สัมผัสแรกที่แค่เพียงแผ่วเบา แต่สั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย กลับเป็นฮยอกแจที่กดปากแนบลงไปอีกครั้ง เรียวปากบางที่ขยับรับกลีบเนื้อนุ่มตรงหน้าด้วยชั้นเชิงที่ผ่านมามากมาย ลิ้นเล็กไล้เลียกลีบปากอีกฝ่ายด้วยความอยากรู้ โดยที่ทงเฮเองก็ยอมให้ลิ้นเล็กนั้นเข้ามาสำรวจภายในโดยไม่เร่งรีบ
เกลียวลิ้นที่เกี่ยวรัดกันจุดกระแสเล็กๆ ให้แผ่นท้องเรียบแบนปั่นป่วน มือบางบีบไหล่หนาแน่นยามกระเถิบกายเข้าหาอย่างต้องการความแนบแน่นมากขึ้นไปกว่านี้ แต่อีกฝ่ายกลับทำแค่ตอบรับสัมผัสเพียงเท่านั้น ไม่ได้มีการตอบโต้มากกว่าที่ควรจะเป็น
“คุณ....จูบผมที” ใบหน้าที่ผละออกพร้อมเสียงหวานที่ดังเพียงผะแผ่ว เมื่อความอ่อนโยนที่รับมันไม่เพียงพอต่อความต้องการที่เริ่มทวีเพิ่มมากขึ้น
สิ้นสุดเสียงเอ่ยขอกลีบปากนุ่มก็บดเบียดลงไปให้แนบแน่นมากยิ่งขึ้น สัมผัสที่เร่งเร้าให้กายเล็กยิ่งแนบร่างเข้าหา
ความอ่อนหวาน นุ่มละมุนเมื่อครู่ ถูกบดเบียดลงอีกครั้ง หากแต่กลับเร่าร้อนมากขึ้น
จะด้วยเพราะฮยอกแจผ่านฉากเหล่านี้มามาก เพียงแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อย ดวงตาใสก็ปรับเปลี่ยนเป็นหวานเยิ้ม สายตาที่ปลุกเร้าความรู้สึกทงเฮได้มากโข
ไหนจะเรือนร่างที่บิดเกร็ง มือไม้ที่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกของเขา สะกิด นวดเฟ้นไปตามร่างกายหนาอย่างเชี่ยวชาญ แต่ทงเฮรู้...ว่านี่ไม่ใช่เพียงบทบาทที่ฮยอกแจทำอย่างเช่นทุกที แต่เป็นความต้องการของฮยอกแจเอง
ฟึบ
แขนแกร่งที่ซ้อนแขนใต้ขาเรียวพยุงร่างกายเล็กให้ลอยอยู่เหนือพื้น พร้อมกับฮยอกแจที่คล้องเรียวแขนเข้ากับลำคอ เอียงใบหน้า แนบเรียวปากลงไปอีกครั้งและอีกครั้งยามขยับกายตามความต้องการของผู้ใหญ่คนนี้
ขาเรียวที่ยามนื้เกาะเกี่ยวเอวหนาพยุงร่างกาย อีกทั้งแขนทั้งสองข้างที่โอบอุ้มร่างเล็กไว้ให้ลอยเหนือพื้น ร่างกายที่แทบจะกลืนกินเป็นหนึ่งเดียวก็เคลื่อนที่ก้าวถอยหลังช้าๆ เลื่อนประตูทีเปิดทิ้งให้อ้ากว้าง ดันกายเข้าไปภายในห้องที่มิดชิดแต่ไม่สนใจที่จะปิดประตูลงเหมือนเดิม
“อื้อ”
เสียงครางแผ่วที่คลอเคลียอยู่ใกล้ อดจะทำให้ทงเฮตกใจไม่น้อยกับท่าทางของเด็กน้อยคนนี้ ดูเหมือนประสบการณ์ที่ผ่านมา จะทำให้ฮยอกแจเป็นคนที่มีความต้องการและร้อนแรงเกินกว่าที่เขาคิด
ไม่ผิดที่ใครใคร่อยากจะได้ชมเรือนร่างนี้ แต่สำหรับเขา ต่อไปนี้ ฮยอกแจจะไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีก เพราะเขาจะเป็นเจ้าของร่างกายนี้แต่เพียงผู้เดียว
รวมถึง....หัวใจดวงนี้เช่นกัน
เสียงจูบที่ดังก้องทั่วห้องกว้าง ขับกล่อมเคล้าคลอไปกับเส้นเสียงของธรรมชาติ สายลมที่พัดผ่านเข้ามาภายในห้องนอนไม่ได้ทำให้ความร้อนจากการสัมผัสแนบกายกันจางลงเลยสักนิด
