ฮันคยองที่โดนร่างเล็กโถมอารมณ์ใส่ แม้อยากจะหยุดยั้งแต่ร่างกายกลับตรงกันข้ามเมื่อกลิ่นหอมๆวนเวียนใกล้ๆกับเนื้อที่แทบจะแทบเนื้อ มือหนาจำต้องโอบกอดรอบเอวบางเอาไว้
“อ่าห์...บอส...อือ” อาการตอบสนองของร่างสูงที่บดขยี้เรียวปากลงมาร้อนแรงอีกครั้ง ดึงอารมณ์ให้ฮยอกแจยิ่งเบียดตัวเข้าหา จนรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า
ไหนว่ามีคู่หมั้นแล้ว.....
แขนเล็กโอบรอบลำคอพลางขยับตัวขึ้นคร่อมหันหน้านั่งลงทับส่วนกลางใต้กางเกงสเเลค ยามที่มือมีข้างริดกระดุมออกจากรังเปิดเผยเนื้อตัวสีคร้ามให้ปรากฏ
“ฮื่มมม”
เสียงทุ้มคำรามต่ำกับสัมผัสจากปลายนิ้วเล็กที่ลากไล้ลงมา การกระตุ้นที่ทำให้ฮันคยองกวาดชิมเรียวปากอย่างไม่เบาแรง ร้อนที่ไล่ต้อนเข้ามาพันเกี่ยวโลมเลียลิ้นเล็กร้อนแรงเสียจนเสียววูบจนร่างเล็กแทบจะละลายลงไปกองบนอกหนา
ทั้งๆที่แค่จูบเท่านั้น....
ฮยอกแจฝืนตัวออกกอนจะฝังจมูกเล็กลงกับซอกคอแกร่ง ลิ้นเล็กลากไปมาก่อนจะเป่าลมเบาๆกับใบหู ขมเม้มหยอกล้อจนคนที่ยึดมั่นหลงมัวเมากับสถานที่และคนที่อยู่บนตัว
“บอส...อือ...”
ยิ่งลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดที่ใบหูและต้นคอพร้อมกับเสียงครางแผ่วที่พร่ำกระซิบเรียกทำให้มือหนาขยำลงไปบนก้นกลมกลึงแรงๆอย่างอดรนทนไม่ไหว
“อ้า...บะ..บอส” การตอบสนองที่ฮยอกแจร้องออกมาด้วยพอใจ
คู่หมั้นก็แค่คนที่รออยู่ที่บ้าน...คนที่ทำงานมันเร้าใจกว่าเยอะ
ความคิดที่ฮยอกแจคิดในใจและมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะแม้บอสจะปฏิเสธด้วยคำพูด แต่การกระทำมันกลับตรงกันข้ามแม้เขาจะเป็นคนที่รุกไล่ก็ตาม
กึก
ฮยอกแจปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้แยกออกจากกันเปิดเผยเนื้อเนียนไร้มลทินใดๆให้ดวงตาคู่คมได้ทอดมอง ก่อนจะเอนพิงกายไปยังโต๊ะทำงานด้านหลังเชิญชวนด้วยสายตา
แผ่นอกบางที่ประดับด้วยตุ่มแต้มน่าลิ้มลองสะกดสายตาคมให้จ้องมองไม่ละสายตา
“อื้อ!!.. อ๊า! อ่ะ .. อ๊ะๆ ..”
เสียงร้องครางของฮยอกแจดังขึ้นเมื่อฮันคยองโน้มใบหน้ามาตามคำเชิญนั้น ริมฝีปากร้อนผ่าวเลื่อนต่ำลงไปครอบครองยอดอกสีเนื้อที่ขึ้นนูน ร่างสูงจูบเบาๆลงบนที่ยอดอก ก่อนที่ตุ้มแต้มสีเนื้อจะชื้นแฉะไปด้วยคราบน้ำลายจากลิ้นที่โลมเลียจนแข็งชัน
“อื้อ..บอส...แรง..อึก..อีก” มือเล็กบีบไหล่หนาแน่นกับความรู้สึกหวาบหวามเกินบรรยายที่เกิดขึ้น
มันร้อนแรง....จนอยากจะรู้สึกมากกว่านี้
“อ่ะ อ๊า …. อึก บอส...”
