“ยังต้องถาม?”
คำตอบที่เหมือนจะเป็นคำตอบอยู่ในที ก่อนที่ปลายจมูกจะแตะกันแล้วเบี่ยงออกข้างให้ความนุ่มของกลีบเนื้อสีหวานแตะสัมผัสกัน
“อือ...ออ..”
ระยะห่างที่มีน้อยนิดลดจนไร้ช่องว่าง ดวงตาสองคู่ประสานสัมผัสที่แผ่วเบาก่อนที่เปลือกตาสีอ่อนจะหลับลงเมื่อความนุ่มแตะแนบสนิท
รสจูบอ้อยอิ่งที่ทงเฮแตะย้ำก่อนจะถอนออก แล้วย้ำมันลงไปใหม่อยู่แบบนั้นจนร่างเล็กต้องโน้มตามมา
ความคุ้นเคยที่ทำให้ร่างกายเกิดปฏิกิริยาตอบสนองโดยไม่ต้องคิดให้มาก
“อื้อ...”
ทงเฮละมืออกจากใบหน้าหวานที่หลับดวงตาพริ้ม สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในช่องว่างของชายเสื้อลูบไล้เบาๆที่แผ่นท้องเรียบจนรับรู้ได้ถึงอาการแขม่วเกร็ง
และเสียงประท้วงเบาๆในลำคอ
ปลายลิ้นร้อนกวาดชิมกลีบปากนุ่ม ก่อนจะแทรกขอเข้าไปภายใน
กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เจือจางในลมหายใจไม่ได้ทำให้ฮยอกแจรู้สึกอะไรนอกจากความรู้สึกที่ถูกกระตุ้นจะดำเนินไปตามสิ่งที่น้องชายชักนำ
“อึ้ก..อ่าห์”
ยอดอกใต้เนื้อผ้าชูชันแข็ง ยามที่ถูกเคล้นคลึงเบาๆ
ฟึบ
ฮูทตัวใหญ่ที่คลุมกายถูกรูดขึ้นออกผ่านหัวเป็นผลให้ผิวขาวเนียนท่อนบนเปลือยเปล่า
ทำให้ฮยอกแจนึกขึ้นได้ว่า...
“ไม่ได้อยู่ห้องนะ...”
เสียงแผ่วร้องเถียง สายตาหวั่นสะท้อนออกมาแม้จะรู้สึกไปแล้วแต่การที่เพื่อนอาศัยร่วมชายคาเดียวกันมันทำให้กลัว
“ผมไม่ถือ”
“แต่เยซอง....”
“แค่ชิม...” ทงเฮต่อรองเสียงนุ่มพร้อมดวงตากึ่งขอร้องกึ่งอ้อน
“..”
“นะ”
คำขอสั้นๆที่ย้ำมาอีกครั้ง
ทำให้ฮยอกแจทำได้เพียง พยักหน้าอย่างไม่กล้าปฏิเสธ
“ชันเข่าหน่อยครับ”
เนื้อตัวเปลือยเปล่าครึ่งท่อนจำต้องคุกเข่าลงบนที่นอนนุ่ม
พร้อมกับขยับเข้ามาใกล้จนต้องคร่อมขาอยู่บนตัวของทงเฮที่นั่งอยู่ใต้ล่าง
“อย่าเสียงดังนะ”
เสียงสุดท้ายที่เอ่ยเตือน ก่อนที่ปลายลิ้นเมื่อครู่จะแตะไปบนยอดอกก่อนจะครอบครองดุนอย่างพอใจ
มือทั้งสองข้างยามนี้ประคองเอวบางเอาไว้เบาๆ ลูบไล้ไปตามผิวนุ่มอย่างชอบใจ
“ฮื่อ..”
ใบหน้าเล็กเชิดขึ้นอย่าพยายามสะกดกลั้นเสียงมือที่พยุงกายบีบไหล่ของน้องชายเอาไว้แน่นยามที่ปลายลิ้นตวัดเลียราวกับเป็นอาหารเลิศรส
“ยะ..อย่า...ตรงนั้น” เมื่อปลายนิ้วที่ลูบไล้แผ่นหลังเริ่มเลื้อยลงต่ำ
พยายามแทรกเข้าไปในช่องว่างของกางเกง ฮยอกแจก็จำต้องเอ่ยปราม
จุ๊บ
“อื้อ...”
โพรงปากร้อนที่ยังดูดเลียยอดอกสีสวยดุนแรงจนร่างเล็กผวาตาม
ร่างกายที่สั่นน้อยๆที่ทงเฮจัดการตวัดกายเล็กให้ลงมานอนแนบด้านล่างเล็ก
“แค่ชิม..จริงๆ”
เสียงนุ่มที่กระซิบบอกอีกครั้ง
จนคนหวั่นเกรงว่ามันจะเกินเลยได้แต่นอนนิ่งๆยามที่ทงเฮคร่อมหน้าขาตนเองแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอ
แผ่นอก เรื่อยลงมายังหน้าท้องเนียน เรือนกายที่ขึ้นสีเรื่ออ่อนๆ
พร้อมกับรอยจ้ำจางๆประปรายทั่วผิวเนียนใต้ร่มผ้า
เสียงหวามที่หลุดรอดออกมายามสะกดกลั้นไม่ได้ ที่ดังแผ่วเบาๆ
อยู่แบบนั้นเกือบๆ ชั่วโมง
กลับไปอ่านต่อนะคะ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=146
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น