แผ่นหลังที่แนบไปกับที่นอนนุ่มก็ไม่ได้ทำให้ฮยอกแจตื่นกลัวหรือต่อต้านแต่อย่างใด มีเพียงร่างกายที่แนบชิดจนแทบไร้ช่องว่าง กระนั้นแม้อารมณ์ที่พุ่งสูงมากแค่ไหน แต่สัมผัสที่ได้รับกลับนุ่มนวลและค่อยเป็นค่อยไป
“อาห์...อึก”
เสียงครางที่หลุดออกมาผะแผ่ว ยามกลีบปากนุ่มลูบไล้ผ่านแก้มใสไปยังใบหู ลมร้อนที่รดรินยิ่งทำให้ขนกายลุกซู่ ติ่งหูที่ถูกเม้มเบาๆ พร้อมกับลิ้นร้อนที่ไล้เลียจนร่างกายกระตุกสั่น เรื่อยลงมายังซอกคอหอมหวานที่กดจูบลงไป กลิ่นหอมของแป้งเด็กผสมกับกลิ่นตัวที่เป็นเอกลักษณ์ให้ทงเฮซูดดมจนฉ่ำปอด แสงสว่างภายในห้องนอนยิ่งทำให้ภาพทุกภาพแจ่มชัด เรือนร่างที่บิดเร้าอยู่ตอนนี้กับความสมัครใจของฮยอกแจเอง
ความชัดเจนที่สะท้อนในดวงตายิ่งทำให้หัวใจพองโตอย่างไม่เคยเป็น ลิ้นร้อนไล้เลียไปทั่วจนแทบไม่ว่างเว้น ดูดดุนแรงๆจนเป็นรอยอย่างจับจองความเป็นเจ้าของ
“แรง..อีก” เสียงที่ดังขึ้นจนทงเฮผละออกจากซอกคอขาวที่ขึ้นสีแดงประปราย สบเข้ากับดวงตาคู่สวยในยามนี้ปรือเยิ้มอย่างยั่วยวน คำขอที่ทงเฮไม่ปฏิเสธ คำขอที่ฮยอกแจเอ่ยขอด้วยตนเอง
กับเสียงหนึ่งในห้วงความคิดที่สะท้อนอยู่ในใจของฮยอกแจเอง เพราะคุณทงเฮมันถึงต่าง...อยากให้ร่างกายนี้ประทับไว้ด้วยร่องรอยจากผู้ชายคนนี้
ทั้งที่การแสดงที่ผ่านมาทุกเรื่อง กฏที่ทุกคนต้องปฏิบัติคือ ห้ามฝากรอยใดไว้บนร่างกายนี้เด็ดขาด
แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่งาน ไม่มีใครต่อใครคอยจับจ้องทุกท่วงท่าของเขานอกจากผู้ชายที่อยู่บนร่างเขาตอนนี้ คุณทงเฮ...
กระดุมเม็ดแรกถูกปลดออกเชื่องช้า ตามมาด้วยเม็ดที่ 2 3 4 จนสุดท้าย ผิวเนียนอย่างได้รับการบำรุงมาอย่างดีก็เปิดเผยให้ดวงตาคู่คมได้ทอดมอง แผ่นอกบางที่สะท้านขึ้นลงที่ประดับด้วยตุ่มไตแข็งขืนอย่างมีอารมณ์ ทงเฮยื่นปลายนิ้วแกร่งไปสะกิดเบาๆ ยิ่งทำให้เรือนร่างเล็กกระสับกระส่าย รอยยิ้มพอใจปรากฏชัดบนใบหน้าคมคร้ามกับปฏิกริยาตอบรับของฮยอกแจ
เขาไม่ได้รังเกียจแม้ฮยอกแจจะผ่านใครต่อใครมามากมาย เผยเรือนร่างนี้ให้ใครต่อใครได้เชยชม เพราะความจำเป็นและเหตุบังคับที่ฮยอกแจไม่ได้เต็มใจจะกระโจนลงมาใช้ชีวิตแบบนี้ และต่อจากนี้มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีก
แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าการที่ฮยอกแจผ่านฉากเหล่านี้มามาก ทำให้เรือนร่างนี้มีความต้องการสูง ดวงตาที่เย้ายั่ว เชื้อเชิญให้เขาสัมผัสแล้วสัมผัสเล่า มือบางที่ลูบไล้ไปตามเนื้อผิวปลุกเร้าให้เขาอยากไม่ต่างกัน
ใบหน้าคมโน้มต่ำลง กดจูบแรงๆบนเนินหน้าอกขาวใส ไล้เอวคอดช้าๆ กลีบเนื้อนุ่มที่ขบเม้มไปทั่วบริเวณแต่ไม่เฉียดใกล้ตุ่มเนื้อสีเข้มเลยสักนิดจนมือบางตั้งขยุ้มเข้ากับกลุ่มผมนุ่มบังคับให้ลิ้นร้อนนั้นดูดกลืนยอดอกตัวเองอย่างอดรนทนไม่ไหว
“อ่าห์....อื้ออ..” เสียงครวญครางอย่างสมอารมณ์หมาย ยามความแฉะแทรกซึมไปยังเนื้อผิว ยอดอกเต่งตึงถูกตวัดดูดกลืนจนกายสั่นพร่าอีกทั้งมือหนาที่ลากลงต่ำเรื่อยๆ ซุกมือเข้าไปภายใต้ร่มผ้า
