“ฮยอกครับ...” หลังจากกลับมาจากงานเลี้ยงฮยอกแจที่จะขออาบน้ำเปลี่ยนชุด แต่ทงเฮกลับรั้งเอวมานั่งบนตักอยู่ที่เตียงกว้าง ใบหน้าคมซุกซอกคอขาวจากด้านหลัง พร่ำจูบเนื้อเนียนอยู่แบบนั้น ทั้งๆที่เวลาก็ล่วงเลยมาเป็นเช้าของวันใหม่แล้วแต่ทั้งคู่กลับอยู่ในชุดออกงานชุดเดิม
มีเพียงทงเฮที่ปลดไทด์และกระดุมออกหลวมๆ แต่ฮยอกแจนั้นยังเป็นอึนแจเต็มตัว
“อืออ...” คอเรียวที่ถูกคลอเคลียด้วยเส้นผมนุ่มเอียงออกพร้อมรวบผมมาไว้อีกข้างให้ปากหยักร้อนกดจูบไปทั่วลำคอระหงได้ถนัดถนี่
ผิวเนียนที่รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนและสัมผัสนุ่มที่แตะลงมาบนผิวอ่อนจนขนลุกซู่
“สวย จุ๊บ... หอม จุ๊บ” ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วไหล่ลาดและคอขาว โดยที่แขนทั้งสองข้างกระชับเอวเล็กไว้ให้ไม่เคลื่อนไปไหน กลิ่นหอมอ่อนๆที่ทำให้ทงเฮรู้สึกหลงใหลเมื่อมันผสานกับร่างเล็กที่นั่งอยู่บนตัว
“ชอบหรอ” ท่าทางคลอเคลียไม่ห่างทำให้ฮยอกแจมั่นใจเลยว่าทงเฮนั้นชอบให้ตนเองแต่งตัวแบบนี้แน่ๆ แม้ในงานทงเฮจะแสดงออกว่าชอบมาแค่ไหน แต่..ยังเทียบไม่ได้กับตอนนี้
เพราะตั้งแต่กลับมาถึงห้อง ทงเฮก็ไม่ปล่อยให้เขาอยู่ห่างกายเลยแม้สักเสี้ยววินาที
“ชอบ..เพราะเป็นฮยอกต่างหาก” เสียงทุ้มกระซิบบอก
“ปากหวานเกินไปแล้ว หวังอะไรอีกใช่ไหม”
“ผมอยากชมผิดหรอ หือ”
“ไม่ผิด..ถ้าเลิกจูบฮยอกสักที”
“ไม่เอา..”
“จะอ้อนหรือเอาแต่ใจ เลือกสัก...อือ..” คำพูดที่ขาดหายเมื่อริฝีปากร้อนแตะโดนจุดไวสัมผัสเสียจนเสียงครางพร่างหลุดออกมา
“ตรงนี้หรือครับ” ร่างเล็กที่เกร็งขึ้นพร้อมกับเสียงผะแผ่วทำให้ทงเฮย้ำลงไปยังต้นคอขาว
“อ๊า..อือ...ยะ..อย่า...สิ”มือเล็กวางไปบนมือหนาที่โอบกระชับเอวตนเองไว้เอ่ยร้องขอถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ทำตาม
“ไม่แกล้งแล้ว” ทงเฮผลใบหน้าออกจากซอกคอหอม การกระทำที่ฮยอกแจแอบสงสัยเหมือนกัน เพราะปรกติไม่มีทางที่ทงเฮจะหยุด แต่ก่อนที่จะสงสัยไปมากกว่านี้เอวเล็กก็ถูกดันให้ยืนขึ้นพร้อมกับทงเฮที่ก้าวมาอยู่ตรงหน้า
“จะทำอะไร?” อาการแปลกๆ ฮยอกจำต้องถามไป
“เต้นรำกัน”
