SF : 38 #HappyHangengDay#

         พูดเสร็จร่างสูงก็ก้มลงกดจูบบนริมฝีปากบางเบาๆ ลิ้นร้อนไล้สัมผัสริมฝีปากอิ่ม แล้วส่งลิ้นนุ่มเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน เกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ จนเกิดเสียงครางเบาๆ  ในลำคอ ฮยอกแจเองก็ตอบรับสัมผัสของร่างสูงอย่างไม่ยอมแพ้  ความคิดถึงที่สั่งสมมานาน  ส่งผลให้ต่างฝ่ายต่างมอบสัมผัสให้กันอย่างเร่าร้อน



            ลิ้นร้อนที่เกี่ยวกระหวัดกันไปมา ริมฝีปากแนบ แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอร่างสูงเอาไว้ มือหนา สอดเข้าไปในเสื้อนอนตัวบางในขณะที่ฮยอกแจก็ยกตัวขึ้นเล็กน้อยให้มือหนาสอดเข้าไปได้ง่ายดาย  มือหนาลูบไล้แผ่นอกเนียน บดขยี้เบาๆ ทำเอาฮยอกแจแทบขาดใจ ขณะที่อีกมือก็ลูบไล้แผ่นหลังอย่างปลุกเร้าอารมณ์





            “น่ารัก....” ฮันคยองผละริมฝีปากออก   กระซิบข้างๆใบหูเล็กเบาๆ ทำเอาคนได้ยินถึงกับขนลุก  เมื่อลิ้นร้อนที่ชักนำตนเองเมื่อครู่ฉกวูบเข้ามาที่ใบหู  ขบเม้มติ่งหูเล็ก  จนเสียวซ่านไปทั้งกาย เรื่อยมายังคอขาวเนียน ขบเม้มเบาๆ จนขึ้นสีทั่วลำคอระหง มือหน้าลูบไล้แผ่นอกนวดคลึง ดูดกลืนติ่งเล็กๆ ชูชันอย่างรุนแรงขึ้น เรียกเสียงครางหวานของคนใต้ร่างให้ดังขึ้น 




            “อื้อ…” ฮันคยองดันขาเรียวแยกออกจากกันแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง   ถอดรูดกางเกงนอนเบาบางออกอย่างง่ายดาย จนกายบางเปลือยเปล่า  นอนทอดร่างให้สายตาคมกวาดมอง




            “ดะ...เดี๋ยว  อ๊ะ  ก่อนฮะ.....พี่ฮัน” เสียงหวานร้องประท้วง เมื่อมือหนาเข้ากอบกุมแกนกายที่เริ่มตื่นตัว  แต่มีหรือที่ร่างสูงจะฟัง




            “อะ..อ๊ะ...อื้อออออออ” ฝ่ามืออุ่นร้อนรูดขึ้นลงช้าๆ จงใจ เรียกอารมณ์หวามในค่อยๆ ตื่นขึ้น  จนเสียงหวานครางลั่น  มือหนาเริ่มเปียกลื่นจากน้ำสีขาวขุ่น ขณะที่มืออีกข้างก็ลูบไล้บดคลึงไปทั่วร่างกาย สัมผัสที่รุมเร้าทำเอาฮยอกแจสุขสมแต่ก็แทบขาดใจ 





            “อื้ม…อือ” กลีบเนื้อบางเม้มเข้าหากันแน่น เมื่อร่างสูงโลมเลียส่วนปลายอันเปียกจนร่างกายสั่นระริก  ก่อนจะหวีดร้องลั่นเมื่อโพรงปากร้อนครอบครองส่วนแข็งขืนไว้จนสุด




            “พะ..พี่ฮัน....อ๊า..อ๊ะ..อา!!!” เสียงหวานหวีดลั่นอย่างไม่เกรงกลัวใครจะได้ยิน  โดยหารู้ไม่ว่าทุกคนอพยพออกจากห้องตั้งแต่ฮันคยองก้าวเข้ามาภายในห้องนี้แล้ว  




            “อึก..อื้ออออ..” ปากและลิ้นของฮันคยองยังคงทำหน้าที่ต่อไป ทั้งดูดซับส่วนปลายและขบเม้มเบาๆ 





            “มะ...ไหว...อ๊ะ…อา..อ๊า.” ฮยอกแจขยุ้มกลุ่มผมนุ่มของร่างสูงไว้แน่น  นวดคลึงศรีษะอีกฝ่ายอย่างระบายอารมณ์