“คะ..คุณ” ความรู้สึกที่จู่โจมไปทั้งเรือนร่างทำให้เสียงเล็กเปล่งมาได้เพียงน้อยนิด
“อืม..” ปากที่ครองครองเม็ดเนื้อชูชันขานตอบ ยามที่ปากยังคงป้อนสัมผัสอย่างต่อเนื่อง
แล้วแทนที่ฮยอกแจจะเอ่ยตอบกลับมา มือบางที่นวดคลึงกลุ่มผมนุ่มก็ขืนเล็กๆ จนทงเฮต้องผ่อนกายตาม ท่าทางที่บ่งบอกว่าต้องการอะไรทำให้ดวงตาคมวาววับ เมื่อมือบางดันกายเขาลงไปเรื่อย บ่งบอกว่าให้เลิกเล่นยอดอกคู่นี้ได้แล้ว
มือหนาลูบไล้ขึ้นลงไปตามความยาวที่ตื่นตัว แข็งขืนอยู่ใต้ชั้นในโดยไม่รุกล้ำไปมากกว่านั้น ก่อนจะอดใจไม่ไหว กดจูบฝากรอยรักไว้ที่ใต้ท้องน้อยอีกที่อย่างชัดเจน
“อ๊ะ..คุณ...ทะ..ทงเฮ ผม..” มือบางตะครุบเข้าที่กางเกงตัวเองอย่างตกใจ เมื่อกางเกงเอวยางยืดถูกรูดลงจนรู้สึกกระดากอายขึ้นมาไม่ใช่แค่อายที่ร่างกายต้องการสัมผัสจากคุณทงเฮเท่านั้น แต่อายที่ตัวเองเคยผ่านใครต่อใครมากมาย
“อย่ากังวล” คำพูดที่ตอบมาเมื่อเห็นแววตาที่สะท้อนความคิดนั้นออกมาจนหมดสิ้น
“ตะ..แต่”
“วันนี้มีแค่ผมกับฮยอก เด็กคนนึงที่ผมรู้สึกว่ารักเท่านั้น อดีตที่ผ่านมา ปล่อยให้มันเป็นแค่เมื่อวาน สิ่งที่มันจะไม่หวนกลับมาอีก...ได้ไหม”
คำพูดที่ให้ให้ฮยอกแจเกิดอาการนิ่งงันอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่มือนั้นจะยอมผละออกให้ทงเฮรูดเนื้อผ้าเบาบางออกจากเรียวขาเหลือเพียงชั้นในสีสาวสะอาดที่ปิดบังเรือนร่างเพียงชิ้นสุดท้าย
ความต้องการที่มีมากแค่ไหนฟ้องผ่านชั้นในสีขาวที่เป็นคราบจนคนมองรู้สึกได้ จนในตอนนี้ฮยอกแจต้องรู้สึกอายมากกว่าเดิม ขาเรียวที่ปัดป่ายพยายามซ่อนเร้นเนื้อตัวแล้วก็ต้องหลับตาปี๋ ยามถูกมือหนาจับข้อขาทั้งสองข้างแบะออกจากกัน
ท่าทางทำให้คนมองเอ็นดูไม่น้อย
ทงเฮก้มลงจูบที่ขาขาวบริเวณเนื้ออ่อนเบาๆ ก่อนจะเพิ่มแรงจนปรากฏรอยเด่นชัดตัดกับสีผิวที่ขาวเนียนอย่างต้องการบอกว่าทุกส่วนในร่างกายนี้เป็นของตนเอง
ฟึบ
อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ถูกรูดออกจนเห็นความต้องการของฮยอกแจที่ฟ้องออกมาทางร่างกาย น้ำขุ่นขาวที่ฉ่ำเยิ้มบริเวณหัวที่ทำให้ทงเฮเหมือนจะหมดความอดทน โพรงปากอุ่นก้มลงครอบครองส่วนอ่อนไหวนั้นเข้าไป ใช้ลิ้นตวัดเลียจนสะโพกมนส่ายร่อนไม่หยุด พร้อมกับมือที่นวดเคล้นกลุ่มผมไม่ห่าง
“อ๊า...คะ..คุณ สะ..ฮื่ออ” เสียงหวีดครางยามความร้อนในโพรงปากแล้วความแฉะที่สัมผัส ลิ้นที่เลียไปตามความยาวจนเสียววูบ อีกทั้งดูดเม้มจนเอวบางส่ายร่อนไม่หยุด
ท่วงท่าลีลาที่ทงเฮมองว่ามันเย้ายวนเขาอย่างเป็นธรรมชาติ
ร่างกายที่สั่นไหวและกระตุกน้อยพอทำให้ทงเฮพอจะเดาได้ว่าร่างเล็กนี้ใกล้จะถึงจุดหมาย หากแต่โพรงปากร้อนและชิวหาที่ตวัดเลียนั้นกลับถอนออกก่อนที่ความอึดอัดจะได้ปลดปล่อย
