ผมทิ้งตัวลงทาบทับไปบานร่างกายที่บอบบางของมัน เมื่อถึงปลายทางของอารมณ์ ทั้งๆที่มันเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกันกับผม แต่ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงมีรูปร่างที่ดูน่าถะนุถนอมขนาดนี้ รูปร่างที่ในยามที่สวมเสื้อผ้าว่าตัวเล็กแค่ไหน แต่ยามที่เรือนร่างมันเปลือยเปล่าเช่นเวลานี้ยิ่งบางมากกว่านั้น
เสียงหอบหายใจปนครางเบาๆ ในตอนนี้ทำให้ผมไม่อยากจะหยุด แต่ก็ต้องหักห้ามใจเพราะดวงตาใสที่เคลือบด้วยหยาดน้ำในคราแรกทำให้ผมไม่กล้าที่จะรุนแรงกับมันนัก
ครั้งแรก.....ผมไม่อยากจะให้มันบอบช้ำไปมากกว่านี้
เพราะมันไม่รู้หรือว่ายังไงว่าผมอดกลั้นมานานแค่ไหน เพราะในขณะที่ผมค่อยๆเป็นค่อยๆไป มันกลับเอ่ยขอด้วยท่าทางที่ยั่วยวนแบบนั้น.....
“กู.......รักมึง”
“.........” มันรีบก้มหน้าลงซุกกับหมอนทันที ทั้งๆที่มันเพิ่งจะเงยหน้าขึ้นมามองผมแท้ๆ
“กูรักมึง...ฮยอกแจ”
“...พอ....แล้ว...”เสียงอู้อี้ๆ ของมันแทรกขึ้นมา แล้วผมก็ต้องยกยิ้มขึ้นอย่างอดใจไม่ไหวกับคำพูดของมัน
“กูเขิน...”
มันจะรู้บ้างมั๊ยครับว่ามันทำให้ผมมีความสุขแค่ไหน
ผมก้มลงจูบซับไปทั่วลำคอขาวด้านหลังมันเบาๆ หยอกเย้ากับอาการน่ารักนั้น ผมรู้ว่ายิ่งผมทำแบบนี้มันยิ่งอาย แต่ผมชอบเวลามันอาย ที่สำคัญเดี๋ยวถ้ามันอายมากๆ มันก็โวยวายเองนั่นแหละ
“อื้ออออ” เพียงแค่ผมย้ำปากลงไปซ้ำๆ เสียงครางของมันก็หลุดมา
“มึง...หยุดคิดเลยนะ!!!!!!!!!!”
เฮ้อ.....
เสียงฮยอกแจครับ มันคงรู้สึกแล้วล่ะ .... ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ทงเฮน้อยที่ไม่น้อยมันตื่นอีกแล้วเพราะเสียงเมื่อกี้นี่แหละ
“มึงทำกูตื่นนะ” ผมโทษมัน
“มะ....มึง...มาไซ้กูเองนะ!” มันรีบโวยวายเลย และดูเหมือนว่ามันจะพยายามพลิกตัวให้ผมออกไปจากจากตัวมัน แต่ด้วยรูปร่างที่ต่างกันขนาดนี้ แถมผมยังฝังร่างเข้าไปจนสุดขนาดนั้น
คงหลุดง่ายๆ หรอกนะ
“แล้วมึงครางทำไม” ยอมรับว่ากวนตีน
“สัด! ทำไมมึงเป็นแบบนี้ว่ะ เชี่ย...อ๊ะ...อ๊าาาาา”
ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะต่อหรอกครับ กลัวว่าพรุ่งนี้มันจะลุกไม่ไหว แต่ผมตื่นแล้วนี่ล่ะสิ ....
ผมขยับตัวถอนแกนกายออกช้าๆ แล้วก็กดลงไปเนิบๆ จนเสียงหวานเริ่มขับกล่อมผมอีกครั้ง
เสียวครับ...แค่เสียงมันก็ทำให้ผมปวดไปหมดแล้ว ไหนภายในตัวมันที่บีบรัดผมอยู่อีก
“ทง...เฮ”
เสียงเรียกผมเบาๆ แบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยากจะโหมแรงลงไป แต่อย่างที่บอกครับ ต้องถนอมมันหน่อย เดี๋ยวกลายเป็นว่ามันจะต้องมานอนซมทั้งวันแทนที่จะได้ไปเที่ยว
แต่ใช่ว่าผมจะหยุดนะ....