            “ปล่อยออกมาสิครับ....คนดี” ละหน้าออกมาพูดเสร็จก็ขยับปากขึ้นลง ไล้เลียและดูดเม้มแรงๆ  จนร่างกายบางกระตุกเกร็ง




            “อ๊ะ…อ๊า...........!!!” แผ่นหลังบางแอ่นก่อนจะทิ้งตัวลงเช่นเดิม ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มโพรงปาก ฮันคยองเองก็กลืนกินลงไปอย่างไม่รังเกียจ



            “พี่ต่อนะครับ”  เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างอดกลั้น เมื่อความต้องการตัวเองก็พุ่งทะยานขึ้นสูงแล้วเช่นกัน 




            ฮันคยองส่งนิ้วมือของตัวเองไปไล้วนสะกิดเขี่ยอยู่บริเวณช่องทางด้านหลังของร่างบาง  น้ำขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนอยู่ช่วยให้นิ้วเรียวกดเข้าไปได้ไม่ลำบากเท่าไหร่นัก 




            “อ๊ะ…เจ็บฮะ..” ฮยอกแจร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและตึงๆ เหมือนอย่างที่พี่ฮีชอลบอก เพราะเขาร้างเรื่องแบบนี้มานาน   




            “ผ่อนคลายสิครับฮยอก” เสียงนุ่มเอ่ยปลอบใจ แล้วสอดเข้าไปอีกสองนิ้วช้าๆ  ขณะที่มืออีกข้างก็นวดคลึงให้ร่างบางคลายความปวดลง 





            “อื้อ..” เสียงหวานครางเมื่อรู้สึกถึงความเสียวที่มากขึ้น




            “อืม….แบบนั้นครับ” ร่างบางเริ่มผ่อนคลาย ฮั้นคยองก็ขยับนิ้วเข้าออกจากช้าๆเนิบนาบ ก่อนจะเร่งจังหวะเป็นรัวเร็วขึ้น จนกระแทกเข้ากับจุดๆ หนึ่งจนเสียงหวานครางอย่างพอใจ




            “อ้า…ตะ..ตรงนั้นฮะ” ฮยอกแจยกสะโพกรับแรงกระแทกอย่างลืมอาย 




            “ขอพี่สิครับ” ฮันคยองกระซิบเบาๆ  ข้างหู 




            “อะ..อือ…พี่ฮัน...อื้อ...ขอ....ของพี่ฮัน...อ๊า” สิ้นสุดเสียงหวานที่ร้องขอ  ฮันคยองก็ถอนมือออกมาเร็วๆ  แล้วปลดเสื้อผ้าตนเองออกฉับไว  มือหน้าจับแท่งเนื้อร้อนที่ตื่นตัวมานานจ่อเข้าไปกับช่องทางร้อน  กดกายลงเบาๆ  ให้ฮยอกแจเคยชิน



            “วะ....ไหวฮะ  พี่ฮันฮยอก อึก...ต้องการ...” ความแน่นและอึดอัดที่แทรกเข้ามาทำให้ฮยอกแจอยากจะรับแรงกระแทกแรงๆ จนต้องเอ่ยปากออกไปอีกครั้ง



            จุ๊บ


            ฮันคยองกดจูบบนกลีบปากบางเบาๆ  แล้วถอนกายเข้าออกเป็นจังหวะ  จังหวะรักที่คนทั้งสองเข้าถึงได้เป็นอย่างดี  มือหนาขขยี้แผ่นอกบางอย่างไม่ปราณี  เมื่อความกระสันเข้าเล่นงานตนเองเช่นกัน



            เสียงหวานที่ครางระงมเคล้าคลอไปกับเสียงกิจกรรมรักร้อนๆ  สะท้อนไปทั่วในห้อง   แต่ก็ไม่มีใครคิดจะสนใจ  นอกจากบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น



            “อืมมมมม  ฮยอกแจ...อ่าห์....รัดพี่อีก  อือ”  เสียงทุ้มครางเบาๆ อย่างพอใจในความเร่าร้อนของร่างบางจนเพิ่มแรงกระแทกเข้าไปอีกจนกายบางสั่นไหวไปตามแรง



            ภายในห้องกว้างยิ่งร้อนระอุกับความเร่าร้อนของคนทั้งคู่  ที่ป้อนมอบสัมผัสที่โหยหาให้แก่กัน