“อึก...ยะ..อย่า..หยุด” เสียงอ้อนวอนกระเส่าปนลมหายใจหอบถี่ไม่ได้ทำให้ทงเฮใจอ่อน มีเพียงดวงตาที่ยังคงมองมาด้วยความรู้สึกมากมายที่เคล้ารวมกัน
สายตาที่กวาดมองไปทั้งเรือนร่างที่ทอดกายเปิดเผยเนื้อเนียนที่ถูกกดจูบไปทั่วกาย กับแกนกายกลางลำตัวที่ตึงเครียดอย่างต้องการ
ฟึบ
ทงเฮจับร่างอ่อนแรงที่หอบสะท้านพลิกกลับหลังให้อยู่ในท่าคลานเข่า แต่ก่อนที่ฮยอกแจจะได้ถามอะไร มือหนาสองข้างก็จัดการแหวกขาทั้งสองข้างให้กางออก แบะก้นนุ่มที่เห็นช่องทางรักที่ขมิบถี่อย่างต้องการอะไรมาเติมเต็ม
ปลายนิ้วแกร่งสะกิดช่องทางนุ่มนั้นเบาๆ ด้วยรอยยิ้มพราวบนใบหน้า พร้อมกับมืออีกข้างที่ปลดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างไม่เร่งรีบ
คืนนี้ยังอีกนาน
ทันทีที่ร่างกายหนาอุดมไปด้วยมัดกล้ามไปเปิดเผย เรือนกายที่เปลือยเปล่าก็ทาบทับไปกับร่างเล็กที่สั่นกระตุกยามปลายนิ้วแหย่เข้าไป
ไออุ่นร้อนจากลมหายใจที่รดรินตรงซอกคอ ปลายลิ้นที่ไล้เลียใบหู กับความร้อนผ่าวจากกายอีกคนที่แนบมา ไม่จำเป็นต้องบอกฮยอกแจก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาทั้งคู่อยู่ในสภาวะไร้อาภรณ์กันทั้งคู่ แม้ความซุกซนที่มีจะไม่มากพอเท่าความเขินอาย แต่ฮยอกแจก็ไม่ทิ้งลายดาวเด่นค่าตัวสูงของค่ายเมื่อสะโพกมนหมุนวนเสียดสีคลึงส่วนอ่อนไหวที่ตื่นเต็มที่ที่แนบลงมาด้านหลังอย่างเย้ายั่ว
“ฮึ่ม...” เสียงคำรามต่ำทำให้คนฟังเผลอหน้าแดง เมื่อรู้ว่าท่าทางของตัวเองทำให้คุณทงเฮพอใจ
จุ๊บ
เสียงจูบยังคงดังต่อเนื่องเป็นระยะ กลีบปากคู่เดิมที่กดจูบไปทั่วบริเวณแผ่นหลังไล่ลงมาไม่เว้นแม้กระทั่งก้อนเนื้อนิ่ม ต่ำลงไปจนถึงซอกขา
“คุณ...ทำ..ฮยอกที..นะ..ครับ” ใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปตามแรงอารมณ์ที่หันมาเอ่ยขอ ดวงตาโตที่ฉ่ำน้ำ ไม่จำเป็นต้องเอ่ยขอรอบสองทงเฮก็ขยับตัวขึ้นมาเสมอ
“อย่า..” แต่ก่อนที่ทงเฮจะชำแรกนิ้วเพื่อเบิกทาง เสียงห้ามก็ดังมาจนคนฟังฉงน
“ให้..ฮยอกเห็นหน้าคุณ...ตอนเข้ามา..” คำขอที่ทำให้ทงเฮเอื้อมตัวขึ้นไปจูบหนักกับเรียวปากนั้นอีกครั้งพร้อมดวงตาที่เป็นประกายก่อนจะพลิกให้ฮยอกแจกลับมานอนหงายอีกครั้ง
แสงสว่างที่จัดจ้า ดวงตาคมที่สะท้อนภาพตัวเองออกจะทำให้ฮยอกแจอายไม่น้อย แต่เขาอยากจะเห็นทุกใบหน้าของคนที่ตัวเองเต็มใจมีเซ็กซ์ด้วยเป็นครั้งแรก ที่สำคัญ...มันเป็นความต้องการที่ไม่ได้จำกัดอยู่ใต้คำว่างาน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกในใจ
ทงเฮที่ส่งปลายนิ้วตนเองเข้าโพรงปากทำเอาฮยอกแจต้องเสหน้าหลบเรือนร่างที่กำยำเปลือยเปล่าไม่ต่างจากตัวเอง
“ไหนบอกอยากเห็น....มองผมสิ ฮยอกแจ”
เสียงนุ่มที่เอ่ยมาเชื่องช้า ทำให้ดวงตาหวานปรือขึ้นแล้วหันกลับมามองร่างกายที่น่าหลงใหลตรงหน้า ไหล่หนาที่ลาดรับเข้ากับลำคอ แผงอกที่ตึงแน่น ลอนแพคที่เห็นชัด จนปรากฏร่องรูปตัววีอย่างชัดเจน