เสียงครางหวานที่รอดออกมาเหมือนจะทำให้ฮันคยองได้สติ แต่ภาพตรงหน้ามันกลับทำให้สายตาคมไม่สามารถละสายตาได้ แต่ใบหน้าของใครบางคน คนที่สวมแหวนเข้ากับนิ้วแกร่งนี้ทำให้ฮันคยองหยุด
“บอส...ยะ..อย่าหยุด”
“ผม...คุณออกไปเถอะ...” ฮันคยองอ้ำอึ้งกับภาพตรงหน้า แต่ก็เลือกที่จะขอให้ร่างเล็กนี้ก้าวออกไปตอนนี้ ตอนที่อะไรๆ มันไม่ได้เกินเลยไปมากกว่านี้
หมับ
มือเล็กคว้าข้อแขนแกร่งเอาไว้ จ้องมองด้วยสายตากึ่งข้อร้องกึ่งเชิญชวน ปากเรียวอ้าออกแล้วเริ่มดูดเลียนิ้วแกร่งนั่น ลิ้นเล็กแดงฉ่ำไล้เลียไปตามความยาวจนร่างสูงเกร็งตัวแน่นกับท่าทางเชี่ยวชาญที่ร่างเล็กมอบสัมผัส
“นะครับ” ฮยอกแจวอนขอ
“ผมไม่สนุกด้วย”
“ผมรู้...แต่บอสก็มีอารมณ์แล้ว” ฮยอกแจว่า ยามที่มือบางวางแหมะไปบนแก่นกายที่ตื่นตัวจนเด่นนูน
“อึก..อย่า ฮยอกแจ”
ร่างสูงหลุดเสียงออกมา ยามที่มือเล็กลูบไล้แก่นกายผ่านเนื้อผ้า จนมือหนากำเข้าหากันแน่น
ฮยอกแจจัดการปลดเข็มขัดที่ขวางกั้นออก ก่อนที่เสียงซิบจะถูกรูดช้าๆ
“ฮยอกแจ!”
ฮันคยองเสียงดังยามที่มือเล็กสัมผัสลงที่ส่วนกลางโดยที่มีเพียงชั้นในสีเข้มกางกั้นเท่านั้น
“บอกสิครับ..ว่าไม่ชอบ” ฮยอกแจกระซิบบอก
“ผมไม่ชอบ!” ฮันคยองสวนมันควัน แต่ทว่าใบหน้าเล็กกลับยิ้มยั่ว
“ขอโทษครับ ผมไม่เชื่อ” สิ้นคำพูดมือเล็กก็นำเอาเจ้าส่วนแข็งขืนออกมาเป็นอิสระจากกางเกงชั้นใน ส่วนที่ขยายจะโป่งพองแทบกำไม่รอบมือ
“อึก! .. ฮืมมมม” มือเล็กขยับขึ้นลงเนิบนาบปลุกอารมณ์ร่างสูงให้ลุกโชน ก่อนจะคว้ามือหนามานาบที่แผ่นอกตัวเอง
“อือ..บีบสิครับ” ฮยอกแจเคลื่อนใบหน้าไปแนบ กระซิบเบาข้างใบหู แต่มือหนาที่แตะโดนตุ่มไตก็สะกิดและนวดเฟ้นทันทีโดยไม่ต้องรอให้ร่างเล็กบอก
เหมือนเนื้อตัวนุ่มนิ่มกับเสียงครางพร่าจะทำให้ฮันคยองหลงไปกับมันอีกครั้ง
มือหนาระบายความเสียวซ่านจากมือเล็กที่ชักรูดให้โดยการขยี้ปลายนิ้วลงกับยอดอก
“อืม...ฮยอกแจ..” เสียงทุ้มมีเสน่ห์ทำให้ฮยอกแจลอบยิ้มอย่างเก็บไม่มิดด้วยความพอใจ ก่อนจะบีบเน้นตรงรอบหัวหยักขณะที่ขยับขึ้นลง
ออด......