“หือ? ยังไม่พออีกหรอ” ในงานก็เต้นกันเป็นชั่วโมง แต่ถ้าจะให้พูดพูดตรงๆ เรียกว่ายืนกอดกันเสียมากกว่า
“มันไม่เหมือนกันหรอก” ไม่รอให้ร่างเล็กอนุญาต มือหนาจับแขนเรียวให้คล้องคอตัวเองเหมือนในงาน แม้จะสงสัยแต่ก็ไม่ขัดขืน ร่างเล็กขยับกายเข้าหาแผ่นอกกว้างแนบชิดลำตัวเหมือนเช่นในงาน
“ส่วนเพลง...ฮยอกร้องให้ผมฟังนะ” คำพูดกระซิบข้างหูที่ฮยอกแจรู้ได้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้นไปจากนี้ได้แต่ก้มหน้างุดซบใบหน้าเข้ากับแผ่นอกแต่ก็ไมได้ขัดขืนหรือปัดป้อง
จังหวะที่ไร้ท่วงทำนอง ทั้งคู่ที่ขยับไปตามทำนองในใจ ฟลอร์ที่มีเพียงคนทั้งคู่ในห้องนอนกว้างที่มีเพียงไฟสลัวๆ
มือหนารวมปลายผมนุ่มมาไว้ด้านหน้าก่อนจะไล้เบาๆไปบนแผ่นหลังเนียนไร้เนื้อผ้าปกปิด พร้อมกับมือที่เชยคางมนขึ้นมา
ดวงตาที่สะท้อนอายจนคนรุกไล่ชอบใจกับชุดเดรสที่เรียกความเขินของฮยอกให้ต่างจากปรกติ
เพราะเสื้อผ้าที่มีลูกเล่นต่างออกไป…
ครืดดดด
“ฮยอก...ฮยอกอายนะ” ร่างเล็กทักท้วง เมื่อทงเฮเหมือนกำลังสนุกกับการแกล้ง มือที่ค่อยๆรูดซิบออกช้าๆพร้อมกับปลายนิ้วที่ลากไล้ไปตามร่องของแผ่นหลังให้ไหล่เล็กยกขึ้น
“หึหึ...ตาปรอยแล้วครับ” คำว่าที่ชอบใจ เมื่อใบหน้าหวานแสดงออกจนปิดไม่มิดจนต้องเร่งเร้าให้คนรักสร้างท่วงทำนองให้ได้ยิน
“อื้อออ...” เนื้อผ้าลื่นที่ถูกรูดลงเพียงน้อย แต่สัมผัสกลับมากกว่านั้น เมื่อปลายนิ้วที่ลูบไล้เบาๆไปทั่วตารางผิว
“ยังไม่ถอดดีกว่าเนอะ” ทงเฮว่าก่อนที่มือซุกซนจะรูดชายกระโปรงขึ้นมาจนเผยขาเรียวที่เกลี้ยงเกลา กลับทิ้งชายกระโปรงนั้นแล้วก้าวนำร่างเล็กไปยังมุมหนึ่งของห้อง
“ปะ...ไปไหน?”
“โต๊ะเครื่องแป้ง” คำตอบที่ไม่ได้ให้ความกระจ่างเลยสักนิด
ร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะกระจก ท่าทางถูกสับเปลี่ยนเมื่อทงเฮก้าวไปยืนซ้อนจากด้านหลังโดยที่แขนทั้งสองข้างของตนเองก็ถูกจัดให้ยกขึ้นไปคล้องทางด้านหลัง
ภาพที่ฮยอกแจได้แต่จ้องมอง กระจกที่สะท้อนภาพของตัวเองกับทงเฮที่สวมกอดประสานมือไว้บนแผ่นท้อง
จุ๊บ
“จะเต้นต่อไหม?”
“ไม่เอา..” ไม่รู้ว่ายังไงหรอกนะ แต่เชื่อว่ามันน่าอายสำหรับตัวเองแน่ๆ
“งั้น..”