“หืม....” ผมก้มลงไปขบเม้มหายใจรดรินใบหูมัน
“พอ...อื้อ...กู...สะ...เสียว” เสียงกระท่อนกระแท่นยิ่งทำให้ผมย่ามใจ
“ก็กูทำให้มึงเสียวนี่” คำพูดที่ถ้าเป็นปกติผมคงโดนมันฟาดใส่ไปแล้ว
“สัด...อื้อ...กู..สะ..แสบด้วย” ท่าจะจริงครับ แต่ผมตื่นแล้วนี่ครับ
“กูไม่ไหวแล้วนะ” ไม่อยากทำให้มันเจ็บกว่านี้นะครับ แต่จะให้ผมช่วยตัวเองหรอ.....ทั้งๆที่มันอยู่กับผมแบบนี้
“อื้อ....อ๊ะ...กูใช้มือให้ก็ได้...นะ..”
แค่มันพูดมาแบบนั้นผมก็ยิ่งอยากจะฟัดมันแรงๆครับ เพราะแค่มันพูดมาแบบนั้น จินตนาการผมก็ล้ำเลิศไปไกลแล้ว ที่สำคัญ....ถ้ามันทำให้ผมมากกว่าแค่มือล่ะ
ผมส่งนิ้วเข้าไปในปากมันอีกครั้ง การกระทำที่ไม่ปฏิเสธของมันยิ่งทำให้ผมขนลุกซู่
“อืม....มึงไปหัดมาจากไหนวะ “ รู้ครับว่ามันไม่เคยหรอก แต่ทุกทวงท่าทุกลีลามันทำผมจะตาย เสียงดูดดุนนิ้วผมยิ่งทำให้ภาพในจินตนาการผมบรรเจิดไปไกล
ถ้า....ไม่ใช่นิ้ว
“มึง....อื้ออออ”
“ใช้ปากมึงนะ” ผมอยากจะเห็นใบหน้ามันยามที่ทำให้ผม อยากเห็นกลีบปากแดงเรื่อที่ค่อยๆ กลืนกินผมไปทั้งตัว
กึก....เรียวปากกับล้นเล็กที่ดุนนิ้วผมหยุดชะงักแทบจะทันทีที่สิ้นประโยคที่ผมเอ่ยไป
“ไม่งั้นกูกดมึงต่อ” ผมเอาแต่ใจ.......ยอมรับ
“กู....ไม่เคย” มันท้วงมา
“กูรู้..เดี๋ยวกูสอน” คือ...ยังไงมึงก็ต้องยอมกูแหละ
“สัด”
“จะด่าอีกนานมั๊ย กูได้กดมึงไปพลางๆ”ผมขยับตัวเข้าออกช้าๆ เร่งเร้าให้มันรีบเลือก
“เออ!!! ทำก็ได้ ไอ้ฟาย กูอายตัวจะแตกแล้ว มึงยังจะอะไรนักหนา เดี๋ยวกูกัดขาดแม่ ง”
ผมรู้ครับ แม้ว่าผมจะได้มันแล้ว แต่มันก็ไม่ยอมลงให้ผมง่ายๆหรอก เอาเป็นว่าหวานบ้าง ด่ากันหน่อยก็แล้วกัน
ผมถอนกายออกช้าๆ ไม่สนใจคำเหน็บแหนมของมัน แล้วพลิกตัวลงมานอนด้านข้าง มันค่อยๆลุกขึ้นนั่งช้าๆ ครับใบหน้ามันบิดเหยเกเล็กๆ มันก้มหน้ามองที่นอน ท่าทางเงอะๆงะๆ เขินๆ อายๆ แบบนั้นยิ่งน่าแกล้งชะมัด แถมมันไม่ยอมหันมามองหน้าผมเลยสักนิด
กริ๊ก
“วี๊ด....วิ้ว.....”
“ไอ้ทงเฮ!!!!!!!!!!!”
“หึหึ”
“เปิดไฟหาพ่องส์มึงหรอ เชี่ย...”