            “อ๊ะ..พี่ฮัน...อึก....ฮยอก..รักพี่...นะ...อ๊า!!!!!!!!!” เสียงกระท่อนกระแท่นพยายามบอกออกมาในยามที่สุขทั้งกายใจก่อนจะกระตุกอย่างแรงจนเปื้อนแผ่นท้องบาง พร้อมกับที่ร่างสูงแทรกกายเข้าหาอย่างรุนแรงครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปภายในช่องทางรัก



            “อืมมมมมมม  ฮยอกแจ!!!”  เสียงทุ้มครางต่ำเมื่อความเสียวซ่านมารวมตัวกันอยู่ที่สุดปลายก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในกายบาง




            “ฮื่อ...อึก” ฮยอกแจร้องครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่ปล่อยเข้ามาในตัว  ก่อนทิ้งสะโพกที่แอ่นขึ้นลงบนที่นอน ฮันคยองทิ้งน้ำหนักตัวลงบนร่างบางซบลงหน้ากับไหล่นวล ไล้ปลายลิ้นเล่นไปมากับผิวกายร่างบางเบาๆ 




            “พี่รักนะฮยอกนะครับ” ฮันคยองบอกกับร่างบาง 





            “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะฮะ  ฮยอกก็รักพี่ฮัน” เสียงหวานเอ่ยบอกแม้จะยังหอบหายใจแรงๆ  




            ฮันคยองกดจูบบนเรียวปากบางเบาๆ  แล้วค่อยๆถอนแกนกายออก จนเห็นน้ำขาวขุ่นไหลย้อนออกมาตามเรียวขา



            “ฝันดีครับที่รัก...”  ร่างสูงพูดเบาๆ ดึงรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดเอื้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้แล้วนอนกอดกันไปทั้งอย่างนั้น

กลับไปอ่านต่อค่ะ

http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=31

SF : 138 N.E.R.D. V [END]

           “พะ..พี่คยู...”  ดวงตาไหววูบ  ขณะที่จ้องมองคนตรงหน้า  ขณะที่แผ่นหลังแนบสนิทกับประตูห้องนอน

            “หืม..อะไรครับ”  เสียงอ่อนนุ่มประซิบเบา ขณะที่ไล้ปลายจมูกไปทั่วแก้มใส

            “คุยกันข้างล่างก็ได้ฮะ  ขึ้นมาบนห้องทำไม”  เสียงใสเอ่ยแย้ง  แม้ยามที่มือหนากำลังลูบไล้ไปทั่วกายจน           ขนลุกซู่ 

            “ไม่ได้ครับ  พี่ไม่ยอมให้ใครเห็นเหมือนที่พี่ได้เห็นหรอก” ริมฝีปากยังคงพรมจูบไปทั่วลำคอระหง  เป่าลมร้อนแนบชิดเนื้อเนียน

            “หะ..เห็นอะไร อื้อ” คำถามที่ใสซื่อเสียจนมือหนาสอดล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวเล็ก สะกิดเขี่ยตุ่มไตที่ชูชันเมื่อถูกกระตุ้นอย่างหนัก

            “ได้เห็นตัวบางๆ หน้าแดงตาปรอยๆ ฉ่ำน้ำ เรียวปากที่หอบหายใจแรง  ตัวขาวใสที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากปากพี่  เนื้อตัวส่ายร่อนยั่วยวนแบบนี้ไง”  

            “อ๊า...พี่..ค...ยู อื้อ..” เสื้อที่หลุดออกไปจากกายได้อย่างง่ายดายถูกแทนทีด้วยมือหนาอุ่นร้อนที่เคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง  ก่อนจะปลดชิ้นส่วนเบื้องล่างออกตามไป จนกายบางเปลือยเปล่า  ป้อนรสสัมผัสเร่าร้อนให้ฮยอกแจเผอเรอลืมทุกสิ่งอย่าง  ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าที่ขวางกั้นตัวเองออก  จนกายแนบกาย

            ฟรึบ

            “พี่คยู...ทำอะไร!!”  จู่ๆ ร่างเล็กก็ถูกอุ้มขึ้นเหนือพื้น  แผ่นหลังแนบไปกับบานประตู  สองขาเกาะเกี่ยวเอวหนาไว้แน่น  ส่วนล่างแนบชิดกันจนใบหน้าขึ้นสี  ใบหน้าคมซุกไซ้ซอกคอหอมขบเม้มจนรอยแดงเต็มไปทั่ว