“ซี๊ด....” เสียงคราวเบาๆ พร้อมฟันคมที่กัดริมฝีปากอย่างอดกลั้น เมื่อปลายนิ้วที่แทรกเข้ามาช้าๆ จนต้องกัดฟันซี๊ดเบาๆ กับความรู้สึกถึงความเสียดแน่น ก่อนจะอ้าหายใจผ่อนคลายเมื่อนิ้วนั้นหยุดเคลื่อนไหว
ภาพที่ทงเฮจ้องมองไม่คลาดแม้สักวินาที
“ของผมนะ”
“อื้อ”
ทงเฮมอบสัมผัสนั้นอยู่สักพักเพื่อให้ฮยอกแจผ่อนคลายก่อนจะถอนนิ้วนั่นออก มือหนาชักรูดความเป็นชายของตัวเองที่ยามนี้ขึ้นสีเข้มชัดเจน ปลายหัวที่เยิ้มไปด้วยความต้องการที่หลั่งออกมา ก่อนจะจับส่วนนั้นจ่อไว้แล้วดันเข้าไปช้าๆ
ใบหน้าที่หลับแน่นเม้มปาก ยามทีดันกายเข้ามาให้ลึก เป็นภาพที่ฮยอกแจมองอย่างไม่ยอมหันหนี แม้ความเสียววาบที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างจะรั้งให้เปลือกตาหนักมากขึ้นก็ตาม
“อืม...คุณเป็นของผม”
“อึก..อ่าห์”
เสียงต่ำๆในลำคอพร้อมกับร่างหนาที่ฟุบลงมาใกล้ ดวงตาคมที่จ้องประสานยามที่ดันกายเข้าไปจนสุด บอกความคิดจนหัวเล็กพยักเบาๆอย่างยอมรับ
หัวใจเขาเป็นของคุณทงเฮรวมถึงร่างกายในยามนี้ด้วยเช่นกัน
“ไหวนะ” คำถามด้วยความห่วงใยในเวลาแบบนี้ทำให้รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นพร้อมกับท่วงท่าที่ฮยอกแจไม่คิดจะกักเก็บ
ขาเรียวที่ตวัดรอบเอวหนาไว้แล้วเอื้อมกายขึ้นจูบที่มุมปากเบาๆก่อนจะผละออก
“ผมที่ดีใจที่คุณเป็นคนนั้น” คนที่รับกับอดีตของผมได้ ประโยคหลังที่ฮยอกแจได้แต่พึมพำในใจ
คำตอบที่ได้จากฮยอกแจแม้จะไม่ตรงกับที่ถาม แม้จะไม่เข้าใจ100% แต่ทงเฮก็รู้สึกว่าตัวเองพอจะเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย
ร่างกายที่ขยับออกช้าๆแล้วกดลงมาอีกครั้ง จังหวะที่เนิบช้าก่อนจะทวีความเร็วในจังหวะเพิ่มมากขึ้น
มือหนาเคล้นคลึงหน้าอกบางไม่ห่าง ตุ่มไตที่แข็งชันยั่วให้ปลายนิ้วสะกิดแล้วบี้คลึง แรงสั่นไปไหวที่โถมแรงเข้าหาจนคนรับที่นอนอยู่ใต้ร่างสั้นไปตามแรง ผมนุ่มที่เกลี่ยไปกับหมอนใบโต
“อ้ะ...อื้อๆ สะ..เสียว” ใบหน้าที่เหยเกเล็กๆ กับริมฝีปากที่เม้มแน่นยิ่งส่งให้ทงเฮกดกายแทรกลงไปอย่างหนักหน่วง
“อืม..อ่าห์ ฮยอกแจ”
แรงบีบรัดไม่เป็นจังหวะยิ่งทำให้ทงเฮสาวกายเข้าออก มือหนาสองข้างปรับเปลี่ยนจากแผ่นอกบางมาประสานมือเข้ากันกับมือบางยามที่ต่างดื่มด่ำไปด้วยกัน เรียวปากที่ประกบเข้าหากันอีกครั้ง เกลียวลิ้นที่พันเกี่ยวดึงดูดเต็มไปด้วยอารมณ์ที่เหนือความควบคุม คราบน้ำลายที่เปรอะเปื้อนมายังแก้มใสจนลิ้นร้อนตามมาตวัดเลีย ความร้อนแรงที่ทำเอาคนรับแทบสำลักอากาศหายใจ
“อ่าห์...คุณ...”แขนเรียวผละออกขึ้นคล้องลำคออีกคนไว้แม้ร่างกายที่แทบจะแทบสนิทยามที่ทงเฮโน้มตัวลงมาแต่จังหวะที่สอดใส่เข้ามายังไม่ได้ได้ลดลงเลยสักนิด
เสียงเรียกแผ่วเบาๆริมหูไม่ได้ทำให้ทงเฮรับรู้อะไรไปมากกว่าความหอมหวานและการตอบสนองจากเรือนร่างนี้ แต่แล้วกายที่ขยับอย่างไม่ผ่อนปรนเป็นอันต้องหยุดชะงักเมื่อเส้นเสียงที่สั่นไหวกระซิบเบาๆข้างหู แต่กลับเป็นคำที่ทงเฮยินมันอย่างชัดเจนทุกถ้อยคำ