!!!!
เสียงที่หน้าประตูทำให้ฮันคองแทบจะสะดุ้งก่อนจะดันร่างเล็กออกโดยอัตโนมัติ
“บอสคะ...ขออนุญาตค่ะ” เสียงใสหน้าห้องที่บอกว่ายามนี้ยูริกลับมาแล้วทำให้ฮันคยองตีหน้าเครียดกับการกระทำไม่รู้กาลเทศะของเด็กฝึกงาน
แม้ตนเองจะหลงไปกับมันก็ตาม
“แต่งตัวซะ แล้วอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีก!” เสียงทุ้มเอ่ยว่าก้อนจะจัดการเก็บแก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่เข้าไปเช่นเดิมแล้วติดกระดุมที่ถูกคนตัวเล็กปลดออกเข้าให้เหมือนเดิม
ต่างจากฮยอกแจที่ดูไม่ทุกข์ร้อน จัดการแต่งตัวให้เหมือนเดิม แม้จะยับไปบ้าง
กลับไปอ่านต่อก่อนนะคะ
มือเล็กแหวกคอเสื้อตนเองจนเห็นคอเรียวขาวก่อนที่คำพูดตรงๆออกแสบเซี้ยวจะหลุดออกมา
“ทำรอยให้ผม...นะครับ..บอส..” คำพูดกึ่งขอร้องกับใบหน้าเว้าวอนทำให้ฮันคยองส่ายหน้าระอากับคำพูดตรงๆเเละความต้องการที่เขาไม่เคยจะทำให้สักครั้ง
“เห้อ..คุณนี่มัน” ฮันคยองคำรามกับตัวเองก่อนจะกระชับเอวบางเข้ามาแนบตามคำเรียกร้องแทนที่จะปฏิเสธ ฝังจมูกคมลงกับซอกคอขาวเนียน กดจูบแผ่วเบาก่อนที่ปากหยักจะเม้มเนื้ออ่อนเบาๆ
“อือ” สัมผัสที่ได้รับกับลมหายใจร้อนๆทำให้ร่างเล็กหลุดคราง
“ฮยอกแจ..” ฮันคยองเรียกชื่อร่างเล็กผะแผ่วยามที่ใช้ปลายจมูกและริมฝีปากสำรวจเนื้อเนียนที่ร่างเล็กแหวกมันออกเองกับมือ
“บะ..บอส...อีกรอย” ฮยอกแจบอกยามที่ฮันคยองผละใบหน้าออก แล้วฮันคยองก็ทำตามคำขอร้องนั้น
กลับไปอ่านต่อก่อน(อีกรอบนะคะ)
ฮยอกแจกับฮันคยองสบตากันนานเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ แต่กว่าจะรู้อีกที เรียวปากของทั้งคู่กับแนบชิดกันไปเสียแล้ว
ฮันคยองกดจูบคนที่เอ่ยขออย่างน่าสงสารแผ่วเบาให้คนได้รับสัมผัสรู้สึกราวกับก้อนเมฆที่ล่องลอยที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนอ่อนยวบยาบ แขนเล็กที่โอบลำคอหนาไว้กดท้ายทอยหนาให้มอบสัมผัสให้มากกว่าเดิม
มือเล็กซุกซนปลดกระดุมของร่างสูงออกเพียงสองเม็ดเท่านั้น ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นอาภรณ์ของตัวเองที่ปลดจนเสื้อเสื้อสีขาวสะอาดแหวกออก
มือหนาลูบไล้เอวเล็กที่ปราศจากเนื้อผ้าเบาๆ จนแผ่นท้องบางหดเกร็งก่อนที่ฮยอกแจเคลื่อนตัวลงไปนั่งกองที่พื้นดันเก้าอี้ให้ออกห่างอีกนิด
ท่าทางที่ฮันคยองได้แต่มองกับท่าทีแสนยั่วยวนด้วยรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
มือเล็กปลดพันธนาการที่ซ่อนเร้นแก่นกายที่ถูกปลุกออก แก่นกายสีเนื้อที่ตั้งตระหง่านเสียจนดวงตาใสคู่เผลอจ้องนาน
มือเล็กขยับไปเตะสัมผัสส่วนร้อนผ่าวนั้นเบาๆ ปลายนิ้วชี้ลาดไล้จากส่วนหัวมาเรื่อยๆ จนได้ยินสัยงคำรามเบาๆในลำคอของร่างสูง
“อ่าห์...”