ทงเฮจัดการพลิกร่างบางให้หันหน้ากลับมาหา ปลดแขนเรียวที่คล้องตนเองไว้ออก ดันร่างเล็กให้นั่งเกยกับขอบโต๊ะก่อนที่จะลดตัวลงต่ำชันเข่านั่งลงกับพื้น
“ทงเฮ..ยะ...ยะอย่า จะทำอะไร” ใบหน้าเล็กก้มมองตามแล้วได้แต่ร้องห้าม เมื่อสิ่งที่เห็นมันน่าอายจนไม่กล้าที่จะมอง
กระโปรงตัวยาวถูกรั้งขึ้นมากองอยู่ที่หน้าขาขาวพร้อมกับใบหน้าคมที่เขยิบเข้ามาใกล้
“อึก”
มือหนาประคองเท้าเล็กไว้เบาๆก่อนจะลูบไล้ขึ้นไปช้าๆ ใต้เนื้อผ้าลื่น ปากหยุ่นนุ่มก็ละเลียดไปบนเรียวขาด้วยสัมผัสแผ่วเบาเพียงเท่านั้น
“อื้อ...ยะ ทงเฮ...มัน” ขนอ่อนลุกซู่เมื่อรู้สึกถึงไอร้อนและสัมผัสนิ่มนวลที่แตะลงมาบนเนื้ออ่อนไวสัมผัส
ฟึบ
มือหนาที่สอดแทรกเข้าไปใต้ร่มผ้า เกาะเกี่ยวที่ขอบชั้นในตัวน้อยก่อนจะรูดลงมา จัดวางขาเรียวขาหนึ่งไว้บนไหล่ ก่อนที่จะบรรจงจูบเนื้ออ่อนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมด้วยอาการเกร็งถี่ ก่อนที่ร่างหนาจะเคลื่อนตัวขึ้นไปโดยไม่แตะส่วนอ่อนไหวที่ยั่วให้สัมผัส ดวงตาคมผละออกมามองร่างสวยที่อ่อนแรงด้วยความพอใจ
“อื้มม” กลีบเนื้อนุ่มถูกบดจูบลงมาอีกครั้ง ดวงตาหวานคลอฉ่ำด้วยหยาดน้ำปรือมอง เกลียวลิ้นร้อนเกี่ยวพันหยอกล้อ จูบซับเพียงครู่
“ยืนไหวไหม”
“วะ..ไหว” แม้แข้งขาจะอ่อนแรงแต่ก็ไม่อยากจะขัดใจความต้องการของคนรัก เพราะน้อยครั้งที่ทงเฮนั้นจะเล่นบทรักในที่ๆอื่นนอกจากเตียง
ทงเฮพลิกกายเล็กเข้าหากระจกเงาเช่นเดิม ดวงตาคมที่กร้าวด้วยความต้องการจับจ้องไปบนภาพตรงหน้า ผมยาวที่สยายคลอเคลียบดบังแผ่นอกขาววับแวม
ครืดดดดดดด
ซิบยาวถูกรูดลงต่อจากที่รูดค้างไว้ จนเกาะอกสีดำเข้มหลุดออกจากอก มือเล็กรีบคว้าชุดเอาไว้แทบไม่ทัน เมื่อร่างกายนี้มีเพียงเดรสตัวยาวที่ปกปิดกับบางสิ่งที่แปะเอาไว้
“ทงเฮ...” ฮยอกแจอ้อนขอเพราะรู้สึกแปลกๆ ที่จะให้คนรักมาเห็นสิ่งแปลกปลอมที่แปะติดไว้บนแผ่นอกบาง
แต่สุดท้ายมือเล็กก็ยอมปล่อยจากชุดที่ขยุ้มจับไว้ เมื่อเจอกับสายตานิ่งๆและมือหนาที่บังคับให้ปล่อยจนชุดเดรสสวยตกลงไปกองกับพื้น
หมับ
แขนเล็กยกขึ้นปิดหน้าอกโดยอัตโนมัติ เพราะบางสิ่งที่แปะติดเอาไว้ พร้อมกับขาเรียวที่ปิดปกปิดส่วนที่ฟ้องว่าตนเองมีอารมณ์มากแค่ไหน