ฟึบ
ร่างเล็กที่อยู่ใต้เป็นอันต้องเกาะลำคอหนาไว้แน่นยามที่ถูกเหวี่ยงกายขึ้นมานั่งทับซ้อนอยู่บนหน้าท้องแกร่งโดยไม่ตั้งตัว ส่วนทงเฮนั้นกลับกึ่งนั่งกึ่งนอนเอนพิงไปกับหัวเตียง
“พูดอีกทีสิ”
คำขอที่มาพร้อมกับมือหนาที่คลึงก้นนุ่มแล้วดึงขึ้นลง ท่าทางที่ทำให้ฮยอกแจอายเหลือล้น แม้จะเคยๆมามาก แต่ไม่ใช่กับคนที่ต้องบอกว่า “รัก”
มือบางที่คล้องลำคอหนาเปลี่ยนมายันหน้าอกไว้แล้วขยับตัวขึ้นลงเป็นจังหวะสานต่ออารมณ์ที่ยังไม่ปลดปล่อย ใบหน้าที่แหงนเชิดขึ้นซูดเสียงราวกับกินอาหารรสจัด แต่กลับไม่ยอมพูดตามที่ทงเฮเอ่ยขอ
“อ๊า....” แรงสวนขึ้นมาจากคนที่ให้ตัวเองขึ้นมาคุมเกมส์โดยไม่ตั้งตัว ความลึกที่กระแทกเข้าไปจนเสียงใสหวีดร้อง
“เร็วๆ ฮยอกแจ บอก...อืม..ผมอีกที”
“ระ...รัก....ผมรัก..คุณ...ทงเฮ” เสียงที่กระท่อนกระแท่นออกมาเป็นประโยคที่อยากฟัง ใบหนารั้งใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ บดจูบลงไปอย่างถึงใจ ตอบรับและขอบคุณในคำพูด แล้วเปลี่ยนมาประคองที่เอวบาง แตะเพียงแผ่วเบาก่อนจะควบคุมจังหวะขึ้นลงแล้วสวนกายขึ้นจนฮยอกแจที่นั่งอยู่บนกายได้แต่ซุกใบหน้าลงกับซอกคอแกร่ง
“อึก.อื้อออ...คุณ..อ๊า....แรง....อีก”
“พอ..อื้ม..ไหม....แรงพอไหม...” เสียงถามที่กัดฟันพูดยามที่ต้องใช้แรงหน้าท้องเกร็งจนแพคขึ้นรูปสวนกายเขาหาคนที่อยู่ด้านบน
“อ่าห์..ดี...จัง..ฮื่ออ เสียว อ๊า.......”
เสียงกระทบกับของเนื้อตัวที่ยิ่งทวีความแรงจนก้องไปทั่วห้องกว้าง ก่อนที่ฮยอกแจจะหวีดร้องและปลดปล่อยจนเปื้อนท้องแกร่ง แต่เมื่ออีกฝ่ายยังไม่ถึง ฮยอกแจจึงยังคงขยับกายไปตามจังหวะที่ทงเฮชักนำ
“อื้มมมมมมมม” สิ่งแปลกปลอมที่ฉีดเข้าไปในร่างกายทำเอาฮยอกแจสะดุ้งน้อยๆก่อนจะนั่งทับลงไป แขนทั้งสองข้างโอบล้อมแล้วซุกกายเข้าหา
เสียงหอบหายใจยังคงดังอยู่อย่างนั้น ก่อนที่แรงดันเล็กๆจะทำให้ฮยอกแจต้องผละตัวออกจากอกอุ่น
รสจูบแผ่วเบา ไม่ลุกล้ำประทับลงมาแผ่วเบาและอ่อนโยน ถ้อยคำที่ทำให้ดวงตาใสเป็นประกายพร้อมกับมุมปากที่เหยียดยิ้มด้วยความรู้สึกจริงๆ
“ผมก็รักคุณ ฮยอกแจ”
ท่ามกลางบรรยากาศยามดึกสงัดกับความมืดสลัวที่ปกคลุมห้องนอนที่ปรากฏร่องรอยรักไว้ บนเตียงนอนหลังโตที่ปรากฏกายหนานอนอยู่เพียงลำพัง กลับแสงสว่างเล็กๆที่รอดออกมาจากห้องน้ำที่ไม่ได้ปิดประตูไว้
หน้ากระจกเงาบานโตที่ไม่ต่างจากห้องของตัวเองมีร่างเล็กที่ยืนหันหน้าเข้าหา ปลายนิ้วเรียวลูบไปบนร่างกายที่ประดับไปด้วยรอยจูบสีเข้มมากมายอย่างแผ่วเบา ยามที่ดวงตาก็จ้องมองร่องรอยเหล่านั้นที่สะท้อนในกระจก
รอยยิ้มราวกับพึงพอใจกับรอยรักที่ประกาศความเป็นเจ้าของ ไม่เว้นแม้กระทั่งต้นขาอ่อนด้านใน ปลายนิ้วที่แตะไล้ไปก็พาลนึกถึงสัมผัสที่เพิ่งผ่านพ้นมาได้ไม่กี่ชั่วโมง ไม่ว่าจะแตะลงตรงไหน ภาพที่แว๊ปเข้ามาในหัวก็มีเพียงกลีบปากคู่นั้นที่ประทับลงมา