ลิ้นเล็กแตะไปช้าๆลากไล้ไปทั่วความยาว ขณะที่มือก็ขยับขึ้นลงไม่หยุด
มือหนาวางลงบนกลุ่มผมนุ่มก่อนจะกดให้ร่างเล็กกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว
“อึก..อ่าห์..ฮยอกแจ” เสียงต่ำที่ครางให้ได้ยินยิ่งทำให้ฮยอกแจได้ใจ ปลายลิ้นร้อนไล้วนตรงส่วนปลายย้ำๆจนรับรู้ถึงรสชาติของน้ำขุ่น แล้วใช้ริมฝีปากโอบรัดแก่นกายนั้นไว้แล้วขยับใบหน้าขึ้นลงตามจังหวะที่ร่างสูงเป็นคนชักนำ
จ๊วบ...
เสียงทุ้มครางสุขสมผสานกับเสียงที่ร่างเล็กปรนเปรอ สะโพกสอบนั่งแทบไม่ติดเบาะรับรู้ถึงอารมณ์ที่ได้รับจนแทบคลั่ง
“อื้มมม” เสียงร้องหวานจากร่างเล็กที่เหมือนกับของคนตรงหน้านั้นอร่อยเลิศรส
หมับ
ฮันคยองรั้งใบหน้าเล็กไว้จนดวงตาฉ่ำเยิ้มเงยขึ้นมาด้วยสงสัย
“ทำไม”
“ชู่ว”
ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะถามเสร็จ ร่างสูงก็ส่งสัญญาณให้เงียบลง
“ยูริ..ผมขอเคลียร์รายงานกับฮยอกแจตามลำพัง ถ้ามีอะไรเอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันไม่ต้องส่งเรื่องเข้ามา”
“ได้ค่ะ”
เสียงยูริที่รับคำสั่งมาตามสายทำให้ฮยอกแจรับรู้ว่าเพราะอะไรที่บอสถึงหยุดเขา
ฟึบ
ทันทีที่วางสายลง ฮันคยองก็รั้งร่างเล็กขึ้นมา กวาดเอกสารที่เกลื่อนโต๊ะลงไปกองกระจัดกระจายบนพรมหนาที่พื้นห้องดันร่างเล็กให้นั่งหมิ่นบนขอบโต๊ะจนต้องใช้มือทั้งสองข้างค้ำยันร่างกาย แต่กลับกลายเป็นว่า เปิดเผยร่างกายให้ชายหนุ่มกวาดมอง
“บอส..” คำเรียกสั้นๆที่มาพร้อมกับสายตาเชิญชวน
มือหนาแตะที่เรียวปากนั้นเบาๆ ลากปลายนิ้วลงมาตามคอเรียวผ่านร่องอกมายังแผ่นท้องบาง ก่อนจะหยุดชะงักที่ขอบกางเกง
ดวงตาคมสบกับดวงตาหวาน จ้องอยู่แบบนั้นแต่มือกลับค่อยๆปลดกางเกงนั่นออกจากสะโพกช้าๆ โดยที่ร่างเล็กก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
