ฮยอกแจตั้งใจฟังคำแนะนำทุกอย่างแล้วพยักหน้าเข้าใจแล้วก้าวหันหลังไปก้าวอยู่ที่หน้ากระจกเงา การกระทำที่คังอินได้แต่ยิ้มกว้าง ทั้งๆที่ไม่ได้เอ่ยบอกว่าให้ถอดตรงไหนยังไงแต่ฮยอกแจก็รู้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านเข้ามักจะเป็นคนเช็คฟีดแบคทางการตลาดเสมอ แล้วก็รู้ว่าส่วนไหน ท่าทางยังไงของฮยอกแจที่มันเป็นการดึงดูดและปลุกเร้าคนดูได้ดี เเละถึงแม้ฮยอกแจจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่น้องก็รับฟังแล้วทำตามที่เขาบอกเสมอ
ฮยอกแจมีรูปร่างเพรียวบางไม่ต่างจากเด็กสาวแรกรุ่น ที่หากแม้เนื้อผ้าที่ค่อยๆปลดเปลื้องเผยเรือนร่างทีละน้อยก็คงทำให้ฉากเปิดยิ่งน่าดึงดูดมากเท่านั้น ในฐานะคนดูแม้จะรู้ว่าเรื่องจะดำเนินไปทางไหน และต่อให้เคยเห็นมามากเท่าไหร่ หรือแม้สุดท้ายร่างกายจะเปลือยเปล่า แต่การที่ปกปิดแล้วค่อยๆเผยทีละน้อยก็เรียกความสนใจได้ดี
ยิ่งองค์เอวที่เพรียวบางสอดรับกับเนินสะโพกที่อวบอิ่มแล้วสะท้อนแผ่นอกบางให้กล้องได้บันทึกจากกระจกบานใหญ่ เขาคิดว่าคนดูคงอยากจะเห็นว่าด้านหน้านั้นจะน่าสัมผัสมากแค่ไหน
กล้องที่กดลงต่ำบันทึกตั้งแต่พื้นกระเบื้องที่สะท้อนแสงไฟสีนวลแล้วแพลนกล้องขึ้นเรื่อยๆจนพบข้อเท้าบางของคนร่างเล็ก ไล่ขึ้นไปเรื่อยๆไปยังเรียวขาได้รูปที่หายลับเข้าไปเมื่อถูกชายเสื้อคลุมลงมาปกปิดบริเวณขาอ่อนสร้างความอยากรู้อยากเห็นใคร่อยากจะมอง
สัญลักษณ์โอเคที่ฮยอกแจเห็นจะพี่ชายทำให้มือบางแตะเบาๆที่ชายเสื้อตัวเอง รั้งมันขึ้นมาทีละน้อยเผยเนื้อเนียนให้ได้ชมทีละนิด
ชายเสื้อที่เลิกสูงขึ้นทำให้กล้องซูมออกเห็นพื้นที่บริเณกว้างที่โดดเด่นด้วยร่างกายขาวผ่องที่ยืนอยู่หน้ากระจก จนสุดท้ายเสื้อนอนตัวโคร่งก็หลุดออกเปิดเผยแผ่นอกบางที่ประดับด้วยเม็ดเนื้อสีเข้มน่าลิ้มลองที่เริ่มชูชันเพราะอากาศหนาวที่ลอดเข้ามาทางช่องอากาศ
ฮยอกแจที่ยืนราวกับไม่รับรู้ใดๆว่ามีกล้องตัวหนึ่งกำลังเก็บภาพทุกอริยาบทของตัวเอง เพราะร่างกายที่คุ้นชินและรู้ดีว่า เขาจะไม่อายเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่ๆ
มือบางลูบไล้เนื้อผิวตัวเองช้าๆ จากหน้าอกบางลงมายังเอวคอดที่ถูกบีบเบาๆ ไล่ความเมื่อยขบในยามเช้าก่อนจะแตะเข้ากับขอบกางเกงตัวสั้นรูดรั้งลงมาช้าๆ พร้อมกับชั้นในตัวน้อย
ภาพที่คังอินเลือกที่จะเบนกล้องออกเเล้วไปแพลนกล้องลงไม่จับจ้องยามที่ฮยอกแจรูดเนื้อผ้าเหล่านั้นออกจากกาย แต่กลับจับจ้องไปที่ข้อเท้าที่ยืนนิ่ง จวบจนภาพที่ต้องการได้มาถึง
เนื้อผ้าชิ้นเล็กที่ตกลงมากองอยู่ที่ข้อเท้าให้ต่อใครก็รู้ได้ว่า ยามนี้ฮยอกแจไร้อาภรณ์ใดๆบนร่างกาย
สายน้ำที่กลั่นออกมาเป็นสายก่อนจะตกกระทบลงบนพื้นกระเบื้อง ที่มีคนตัวเล็กยืนอยู่ภายใต้สายน้ำนั้น ใบหน้าที่แหงนขึ้นรับหยาดน้ำ เรียวปากที่เผยออ้าออกหายใจทำให้คังอินถึงกับยิ้ม
สวย...เพียงแค่มองเท่านี้ใครบ้างที่จะไม่คิดกระโจนเข้าหา เพียงแต่เขามองฮยอกแจเป็นเพียงน้องเท่านั้น แต่แน่นอนว่าใครคนอื่นที่ไม่ใช่เขา ต้องคิดเป็นอย่างอื่นแน่ ยิ่งยามที่ฮยอกเเจลูบไล้เนื้อครีมสบู่เหลวไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย ขาเรียวที่ยกขึ้นพาดไปเก้าอี้เล็กใกล้ๆ ท่าทางที่เสนจะธรรมดาเเต่ทว่าเร้าอารมณ์
คังอินที่ขยับกายย้ายมุม เก็บภาพที่เป็นธรรมชาตินั้นไว้ด้วยความชำนาญและระมัดระวัง เนื่องจากไม่ใช่สตูฯที่เพียบพร้อมไปด้วยอุปกรณ์เสริมและเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ
เส้นผมนุ่มที่เปียกลู่ไปกับใบหน้าทำให้คังอินซูมเน้นจับภาพใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มเมื่อสายน้ำกระทบกับเรือนผมและผิวกาย เนื้อตัวที่แพรวพราวชุ่มฉ่ำไปด้วยหยดน้ำเน้นให้ผิวขาวสวยยิ่งน่าสัมผัส ก่อนที่มือนั้นจะหมุนก็อกให้สายน้ำนั้นหยุดหายไป
ผ้าขนหนูสีขาวสะอาดเช็ดไล้ไปตามลำตัวท่อนแขนและขาก่อนจะผูกหลวมๆปกปิดส่วนสงวนไว้ พร้อมกับผ้าในมืออีกผืนที่ซับเช็ดกลุ่มผมที่เปียกอย่างเบามือ
“คัท”
เม้นบ้างน๊าาาาเริ่มหมดเเรงเเล้ว
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=83
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น