“ผมถอดให้” คำพูดที่พร้อมกับมือที่ดึงมือเล็กออก สายตาที่มองสิ่งตรงหน้าเหมือนเป็นหนึ่งในเสื้อผ้าปรกติทำให้ฮยอกแจไม่ต้องเขินไปมากกว่านี้ แต่ฮยอกแจกลับอายมากกว่านั้น สายตาขัดเขินมองภาพในกระจก ยามที่มือหนาอ้อมมาจากด้านหลัง ค่อยๆแกะซิลิโคนสิเนื้อออกจากกายแล้ววางไว้บนโต๊ะ
เพียงครู่เดียว แผ่นอกบางก็เปิดเผยให้สายตาได้ยล ร่างเล็กที่เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งใดปกปิดร่างกาย ต่างจากทงเฮที่ยังสวมเสื้อผ้าครบถ้วน ร่างเล็กที่แม้จะกลับมาเป็นฮยอกแจอีกครั้ง แต่ผมลอนยาวสลวยยังสยายคลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลังโดยที่ทงเฮไม่ได้สนใจจะปลดมันออก
มือหนาหันกลับมาปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกลวกๆ พร้อมกับเข็มขัดและกางเกงสีขาวสะอาด เพียงไม่นานกายกำยำก็เปลือยเปล่าไม่ต่างกัน จนรู้สึกได้ถึงความร้อนของผิวกายที่แนบชิด จมูกคมซอนไซ้ไปทั่วลำคอยามที่มือหนาสะกิดยอดอกสวยที่แข็งชัน
“อื้ออ..เฮ..อ่าห์...” กลีบปากเรียวเผยออ้าปลดปล่อยเสียงครางหวาน ฮยอกแจโน้มตัวไปด้านหน้าหาที่พยุงกายโดยที่คนด้านหลังก็เอนตัวคร่อมทับไว้อีกที
“ผมไม่เบิกทางนะ” คำพูดที่มาพร้อมกับมือหนาที่แบะแก้มก้นขาวออกแล้วใช้นิ้วสะกิดเบาๆที่ช่องทางนุ่ม
“อ๊า...อื้อ..มะ...ไม่ต้อง..ก็ได้...ฮยอกไม่ไหว..เอาเข้ามาเลย” เสียงอนุญาตสั่นเครือ ยามที่หายใจเข้าออกหอบถี่ แล้วร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งเกร็งน้อยๆ เพราะปลายนิ้วที่วนเวียนแค่เพียงลูบไล้ อีกทั้งริมฝีปากที่ขบเม้มเนื้ออ่อนจนได้แต่หลับตาหลีกหนีภาพน่าอายบนกระจกเงา
“อ๊ะ...ทงเฮๆ...ฮื่อ..อ๊า....” เสียงสั่นระริกที่ร้องเรียก ยามที่มือหนากอบกุมเข้ากับส่วนอ่อนไหวแล้วบี้คลึงที่ปลายหัวหยักอย่างเบาแรง แต่กลับเน้นย้ำน้ำหนักลงไปเป็นจังหวะ น้ำรักเหนียวที่ปริ่มอยู่ก็ถูกมือหนาละเลงเข้ากับส่วนที่แข็งขืนลดการเสียดสีที่อาจจะทำให้ฮยอกแจเจ็บได้
ก้นงอนงามแอ่นไปด้านหลัง ส่ายน้อยๆระบายความเสียงซ่านจากมือหนาที่ปรนเปรอ ทุกท่าทางที่ทงเฮได้แต่เข่นเขี้ยวในใจกับความยั่วยวนที่ร้ายกาจของคนรักที่จะทำให้เขาหมดความอดทนได้ทุกวินาที
ฟึบ
“เกาะแน่นๆ อืม...นะ” เสียงกระซิบพร่าของทงเฮจากด้านหลังที่ทำให้ฮยอกแจทิ้งน้ำหนักเท้าลงไปบนโต๊ะด้วยรู้ดีว่าอะไรจะเกิดต่อไป