“ลุกมาทำไม หืม..” เสียงถามด้านหลังไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่นอนกอดเขามากว่าค่อนคืน ความอบอุ่นที่จำใจผละลุกออกมา
กับทงเฮที่ยามปัดป่ายมือไปบนที่นอนหวังคว้าคนข้างกายมากกกอดกลับพบเพียงความว่างเปล่า เหลือเพียงไออุ่นของร่างเล็กเท่านั้นจนต้องขยับกายลุกตามแสงไฟมา
เรือนร่างเล็กที่สวมทับลวกๆ ด้วยชุดคลุมอาบน้ำ ชายชุดคลุมทั้งสองข้างแยกออกจากกัน เปิดเผยเนื้อเนียนที่ถูกแต่งแต้มด้วยรอยจูบมากมายที่ไม่เว้นแม้กระทั่งบริเวณท้องน้อย เนื้ออ่อนใต้สะดือ หรือต้นขาอ่อนด้านใน สายตาของฮยอกแจที่มองร่องรอยนั้นไม่วางตาพร้อมปลายนิ้วที่ลากไล้ไปทั่วรอยนั้นก็พอจะทำให้ทงเฮเข้าใจ
ท่อนแขนแกร่งที่สอดแทรกเข้าไปในช่องว่างระหว่างท่อนแขน กอดแนบดึงรั้งเอวบางให้เอนแผ่นหลังมาเอนพิงกับอกตัวเองไว้ แล้วจับปลายเชือกทั้งสองข้างของชุดคลุมผูกเข้าหากันปกปิดเรือนร่างที่แสนยั่วเย้าให้เรียบร้อย การกระทำที่ทำให้คนรับใจกระตุกเบาๆ
“ขอบคุณครับ” ดวงตาที่อ่อนโยนเอ่ยขอบคุณพร้อมความรู้สึกพองโตในใจกับการเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆแบบนี้
“ทำไมไม่นอนต่อล่ะ” ถามที่เอ่ยถามเพราะตอนนี้เพิ่งจะตีห้ากว่าๆเท่านั้น ก่อนจะบรรจงจูบลงบนแก้มใสเบาๆ
“ไม่ชินครับ” คำพูดที่จะเป็นต้องเสหน้าออกห่างเมื่ออีกฝ่ายยังคงคลอเคลียร์อยู่บริเวณผิวใสไม่ห่าง ที่สำคัญที่ไม่ชินนั้นไม่ใช่ไม่ชินกับเตียงในห้องนี้ แต่เพราะคนที่นอนข้างๆแล้วสวมกอดเอาไว้ต่างหากที่ไม่ชิน ไม่ชินจนเกิดความรู้สึกว่านี่ฝันไปหรือเปล่า
“แล้ว...เดินไหวนะ” ความห่วงใยที่มีให้เสมอ เพราะการกระทำมากว่าค่อนคืนทำให้ทงเฮรู้ว่าเรือนร่างนี้รับกำลังที่ตัวเองโถมใส่ไปมากแค่ไหน
“...ก็ไหว” คำตอบสั้นๆ พร้อมแก้มแดงๆที่หลบสายตาที่สะท้อนในกระจก เพราะมันบอกว่าเมื่อคืนนี้ตัวเขาเองกับคุณทงเฮลึกซึ้งต่อกันมากแค่ไหน
“เดี๋ยวผมสั่งมื้อเช้าอ่อนๆมาให้ พี่คุณคงใกล้กลับมาแล้วล่ะ ส่วน...” คำพูดที่ขาดช่วงพร้อมดวงตาที่จับจ้องกับซอกคอขาวเมื่อนึกขึ้นได้
“อะไรครับ”
“ฉากที่ต้องถ่ายต่อน่ะ...เลื่อนไปก่อนดีกว่าไหม” หัวคิ้วที่ขมวดแน่น ทั้งๆที่จะต้องถ่ายทำด้วยกันในวันนี้ แต่ตัวเองกลับข้ามคำว่างาน ใช้ความรู้สึกดำเนินจนเหตุการณ์เกินการควบคุม ทั้งๆที่จะเก็บความรู้สึกไว้บอกหลังเสร็จสิ้นงานนี้แท้ๆ แต่พอได้สัมผัสเพียงนิด ในใจส่วนลึกก็ดันเผลอคิดเพียงแค่ว่าจากนี้ไปมีเพียงตัวเองเท่านั้นได้ครอบครองคนๆนี้ จึงเผลอฝากรอยรักไว้เสียทั่วตัว
“คงถ่ายไม่ได้หรอกครับ” ก็รอยเต็มตัวแบบนี้จะถ่ายได้ยังไง คำตอบที่ไม่ต้องคิด ในเมื่อรอยเต็มตัวเสียขนาดนี้ อย่างไวก็อีก 3-4 วัน ไม่รู้พี่คังอินกับพี่ทึกกี้จะว่ายังไง
“ถ้างั้น..”