ก้นกลมกลึงยกลอยขึ้นเมื่อฮันคยองรูดมันออกจนหลุดออกจากขาเรียว เปิดเผยเรือนร่างที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวแหวกอก ติดอยู่บนร่างกาย
ฮันคยองเคลื่อนตัวเข้ามาชิดขอบโต๊ะ โอบรับร่างเล็กมาแนบกายพร้อมกับขาเรียวที่อ้ากว้างออกโอบสะโพกสอบไว้
“นี่สินะ...ที่คุณต้องการ” ฮันคยองถามก่อนจะซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกบาง ครอบครองยอดอกดูดเม้มจนร่างเล็กครางพร่า ขณะที่มืออีกข้างก็ขยี้ไม่ห่าง
“อ่าห์...บอส...อึ้ก..ผม..รู้ ฮือ..บอสก็ต้องการ”
“หึ..." คำเถียงต่อปากต่อคำที่ฮันคยองเริ่มชิน
“ผมมีคู่หมั้นแล้ว” ร่างสูงยังคงย้ำอยู่แบบนั้น
“ก็หมั้นไปสิ ผมไม่ได้ให้คุณ อ๊า.... ถอนหมั้นสักหน่อย” คำพูดที่คั่นด้วยเสียงร้องหลงยามที่มือหนากอบกุมเข้าที่ส่วนอ่อนไหว
“อย่ามาเรียกร้องทีหลังแล้วกัน” คำว่าที่เหมือนจะเจ็บแสบแต่ฮยอกแจกลับไม่คิดเช่นนั้น ร่างเล็กเอนกายลงนอนราบบนโต๊ะกว้างให้ร่างสูงโน้มตัวลงมานาบ
“อือ..มะ..ไม่รับปาก”
แม้ฮยอกแจจะตอบเช่นนั้นฮันคยองก็ไม่ได้ใส่ใจ ปากหยักจูบเบาๆที่ปากฉ่ำซุกไซร้ใบหน้าเข้ากับซอกคออย่างไม่สามารถหักห้ามอารมณ์ มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวเนียนนวดเฟ้นให้ฮยอกแจแทบจะกระอักกับความร้อนแรงที่ได้รับ
“ฮึ่ม...”
“บะ...บอส สะ..เสียว”
ปลายนิ้วที่ลูบวนที่ช่องทางรักทำให้สะโพกเล็กสอดส่ายไปมา ดวงตาเคลิบเคลิ้มปรือหรี่ยั่วยวน แขนเล็กยกขึ้นโอบให้ร่างสูงมอบสัมผัสมากขึ้น
จุ๊บ
“เข้ามานะ”
กลีบเนื้อนิ่มจูบเบาๆที่มุมปาก อาการออดอ้อนน่ารักที่ทำให้ฮันคยองหมดความอนทน
ฟึบ แขนแกร่งช้อนร่างเล็กลอยวืดขึ้นมาจากโต๊ะก่อนจะจัดท่าให้ฮยอกแจหมอบลงกับโต๊ะ
“ยืนไหวไหม” คำถามข้างหูที่ใบหน้าเล็กพยักแรงๆ
มือหนาแหวกขาเรียวให้แยกออกจากกันบีบขยำก้นกลมด้วยหมั่นเขี้ยวก่อนจะย่อตัวลง
“อ๊า........!!!!!!”
