ภาพของตงไห่ที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับชายร่างเล็กคนหนึ่งที่มีเรือนร่างเพรียวบาง
ประกอบด้วยดวงตาหวานซึ้งที่เดินมาตามทางเดินก่อนจะผลักประตูเข้าไปในโลกส่วนตัวของเขาสองคน
เสื้อผ้าที่ขวางกั้นร่างกายถูกสะบัดออกอย่างไม่ใยดีทันทีที่ประตูห้องปิดลง ราวกับว่าคนทั้งคู่ไม่เหลือความอดกลั้นใดๆอีก
ริมีปากถูกดูดดึงเข้าหากันจูบซับจนเกิดเสียง ลิ้นแลกลิ้นพันพัวกันไปตามแรงอารมณ์ก่อนที่ตงไห่จะผลักใบหน้าออกจ้องประสานสายตาเข้ากับดวงตาหวานฉ่ำนั้น
แล้วร่างเล็กก็ค่อยๆใช้ลิ้นสัมผัสไปทุกส่วนสัดของกายกำยำนั่น
ลิ้นเล็กที่สร้างอารมณ์วาบหวามไปทุกอณูผิวจนเสียงทุ้มครางพร่าในลำคออย่างพึงพอใจ ก่อนที่จะสะกิดเขี่ยหัวนมให้แข็งชันจนพอใจแล้วลากลิ้นต่ำลงไปยังแผ่นท้องที่ขึ้นลอนอ่อนๆชัดเจน
“นายมันร่านจริงๆ”
เสียงทุ้มของตงไห่เอ่ยราวกับสร้างอารมณ์ให้กับคนฟังเท่านั้นเพราะมือของเขาเลื่อนกางเกงลงจนเห็นความเส้นไหมสีดำที่ไม่ได้รกชัฏแต่สิ่งที่ดึงดูดสายตากว่านั่นคือส่วนกึ่งกางลำตัวที่ตื่นพร้อมเล่นศึกในครั้งนี้
“อยากได้นี่ใช่ไหม?” เขาถาม
ก่อนที่เคะร่างเล็กนั้นจะพยักหน้าน้อยๆ
อ้อยอิ่งอย่างมีจริตแล้วแลบเลียไปบนแท่งเนื้อนั้น
ฮยอกแจที่เวลานี้สายตาจับจ้องไปในจอทีวอย่างไม่ละสายตา ลิ้นเล็กแลบออกมาเลียริมฝีปากตัวเองราวกับกับว่าตัวเองเป็นคนแลบเลียแท่งเนื้อนั้น
ขณะเดียวกันมือข้างหนึ่งก็ขยับรูดส่วนกลางลำตัวของตนเองพร้อมๆกับมืออีกข้าที่ลูกไล้ไปบนผิวกายปลุกเร้าให้ทุกส่วนประสาทรับรู้
ราวกับว่าโดนสะกด
ฮยอกแจมองภาพนั้นแล้วเห็นเป็นตัวเองที่กำลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้าตงไห่ แต่เป็นตงไห่ที่มีรายสักด้านในต้นขา
ลิ้นของเขาไล้เลียอย่างมีชั้นเชิงจนแผ่นท้องเกร็งนุนเป็นลูกแล้วอ้าปากอมส่วนนั้นเข้าไป
“อืม...” เสียงครางนั้นยิ่งทำให้กายเขาร้อนเป็นไฟ เหงื่อค่อยๆผุดขึ้นมาตามไรผม แล้วเพียงไม่นานริมฝีปากเล็กปรนเปรอให้กับส่วนที่แข็งขืนนั้นก็ต้องผละออกพร้อมกับคราบน้ำลายที่ชะโลมจนเคลือบไปทั้งความยาวนั้น
กายเล็กเดินถอยหลังไปยังที่นอนพร้อมๆกับตงไห่ที่เดินตามมาช้าๆ
แล้วชายหนุ่มที่เรือนร่างเพรียวบางกว่าหลายเท่าก็คลานขึ้นไปบนที่นอนแยกขาทั้งสองข้างออกจากกันแล้วโน้มตัวไปด้านหน้า
เปิดเผยเรือนร่างและความต้องการที่ต้องการอะไรมาเติมเต็ม มือข้างหนึ่งขยับมาแหวกก้นกลมสองข้างออกจากกันพร้อมน้ำเสียงอ้วนวอน
“ตงไห่..ได้โปรด”
สิ้นเสียงหวานพร่านั้น
ตงไห่ก็จ่อแก่นกายเข้ากับช่องทางที่เต้นตุบกดเข้าไปจนริมฝีปากเล็กต้องเม้มแน่นเพราะอาการจุกเสียดของขนาด
กายสองกายที่โยกไหว
เสียงของร่างกายที่กระทบเข้ากันเคล้าคลอไปกับเสียงครางที่คนทั้งคู่ไม่คิดจะเก็บ
“อ๊าาาาาาา....อึ้ก...ตง..ไห่..”
“อื่ม...”
กายสองกายที่เคลื่อนไหวเข้าหากันอย่างรุ่นแรงที่ด้วยตาที่หนักอึ้งเพราะอารมณ์ที่ถูกชักจูงไม่สามารถหลับตาลงได้
ฮยอกแจมองภาพนั้นพร้อมขยับข้อมือให้ไวขึ้นเพื่อให้รู้ว่า ความสุขที่ได้จากการชักรูดนั้นไม่เพียงพอต่อตัวเองในเวลานี้
“อึ้ก..ฮื่อ..”
กายเล็กหยัดกายเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงไปกับหัวเตียงแล้วส่งมืออีกข้างเข้าไปในช่องทางที่เวลานี้บีบรัดเป็นจังหวะ
กระแทรกนิ้วเข้าไปให้ลึกที่สุดพร้อมๆกับมืออีกข้างที่ขยับรูดจนฉ่ำเยิ้ม
“มะ..ทำไม...มันไม่เสียว...เท่าทุกที”
เสียงกระท่อนกระแท่นเอ่ยอย่างลำบาก แม้อารมณ์จะพีคขึ้นสูงแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าตนเองจะสุดที่ตรงไหน
เหมือนขาดอะไรไป...
‘อยาก..ได้อะไรที่ใหญ่กว่า...หนากว่าเติมเต็มข้างใน
บางสิ่งที่มันร้อนแรงจนแผดเผาร่างกายของเราจนมอดไหม้’
‘แล้วผลักเราลงบนที่นอน
ยึดเราเอาไว้ราวกับว่าจะไม่ยอมปล่อยไปไหน
กระแทกความแข็งแรงเข้ามาในส่วนอ่อนนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่า
“อึ้ก...” ดวงตาหวานหลับลงแล้ว ไมได้สนใจภาพเบื้องหน้าในจออีกต่อไป
นอกจากเสียงของการร่วมรักที่ยังคงดังต่อเนื่อง
เฉกเช่นเดียวกับฮยอกแจที่ร่างกายกระตุกเป็นริ้ว เสียงพร่างร้องครางพร้อมกับมือทีสร้างความสุขให้กับตัวเอง
“อ๊าาาาาาาา...ทงเฮ.....!!!!!!”
“แฮกๆๆ...”
น้ำขุ่นขาวเปรอะเปื้อนไปบนร่างกาย
บางส่วนก็กระเด็นไปเปื้อนบนที่นอน
ขณะที่อกเล็กก็กระเพื่อมอย่างอ่อนเพลียพร้อมดวงตาที่เบิกกว้าง
มันเกิดอะไรขึ้น...
ทำไมไปครางชื่อนายนั่น!!!!!!
กลับไปอ่านต่อนะคะ