“สวยนะมึง” ตัวบางๆ ของมันที่หดๆ ห่อๆ ตัวบางบังกลางลำตัวไว้ ผิวขาวๆ ที่สะท้อนแสงไฟพร้อมกับรอยแดงประปราย
“สัด” แก้มมันแดงเชียวครับ
“มานี่มา”
ผมเอื้อมมือไปจับที่ข้อแขนมันแล้วกระตุกเบาๆ ให้มันขยับตัวตามมา มันยึกยักเล็กน้อยครับ สุดท้ายก็ต้องผ่อนกายตามแรงที่ผมดึง
ผมขับตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนเอนกายพิงหัวเตียงมองมันที่ต้องอ้าขาก้าวมาคร่อมผม ไฟสว่างครับ....อะไรๆ ก็เลยเห็นแบบกระจ่างเลย
“มึงจะมองกูจนกูแตกเลยป้ะ” มันเอาแต่มองครับ ผมหน้าผม มองซ้าย มองขวา ก้มหน้า แล้วก็มองผมอีก คงไม่รู้จะทำตัวยังไงละมั้ง
“เชี่ย...กูชอบมึงไปได้ยังไงวะ เรื่องแบนี้มึงยังเอาแต่ใจกับกูอะ” มันบ่นครับ ถามว่าผมสะเทือนมั๊ย....
ไม่!!! สักนิด
ผมจับมือมันมาจับที่แกนกายที่แข็งปวดอยู่ตอนนี้ มันทำท่าจะชักมือกลับแต่ก็ถูกผมยึดเอาไว้จนความนุ่มนิ่มของมือมันกำรอบไปตามความต้องการของผม สายตาผมจ้องมองแก้มแดงๆของมันสลับกับมือที่ชักขึ้นลงตามจังหวะที่ผมบังคับ แล้วจึงปล่อยมือออกเมื่อมันเริ่มจะขยับข้อมือด้วยตนเอง
“อ่าห์....อืม...แบบนั้น”ถึงแม้ผมจะไม่ได้สอดกายเข้าไปในตัวมันอีก แต่มือนุ่มๆของมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อย
สายตาผมจับจ้องไปทุกสัดส่วนมันในตอนนี้อย่างหลงใหล
“ก้มลงมา”
มือมันที่ขัยบอยู่หยุดแทบจะทันที ดวงตามันฉายแววลังเลครับ
“ทงเฮ...มึง...” มันช้อนสายตามองผมพร้อมเสียงเรียกเบาๆ ดวงตากลมฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ที่ยิ่งเร้าให้ผมพุ่งพล่าน มันคงไม่กล้าครับ
“กูรักมึงนะ”
มันเม้มปากแน่นก่อนจะคลายออก มือมันเริ่มจะขยับต่อหลังจากหยุดชะงักไปเมื่อกี้ แล้วผมก็ต้องยิ้มพร่า เมื่อมันก้มลงมันช้าๆ พร้อมกับดวงตาที่ไม่ได้ละไปจากตาผม
สายตามันฟ้องว่ามันยอมรับคำพูดผมหมดใจ
“อื้ม.....ฮยอก” ลิ้นเล็กที่แตะสัมผัสทำให้ผมหลุดครางออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ ความชื้นแฉะจากเรียวลิ้นนั้นแม้จะกล้าๆ กลัวๆ แต่สุดท้ายผมก็รู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ครอบลงมาจากปากของมัน
“”อึก...ฮึ่ม.....ฮยอก...ฮ่าห์”
“อื้มมมมม จ๊วบ”
ไม่รู้ว่ามันกล้า เลิกอายแล้วหรือกำลังสนุกกับของเล่นใหม่ จากที่มันค่อยๆ แตะชิมให้ผมลุ้นกลายเป็นว่าผมต้องกระตุกเกร็งไปทั้งกายกับปากและลิ้นของมัน
ผมหรี่ตามองภาพตรงหน้าอย่างยากลำบาก กลีบปากบางแดงเรื่อที่เคลือบไปด้วยน้ำลายที่มีแท่งเนื้อผลุบเข้าออกพร้อมดวงตาที่หลับพริ้ม
ไม่คิดครับว่าฮยอกแจมันจะสวยขนาดนี้ ใบหน้ายามที่มันทำให้ผมนั้น ทำให้ผมเผลอเอื้อมมือไปลูบแก้มมันเบาๆ จนสายตาเราได้พบกัน
มันหลบสายตาผมครับ แม้ปากมันยังคงมอบความสุขให้ผมอย่างต่อเนื่อง จนสุดท้ายไม่นานนักความอดกลั้นของผมก็ถึงขีดสุดอีกครั้ง
ร่างกายที่รู้สึกเบาโหวงพร้อมกับสิ่งที่ผมปลดปล่อยเข้าปากมันไปไปจนหมด
“อ่าห์.......อืมมมมมมมมม”
บอกเเล้วว่าไม่มีอะไร กลับไปอ่านต่อนะคะ ^^
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=64
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น