            ร่างกายขาวเนียน  นุ่ม หอม กำลังทำให้ชายหนุ่มที่อุตส่าห์อดทนตลอดเส้นทาง  จวบจนกระทั่งทานมื้อกลางวันเสร็จเรียบร้อย  แต่เพียงแค่ได้ก้าวเข้ามาในห้องนอนกว้างเพียงสองคน   ชายหนุ่มกลับหมดความอดกลั้นที่จะก้าวเดินไปให้ถึงเตียงนอน

            เนื้อตัวที่สั่นระริก  เมื่อไม่ได้ถูกเขาสัมผัสเช่นนี้มาตลอดอาทิตย์  ทำให้คนตัวเล็กถูกปลุกเร้าให้อารมณ์ลุกโชนขึ้นตามมาได้ไม่ยาก

            “อย่าให้ใครเห็นแบบพี่นะ”  คยูฮยอนผละออกมากล่าวชัดคำ เมื่อตอนนี้อาการหวงกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง  ยิ่งได้เห็นท่าทางน่ารักๆ ที่ยั่วยวนอย่าเป็นธรรมชาติแบบนี้

            “มะ..ไม่  อื้ม..ฮยอกให้พี่...เห็นคนเดียว” คำตอบที่น่ารักสมกับเป็นฮยอกแจทำให้คยูฮยอนยิ้มบางมือหนากดล็อคประตูอย่างที่ฮยอกแจคงไม่ทันสังเกต  รั้งใบหน้าหวานให้ก้มลงมาบดเบียดริมฝีปากแรงๆ 

            มือหนาประคองสะโพกมนเอาไว้ก็เริ่มนวดเฟ้นอย่างหมั่นเขี้ยว  ไล้ปลายนิ้วไปตามแก้มก้นนิ่ม  ก่อนจะส่งปลายนิ้วเข้าไปทักทาย

            “อือ..อ๊ะ”  เส้นเสียงที่ถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากหนา  ทำให้เสียงครางหวานเล็ดรอดออกมาเบาๆ เมื่อช่องทางรักถูกกดแทรกด้วยนิ้วแกร่ง  ช่องทางรักที่แม้จะเคยถูกล่วงล้ำแต่นั่นก็นานเป็นอาทิตย์  ทำให้ฮยอกแจรู้สึกไม่ต่างจากครั้งแรก 

            ความคับแน่นที่มากขึ้นเมื่อปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาเพิ่มมากขึ้น  จนฮยอกแจรั้งตัวออกซบใบหน้าลงกับไหล่หนา  ดูดเม้ม ไหล่ลาดอย่างระบายอารมณ์

            “อืม...ฮยอก”  คยูฮยอนที่ถูกร่างบางมอบรสสัมผัสให้โดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวว่ากระตุ้นให้เขายิ่งต้องการมากแค่ครางทุ้มออกมา  เมื่อต้นคอและไหล่หนาของตนกลายเป็นที่ระบายความเสียวซ่านของคนตัวเล็ก

            คยูฮยอนเดินก้าวมาจนอยู่กลางห้องยกตัวฮยอกแจขึ้นเล็กน้อย  รูดรั้งแท่งร้อนตนเองที่ตื่นเต็มตาให้พร้อมรัก  จ่อตรงกับช่องทางหฤหรรษ์

            “ฮยอกครับ  กดตัวลงมาหน่อยนะ”  คยูฮยอนเอ่ยขอ

            ฮยอกแจที่ตอนนี้ไม่ว่าคยูฮยอนจะนำไปทางไหนก็พร้อมที่จะทำตาม  ค่อยๆ กดตัวลงรับแท่งเนื้อร้อนเข้าไปช้าๆ  ดวงตาหลับแน่นอย่างซึมซับสัมผัส  เรียวปากเม้มแน่นเมื่อความคับแน่นนั้นไม่ต่างกัน

            มือหนาบีบคลึงสะโพกมนเบาๆ เป็นการผ่อนคลายให้ฮยอกแจไม่เกร็งจนเกินไป  จนในที่สุดช่องทางเล็กก็รับเอาแกนกายของร่างสูงเข้าไปจนมิด

            “อืม...แน่น..ฮยอกรัดพี่แน่นมาก” คยูฮยอนเอ่ยตามจริง  อย่างคนที่ไม่สามารถหักห้ามอารมณ์  ภายในตัว        ฮยอกแจร้อนผ่าว  ช่องทางรักที่นุ่มรัดถี่แม้พียงแทรกกายเข้าไป