เสียงเล็กหวีดร้องลั่นเมื่อความชื้นแฉะสัมผัสกับผนังนิ่ม ความกระสันที่ทำให้ร่างกายตอบสนองกลับด้วยการขมิบโดยอัตโนมัติ
ลิ้นร้อนเลียวนที่ช่องทางหยุ่นนุ่มอยู่แบบนั้นก่อนจะสอดแทรกเข้าไป โชคดีที่ห้องนี้เก็บเสียงได้ดีเยี่ยม ไม่เช่นนั้นเลขาฯหน้าห้องคงได้รู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องทำงานแห่งนี้
“อ๊ะ อ๊า … อื้มมมม อ่าห์” เสียงหวานที่ครางไม่หยุดหย่อนพร้อมกับสะโพกเล็กที่ส่ายร่อนให้ฮันคยองยืดตัวขึ้นแนบส่วนล่างเข้าหา
“อื่มมม ฮยอกแจ” เสียงทุ้มครางต่ำเมื่อฮยอกแจขยับสะโพกหมุนบิดเร้าอย่างเย้ายวน
“อ๊าาาา” ฮันคยองแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางรักของฮยอกแจช้าๆ
นิ้วหนาที่แทรกเข้าเข้าไปก็ทำให้ร่างสูงเกร็งร่างกายด้วยความต้องการ กับแรงบีบรัดที่นิ้วอยู่ตอนนี้
“บอส...อ๊า..บอส..ฮื่อ” เรือนร่างเล็กกระสับกระส่ายซบใบหน้าลงกับโต๊ะกว้าง ขาเรียวที่สั่นระริกจนเทบจะยืนไม่ไหว
ฮันคยองขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ ผ่อนคลายช่องทางรักที่บีบกระชับไม่ให้ฮยอกแจต้องเจ็บมากยามที่เข้าแทรกกายลงไป
“ฮึ่มมมมม” เสียงทุ้มที่ครางต่ำรั้งให้ฮยอกแจเอี้ยวน้ามามอง แล้วแก้มใสชื้นเหงื่อก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ เมื่อร่างสูงกำยำของบอสที่ขยับรูดแกนกายตัวเองด้วยใบหน้าดิบเถื่อนในความรู้สึก
“ฮยอกแจ..อืม..ผม..”
“เข้ามาเลย..อึ้ก..ก็ได้” เพราะรู้ว่าร่างสูงคงทนไม่ไหวแล้วกับการที่ต้องทำให้ตัวเองพร้อมไปมากกว่านี้ ร่างเล็กจึงเอ่ยอนุญาตด้วยความเต็มใจ
คำอนุญาตที่ฮันคยองแบะแก้มก้นออก จ้องมองช่องรักที่แดงก่ำยั่วยวนสายตาจนอยากจะกระแทรกกายเข้าไปเสียเดี๋ยวนี้
“อ่า … ฮยอกแจ อึ้ก แน่น... อื้มม” เสียงครางทุ้มที่เอ่ยบอกด้วยพอใจกับร่างกายเล็กนี้ แม้อยากจะแทรกกายเข้าไปทีเดียวจนสุดแต่ก็กลัวว่าฮยอกแจจะเจ็บเกินไป ทั้งๆที่ภาพสะโพกเล็กที่ส่ายตรงหน้านั้นจะทำให้ร่างสูงต้องการแทบบ้า
“ฮยอกแจ … อ่า …” ร่างสูงพร่ำเรียกชื่อไม่หยุดยามกดแช่กายไว้แบบนั้น
ก่อนที่สะโพกสอบจะขยับเข้าออกเนิบนาบแล้วเพิ่มจังหวะขึ้น
“อ๊า...บอส..อื้อ ..บอส” แรงกระแทกที่แทรกเข้ามาในแต่ละครั้งสร้างความเสียวกระสันให้ฮยอกแจได้แต่ครางไม่เป็นภาษา รู้เพียงแต่ว่าคนที่มอบความรู้สึกนี้ให้คือบอสคนนี้
“บอส..อือ..แรง...อีก..ผมอยากได้..แรงๆ” ดวงตาหวานฉ่ำที่หลังหลังมาอ้อนวอนพร้อมกับแรงขมิบรัดจากผนังนิ่มทำให้ ฮันคยองครางฮือในลำคอกับเด็กน้อยที่ชัดเจนในความต้องการเหลือเกิน
มือหนาล็อคเอวบางไว้แน่นกลัวว่าร่างเล็กจะกระแทกกับขอบโต๊ะ ก่อนที่จะกระแทกกระทั้นร่างกายเข้าไปอย่างไม่ปราณี
“อ๊าาาาาา บอส..อื้อ..”