“อ๊ะ..จะ..เจ็บ...” เพราะแก่นกายใหญ่โตที่พยายามสอดแทรกเข้าไปภายในโดยไม่ได้ทำการเบิกทาง ทำให้ร่างเล็กที่ต้องรองรับส่วนใหญ่โตนั้นรู้สึกเหมือนกับครั้งแรกที่มีอะไรกัน ผนังนิ่มตอดถี่ที่รู้สึกตึงแน่นจนร่างเล็กต้อวงผ่อนลมหายใจและพยายามผ่อนคลายไม่ให้ตัวเองเจ็บ
“ผม...อึก..มันบีบ...เข้าไม่ได้...” ความคับเเน่นที่แม้จะยั่วให้กระแทกกายเข้าไป แต่รู้ดีว่ามันจะทำให้คนรักเจ็บ ทงเฮจึงถอนตัวออกมา
“ยะ...อย่าเอาออก...” เพียงแค่อาการขยับออกของร่างหนาด้านหลัง ฮยอกแจก็ห้ามเสียงหลงแล้วขยับข้อมือสร้างอารมณ์ให้กับตนเองเพื่อบรรเทาความเจ็บนั้น
“ฮยอกจะเจ็บ”
“ไหว..ฮยอกไหว..เขามานะ .. ไม่อยากได้นิ้ว” ดวงตาหวานเยิ้มที่อ้อนขอผ่านกระจก คำพูดที่น่ารักน่าฟัดเสียจนมือหนาดันใบหน้าเล็กให้เอี้ยวมาด้านหลัง แล้วริมฝีปากร้อนผ่าวก็บดจูบลงไปอย่างไม่ปราณี
ปลายลิ้นร้อนกวาดชิมกระหวัดเกี่ยวอย่างช่ำชองพร้อมกับมือที่บีบคลึงก้นนุ่มให้ฮยอกแจคลายอาการบีบรัดที่เป็นอยู่และสอดแทรกดันกายเข้าไปภายในร่างกายร้อนอย่างเชื่องช้า
“อื้อ...” เสียงครางอื้ออึงในลำคอพร้อมดวงตาคู่ใสฉ่ำวาวเพราะสัมผัสที่ถูกป้อนให้แทบจะทุกทางจนกระทั่งแก่นกายที่ถูกบีบรัดถี่หน่วงแทรกเข้าไปได้จนสุด
“สุดยอดเลย...อ่าห์..ฮยอกแจ” เสียงหอบถี่เอ่ยบอก มือหนายึดเอวเล็กไว้หลวม เมื่อแก่นกายใหญ่ค่อยๆถอนออกแล้วกดซ้ำลงไปช้าๆ ผนังนิ่มที่ครูดเสียดกันสร้างกระแสไฟฟ้าเล็กๆให้แผ่นซ่านไปทั่วทั้งกาย ขนอ่อนลุกชันเสียววาบรู้สึกดีจนต้องขยับกายให้รู้สึกมากกว่านี้
ฟึ่บ
“อ้ะอ๊า...ทงเฮ...” ฮยอกแจร้องแผ่ว ดวงตากลมโตหลับพริ้ม มือเล็กเกาะเกี่ยวโต๊ะไว้แน่น ขณะที่ทงเฮก็ค่อยเพิ่มจังหวะในการสอดแทรกทีละน้อย
แรงกระแทกที่สะโพกสอบสวนลงไปเพิ่มความหนักหน่วง จนเสียงครางหวานผะแผ่วหวานหวีดร้องดังก้องห้องกว้าง โต๊ะกระจกที่สั่นไปตามแรงขยับขวดแป้งกระปุกครีมกระจัดกระจายตกลงไปเกลื่อนพื้นห้อง แต่ร่างกายของทั้งคู่กับไม่สนใจจะหยิบเก็บ
“ฮึก...อ้ะอ๊า...อ๊า...ทง อึ้ก...เฮ..อ่าห์.” กลับปากเล็กเผยออ้าครวญครางเสียงหวานไดไม่หยุดหย่อน ใบหน้าหวานใต้เมคอัพที่ยังไม่ได้ล้างออกเชิดขึ้นจนเห็นขนตาแพได้ชัดเจน ไรผมที่ข้างขมับเปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อที่โทรมกาย ผมยาวสลวยสะบัดจนเกี่ยวกับกันยุ่ง แต่นั่นกลับทำให้ภาพที่สายตาคมเห็นแล้วได้แต่คำรามในใจ
