ” ทงเฮกระซิบที่ข้างใบหู ลิ้นร้อนแลบเลียให้ร่างเล็กสั่นระริก แล้วเม้มที่ติ่งหูบางทิ้งทวนอีกที
“อื้อ” เสียงหวานที่ได้แต่ครางรับก่อนจะรับสิ่งของหนึ่งมากัดไว้
ชายเสื้อของน้องแจเอง
ชายเสื้อที่ถูกเลิกขึ้นเปิดเผยแผ่นอกบางให้สายตาคมกวาดมอง ปลายนิ้วแกร่งสะกิดเขี่ยยอด อกเบาๆ เรียกเสียงครางอื้ออึง ดวงตาหวานหลับแน่น
“อื้อออออออออ” ความเปียกแฉะที่เกิดขึ้นพร้อมกับยอดอกเล็กที่ถูกดูดกลืนเรียกเสียงหวานให้ครางพร่ามากยิ่งขึ้น มือบางกำไหล่หนาแน่นระบายอารมณ์เสียวซ่าน
“พี่...คะ ...อื้อ” ความรู้สึกที่มากล้นเกินจะรับไหวทำเอาสะโพกมนขยับกระสับกระส่าย
ทงเฮที่เข้าใจถึงความต้องการของเด็กน้อยดีก็ค่อยๆปลดกระดุมกางเกงออก ไม่ให้เด็กน้อยได้รู้สึกตัว ซิบค่อยๆรูดลงช้าๆ ก่อนจะกดปลายนิ้วย้ำลงไปในส่วนที่ตื่นตัวอยู่ในขณะนี้
ถ้าถามว่าตนนี้ทงเฮกำลังทำอะไร เขาก็ตอบได้โดยไม่คิดเลยคิด กำลังเอาเปรียบร่างเล็กตรงหน้าที่แม้เจอกันเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่เขาก็รู้สึกว่าหัวใจเอ่ยบอกอะไรบางอย่างให้ร่างกายนั้นดำเนินไปแบบนี้
ส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกตื่นสัมผัสร้อนจากมือหนา ทงเฮขยับข้อมือขึ้นลงช้าๆ พร้อมกับริมฝีปากที่ยังคงดูดเม้มยอดอกไม่ห่าง
“อื้อ..อ๊ะ...” ความช่ำชองของชายหนุ่มทำเอาร่างเล็กแทบสำลึกกับความรู้สึกที่เพิ่งได้พบพาน
โชคดีที่จุดนี้ไม่มีคนจอดเล่นน้ำกัน รวมถึงฟีล์มที่มืดพอสมควร ทำให้ทงเฮไม่หวดหวั่นว่าใครจะเข้ามาสนใจ
จ๊วบ เสียงเรียวปากที่ดูดเม้มเคล้าคลอไปกับเสียงหวานดังก้องภายในรถ ให้ทงเฮยิ่งรู้สึกถึงแก่นกายตนเองที่ยิ่งต้องการมากขึ้น
แต่....ไม่ใช่วันนี้
มือหนาขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็วจนสุดท้ายร่างเล็กก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยทุกหยาดหยดน้ำขาวขุ่นออกมาพร้อมกับเสียงหวานที่หวีดลั่น
“อื้อ..อ๊าาาาาาา!!!!!!!!!!”
กลับไปอ่านต่อนะคะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=49
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น