“อืม..ฮยอกแจ ... รัดอีก ฮ่าห์”
คราวครางระงมภายใต้ห้องทำงานสุดหรูบนตึกสูงที่ทั้งคู่ต่างไม่รับรู้กับสิ่งต่างๆรอบกาย สนใจเพียงความหฤหรรษ์ทางอารมณ์ที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กัน
“อ่า .. ฮยอก อื้ม …”
ร่างสูงที่ปล่อยเสียงทุ้มออกมาบอกว่าตัวเองนั้นกำลังมีความสุขมากแค่ไหนกับร่างกายแสนยั่วยวนที่เสนอให้เขานับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาฝึกงานในที่แห่งนี้
ความยั่วนวน ปนน่ารัก ความเอาแต่ใจที่แฝงไปด้วยอาการอ่อนน้อม ความรู้สึกที่ฮันคยองแต่พยายามไม่สนใจด้วยคำๆเดียว
คู่หมั้น….
คำที่วันนี้ร่างสูงเลือกที่จะวางมันไว้ข้างหลัง เสพสมกับเรือนร่างสวยงามนี้เท่านั้น
“อ่า .. อ๊ะ... อื้ม … อ่า อื้อ ซี๊ดด ....”
ฮันคยองเร่งจังหวะขยับแท่งเนื้อใส่ช่องทางรักนั้นไม่เบาแรง เมื่อความจุดหมายปลายทางของอารมณ์มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆกับแรงตอดรัดของร่างเล็กที่แทบจะทำให้ฮันคยองตายคาร่างเล็กนี้…
“ฮยอก … อื้มม ฮยอกแจ อ่าห์”
“บอส...ใกล้..อึ้ก ผมจะเสร็จแล้ว... อ๊า!!!!!!!!”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังรัวส่งท้ายก่อนที่ฮยอกแจจะปลดปล่อยมันออกมา พร้อมกับร่างสูงที่กระแทกเข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยอารมณ์ที่ครุกรุ่นเข้าไปในร่างเล็กจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด
ฟึบ
ฮันคยองทิ้งกายลงแนบลงบนแผ่นหลังเล็กก่อนจะจูบซับเบาๆที่ไรผมชื้นเหงื่อ ทั้งๆที่อุณหภูมิในห้องนี้เย็นจัด
“บอส...แรงดีจัง” ฮยอกแจเอ่ยออกมาทั้งๆที่ดวงตายังคงกลับอยู่แบบนั้นด้วยความอ่อนเพลีย
“หึ..สมใจแล้วสินะ” ฮันคยองว่ายามถอนกายออกให้น้ำขุ่นขาวไหลย้อนลงมาตามขาขาวเนียน
“ขึ้นอยู่กับว่า...บอสพอใจแล้วหรือยัง”
“ถ้าผมบอกว่ายังล่ะ”
“ตามใจบอสสิครับ”น้ำเสียงยั่วเย้ากับร่างเล็กที่หันมาโอบรอบลำคอหนาอีกครั้ง
“คุณยั่วผมเองนะ”
ฮันคยองโทษร่างเล็กก่อนที่จะอ้อมร่างอ่อนเปลี้ยนั่นไปที่โซฟา ปลดปล่อยเสียงครางระงมในห้องนั้นจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน
กลับไปอ่านต่อนะคะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=116
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น