“อืม...ฮยอกครับ...แบบนั้น...บีบผมอีก” เสียงทุ้มคำราม กับช่องทางอุ่นร้อนที่ตอดรัดเขาให้คลั่งกับเรือนร่างเล็กนี้
“อ้ะ...อื้อ!!!” แผนหลังบางถูกกดลงให้แนบไปกับโต๊ะที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้สะโพกมนลอยเด่นชัดเจน สายตาคมก็กวาดมองทุกสัดส่วนของคนรักด้วยแววตาวับวาว สายตาที่ไล่ลงมาจนถึงแก่นกายใหญ่ของตนเองที่กำลังสอดแทรกเข้าออกด้วยจังหวะที่เร็วขึ้นจนเสียงเนื้อที่กระทบดังก้อง
ฟึ่บๆๆๆ
เสียงเนื้อหนาขาที่กระทบเข้ากับสะโพกกลมกลึงยิ่งดังก้อง เมื่อต่างฝ่ายต่างเกร็งกายถี่กับปลายทางอารมณ์ที่ใกล้เข้ามา
“อ้ะ...อ๊า...ทงเฮ...แรง..อีก อ้ะๆ...อ้ะ....ฮื่อ......อ๊าาาา!!!” ช่องทางรักที่บีบรัดแกนกายถี่รัว เสียงหวานหวีดลั่นห้องกว้าง ร่างเล็กที่กระตุกเกร็งจนสะโพกสอบเร่งจังหวะให้หนักหน่วงกดแทรกท่อนเนื้อเข้าออกเร็วรัว
“อาห์ ฮยอก...อืม....อืมมมม!!!” เสียงคำรามต่ำเมื่อความต้องการที่ล้นปรี่ปลดปล่อยเข้าไปในกายเล็กจนหมดสิ้น ร่างบอบบางสะดุ้งน้อยๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นที่ปลดปล่อยเข้ามาภายใน
ฟึบ
แทบจะทันทีที่ทงเฮรีดทุกหยาดหยดความต้องการเข้าไปในช่องทางรัก ฮยอกแจที่พยุงร่างกายยืนบนพื้นพรมก็ทรุดลงกับพื้นจนท่อนเขนหนารั้งไว้เกือบไม่ทัน
“แฮ่กๆ....” เสียงหอบเบาๆพร้อมกับแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงจนคนที่ซ้อนด้านหลังเบี่ยงกายเล็กให้หันมาหาก่อนจะตวัดอุ้มไว้ในอ้อมแขน
“อ๊ะ..ทงเฮ..” ฮญอกแจร้องเสียงหลงเมื่อถูกยกวืดให้ลอยเหนือพิ้น
“ฮยอกยืนไม่ไหวก็บอกดิ” ทงเฮบ่นว่ากับร่างกายที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงขนาดนี้
“ก็...” อยากลองเหมือนกันนี่ คำตอบที่แน่นอนว่าไม่กล้าที่จะพูดออกไป
ใบหน้าคมที่มองแก้มใสที่แดงระเรื่อฉ่ำไปด้วยหยาดเหงื่อแล้วได้แต่ก้าวเดินมาวางร่างเล็กบนที่นอน สถานที่ที่ฮยอกแจได้เบิกตากว้างมองมือหนาที่ลูบไล้แก้มตนเองไม่ห่าง
“อย่าบอกนะ..”
“อีกรอบแล้วค่อยอาบน้ำนะ” คำบอกกล่าวที่ฮยอกแจได้แต่จำไว้ขึ้นใจเลยว่า.......หากไม่จำเป็นจะไม่ยอมแต่งหญิงอีกแล้ว
กลับไปอ่านต่อนะคะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=118