จุ๊บ
ก่อนที่จะคิดถึงความจริงที่พี่ๆจะกลับมาในสายวันนี้ แถมต้องเตรียมอธิบายกับร่องรอยที่เกิดขึ้น แม้ลึกๆแล้วจะเป็นความต้องการที่พี่ๆเปิดโอกาสก็เถอะ จู่ๆกลีบปากนุ่มที่กดจูบลงมาบนไหล่ขาวอีกครั้งยามดึงคอเสื้อลงมาจนเห็นไหล่นวล ใช้ฟันคมขบเม้มดูดดูนแรงๆจนขึ้นสี แล้วก่อนที่จะได้เอ่ยห้าม มือหนาที่ซุกไซ้ไปใต้ร่มผ้า ความปั่นป่วนในช่องท้องก็เริ่มตีปะทุอีกครั้ง
“อื้อ อย่า...” แบบนี้เมื่อไหร่รอยจะหายเล่า คำทักท้วงที่ไม่สามารถเปล่งออกมาต่อได้
“มีอารมณ์หรือ” คำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบอื่นใดนอกจากคำตอบรับ ทำให้เรียวปากเคลื่อนไปยังซอกคอหอมพรมจูบไล้เบาๆ ก่อนที่จะส่งลิ้นออกมาสร้างอารมณ์ให้มากยิ่งขึ้น
“เปล่า...อ่าห์” คำปฏิเสธที่สั่นพร่าพร้อมกับความชื้นแฉะที่คอ เสียงจูบที่ยิ่งทำให้ฮยอกแจแข้งขาอ่อนแรง มือบางเกาะขอบอ่างไว้แน่นยามเนื้อตัวสั่นระริก
“คุณ...อื้ออออ” ชายเสื้อคลุมที่ยังแนบติดร่างกาย ถูกตวัดขึ้นมากองเหนือสะโพกกลมกลึง เปิดเผยเนื้อตัวอีกครั้ง พร้อมกับสิ่งที่สอดแทรกเข้ามาได้ง่ายเพราะสิ่งที่ยังคั่งค้างอยู่ภายใน
“อืมมมม” เสียงพอใจของทงเฮที่ฮยอกแจตอบสนองแทบจะทันทีที่ตนเองดันกายเข้าหา
“อ๊า...!!!!!!!!!” แรงกดแทรกเข้ามาเป็นจังหวะจนร่างกายสั่นไหวไปตามแรงพร้อมภาพที่สะท้อนในกระจกจนดวงตาหวานจำต้องหลับลงหลีกหนีภาพที่หน้าอาย
“อื้อๆ...”
แต่กลับเป็นภาพที่ทงเฮจ้องมองอย่างไม่วางตา ปลายลิ้นเล็กที่แลบเลียริมฝีปากตนเอง หัวเล็กที่สั่นคลอน ทุกสีหน้าที่แสดงให้เห็นจนมือหน้าประคองเอวเล็กให้แน่นกว่าเดิม
“อ๊า!!!!...ระ...แรง....ไปแล้ว” เสียงประท้วงเมื่อแรงกระแทกกระทั้นที่สวนเข้าหาหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม จนขาทั้งสองข้างแทบจะยืนรับไม่ไหว
“อีกนิด..อืม...แบบนั้นฮยอกแจ” เสียงต่ำเอ่ยพอใจเมื่อสะโพกเล็กที่หมุนวนเพราะความเสียวซ่านยิ่งเร่งเร้าให้อารมณ์ดิบยิ่งพุ่งพล่าน
“อ๊ะ..คุณ...ผม..อ๊า..ฮยอก..มะ..ไม่ไหว..แล้ว” เสียงขาดๆหายๆที่ทำให้ทงเฮเร่งจังหวะขึ้นอีก
จุ๊บ
ตัวที่โน้มไปด้านหน้าประกบเรียวปากเข้าหาอย่างแนบแน่น จนเสียงหวานครางอื้ออึงจับใจความไม่ได้ พร้อมกับร่างกายที่กระตุกถี่ก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มมือหนา แล้วเพียงชักกายเข้าออกอีกไม่กี่ครั้งเสียงครางต่ำก็ก้องดังในห้องน้ำกว้าง
“อื้อออออออออออออ”
“อืมมมมมมมม”
กลับไปอ่านต่อเนอะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=87
ปล. พาร์ทนี้กึ่งๆ NC นะ
