วันเสาร์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

SF : 98 Trichina คุณหนูดอกฟ้า กับ คุณเลขาฯสุดที่รัก #๑๑



เสื้อนอนเนื้อนิ้มที่กลัดเสื้อทั้งสองฝั่งไว้ด้วยกระดุมเม็ดเล็กถูกริดออกเรื่อยๆ จนเม็ดสุดท้ายได้หลุดออก ตลอดเวลาที่คนโดนเปลื้องทำได้เพียงแต่นอนนิ่งๆ ไร้คำค้านหรือคิดจะขัด 


ปลายนิ้วแกร่งลากลงตรงกลางแผ่นอกบางลงไปตามรอยแหวกของสาบเสื้อเเตะมันลงไปบนผิวเนื้อที่ไม่มีอะไรปิดกั้น


อึ้ก” สัมผัสเบาๆที่ลากลงจนแผ่นท้องบางเกร็งรับอีกทั้งลมหายใจร้อนที่รดรินบริเวณเหนือตำแหน่งหัวใจ  ความรู้สึกตื่นเต้นผสมรวมกับความรู้สึกแปลกที่ไม่เคยรู้สึก  หากแต่รู้สึกดี...


ฮืออ”  เสียงคราวหวิวหลุดรอดออกมาอย่างไม่รู้ตัวยามที่ทงเฮจูบลงผะแผ่ว ณ ตำแหน่งของหัวใจ ที่ไร้เนื้อผ้าคลุมกาย


การกระทำที่ฮยอกแจรู้สึกดีเหลือเกินที่อีกฝ่ายปิดแสงไฟลงไปก่อน   ไม่เช่นนั้นคงไม่อาจซ่อนความประหม่าในยามนี้ได้


ความร้อนที่แนบลงมาที่ฮยอกแจรู้สึก ก่อนที่จะรู้สึกถึงไออุ่นของลมหายใจเเละความชื้นที่ครอบลงมา


"อื้ออ!!!" 


"คะ...คุณ อึก.."  เสียงหวานที่ร้องขึ้นจนต้องเอามือมาห้ามเสียงที่ไม่อาจกลั้น เพราะไม่รู้ว่าห้องๆนี้เก็บเสียงได้มากแค่ไหน  หากแต่ความหวิวที่กระจายไปทั้งแผ่นท้องทำให้เสียงที่สะกดกลั้นครางรอดออกมาทุกครั้งที่ตุ่มไตกลางอกถูกตวัดชิม


"อ่าห์..อือ.." 


เสียงแผ่วยังคงเล็กรอดออกมาให้ได้ยินไม่ขาดสาย  ร่างกายที่บิดเร่าเเละเสียงหวานที่ทงเฮยังคงป้อนสัมผัสให้ไม่ขาดช่วง


ห้วงอารมณ์ที่ถูกเร้าด้วยความเชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไปเเละนุ่มนวล


ริมฝีปากเราะร้ายเคลื่อนลงมาเรื่อยๆ  มือเล็กที่ว่างอีกข้างกำไหล่หนาไว้เเน่น  ยามที่ท้องน้อยถูกกดจูบ


"อ๊าาาาา"  


ความกระสันวูบไหวไปทั้งกายเมื่อพื้นที่ส่วนน้อยถูกแตะต้อง  พร้อมกับกางเกงเอวยืดจะถูกรูดออกจากสะโพกเล็ก  


การกระทำที่ทำให้ฮยอกแจเกร็งตัว  สติที่มีน้อยนิดบอกว่าเวลานี้ตัวเองเเทบจะเปลือยไปทั้งตัวเเล้ว ร่างกายที่ไม่เคยถูกใครแตะต้องกำลังนอนทอดกายให้คนๆนี้สัมผัสมันโดยไม่ห้ามปราม  และอีกความรู้สึกคือดีใจที่จะได้ผูกมัดกันเเละกัน


สัมผัสที่ไม่ได้เร่งเร้า  ฮยอกเเจที่มีสิทธิ์เพียงปล่อยเสียงหวานเบาๆยามที่ข้อมือเเกร่งขยับขึ้นลง  ร่างกายที่เป็นของตัวเองกลับไม่สามารถจะควบคุมมัน  เเผ่นอกบางแอ่นขึ้นราวกับเรียกร้องสัมผัสมือเล็กสอดแทรกไปในกลุ่มผมกำคลายผ่อนปรนความรู้สึกที่ถาโถม  หัวใจดวงน้อยเต้นรัวยามที่ขาทั้งสองข้างอ้าออกน้อยๆให้อีกฝ่ายเเตะต้องเนื้อกายได้ถนัดถนี่


"คะ..คุณ..ฉัน...อื้ออ" ความร้อนในกายที่พุ่งสูง  เสียงพร่าพยายามเอ่ยบอกหากแต่ขาดห้วงจนจับใจความไม่ได้  เมื่อยามที่รู้สึกถึงสัดส่วนกลางลำตัวที่ถูกกอบกุมด้วยฝ่ามือหนาปรับเปลี่ยนมาเป็นโพรงปากร้อน


ความวาบหวามที่ทำให้ร่างเล็กกระตุกเกร็ง


ลิ้นร้อนกระหวัดชิมไปทั่วทุกวัดส่วน  ครอบครองไม่อย่างไม่คิดรังเกียจ  อาการส่ายเร่าของคนใต้ร่างที่ชายหนุ่มดูดเม้มเเรงๆตรงส่วนปลายในขณะที่มือยังคงขยับไปพร้อมๆกัน


"มะ..ไหวเเล้ว...อ๊าาาาาาาาาา" เพียงไม่นานเสียงหวานหวีดร้องอย่างไม่อาจบังคับให้มันเบาลงกว่านี้ได้  พร้อมกับสะโพกเล็กที่แอ่นขึ้นปลดปล่อยอารมณ์หวามที่อีกฝ่ายมอบให้ออกไปจนหมด


"เเฮกๆ.....ซี๊ดดด...ฮื่อออ" คุณเลขาฯยังคงตวัดปลายลิ้นอยู่ที่ส่วนนั้นไม่ห่าง แม้ร่างเล็กจะถึงจุดหมายไปเรียบร้อยเเล้ว  ก่อนจะขยับชั้นในเเละกางเกงที่รูดไปกองที่ปลายขาขึ้นมาสวมใส่ให้ดังเดิม  


เช่นเดียวกับเสื้อนอนเนื้อบางที่แหวกอ้าออก มือหนาจัดการติดกระดุมที่เป็นคนปลดมันออกให้อย่างแผ่วเบา  ใส่ให้เหมือนเดิมจนเม็ดสุดท้าย  ก่อนจะจูบเบาๆที่กลีบนุ่มละมุน  พายุอารมณ์ที่สงบลงพร้อมร่างกายที่เบาโหวงอย่างไม่น่าเชื่อ



"ฝันดีครับ" เสียงเข้มเอ่ยบอกติดห้วนใกล้ใบหู เเม้จะแฝงไปด้วยความอ่อนโยนไม่ต่างจากเดิม



กลับไปอ่านต่อนะคะ ^^

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น