            “อื้อ..พี่ คะ..ยูฮยอก  อืม..”  เสียงครางเบาๆ ข้างหู  เร่งเร้าให้คยูเร่งเกมส์รักให้เริ่มขึ้นทันที  มือหนาจับให้แขนบางโอบรอบคอตนเองให้แน่นขึ้น  ก่อนจับกายบางงที่ลอยเหนือพื้นขึ้นลงรับแก่นกายตนเอง

         “ขยับหน่อยนะ”  คำขอร้องทำให้ฮยอกแจยกตัวขึ้นและทิ้งตัวลงบนตัวของคยูฮยอน  ท่าที่ฮยอกแจจุกแน่นเมื่อแก่นกายอีกคนเข้าไปจนมิด

            “”อื้อ...อืม..อ๊ะ...”  จังหวะที่เร็วขึ้นจากการชักนำของคยูฮยอน  ขาเรียวเกี่ยวเอวหนาแน่นห้องนอนกว้างต้องเต็มไปด้วยเสียงครางของคนทั้งคู่  อีกทั้งเสียงกระทบกันของก้อนเนื้อที่กระแทกรับยามฮยอกแจทิ้งตัวลง 

            เตียงนอนที่ยังคงสะอาดเอี่ยม  ผ้าปูตึงเรียบเพราะคนทั้งคู่ไม่คิดจะสนใจใช้สถานที่ดังกล่าวเป็นฉากรัก  แต่คนทั้งคู่กลับยืนร่วมรักอยู่กลางห้องปล่อยให้เตียงเป็นหม้ายในยามนี้

            “พี่..คยู  ฮยอก  อื้อ..เมื่อยฮะ”  ฮยอกแจครางประท้วงเบาๆ เมื่อต้องโยกตัวขึ้นลงในอากาศแบบนี้แม้จะถูกโอบอุ้มด้วยลำแขนหนาก็ตาม

            แต่แทนที่คยูฮยอนจะก้าวไปยังเตียงนอนหนานุ่ม  ขาแกร่งกลับเดินไปอีกด้านขณะที่ยังโยกกายบางไม่หยุด

            คยูฮยอนก้าวมายังห้องทำงานส่วนตัวที่เชื่อมกับห้องนอน  ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เคาน์เตอร์ที่มีแก้วไวน์เรียงสวยอยู่ด้านบน  ห้องทำงานที่แบ่งครึ่งเป็นส่วนพักผ่อนสำหรับความชอบส่วนตัว  ไวน์ยี่ห้อดังมากมายถูกเก็บไว้ในนี้  ทั้งถูกหมักบ่มเป็นเวลาหลายสิบปีจนมีราคาสูงลิ่ว

            คยูฮยอนดันกายบางนอนนาบไปกับเคาน์เตอร์หินอ่อนเย็นเฉียบขณะที่ตัวยังไม่ได้ผละออกจากกัน กลุ่มผมนุ่มสีบลอนด์กระจายไปกับเคาน์เตอร์สีเข้ม  ขับสีผิวขาวเห่อแดงให้ยิ่งน่าจับจ้อง 

            “พี่รักฮยอกนะ”  ร่างสูงก้มลงจูบเบาๆ  แล้วซอยกายเข้าออกก่อนจะยืดตัวขึ้นตรงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น  มือหนาเอื้อมจับแกนกายเล็กของฮยอกแจเบาๆ  รูดรั้งให้ช้าๆ  อย่างปลุกเร้าให้ยิ่งเสียวซ่าน 

            “แล้ว...อืม...พี่ก็หวง...มาก”  คยูฮยอนกระแทกกายเข้าหาถี่เร็วและแรงจนฮยอกแจหัวสั่นหัวคลอน 

            “พี่..อ๊ะ...อะ ...อื้อ”  เสียงคางไม่เป็นภาษาเมื่อจังหวะที่เร่งเร้า  ทำให้ช่องทางรักบีบรัดเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง

            ฮยอกแจรั้งตัวขึ้นนั่ง  แขนเรียวคล้องลำคอกนาอีกครั้งประกบจูบแลกลิ้นอย่างสิ้นอายเมื่อร่างกายร้อนผ่าวก่อนจะกระตุกเกร็ง  ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาจะเปื้อนไปทั้งหน้าท้อง

            “อื้ออออออออออ”

            ริมฝีปากที่ยังคงแนบสนิทปรับเปลี่ยนองศากัน  แม้ฮยอกแจจะปลดปล่อยไปแล้ว  แต่คยูฮยอนยังคงสวนกายเข้าหาอย่างต่อเนื่องเมื่อตนเองยังไม่ได้ปลดปล่อย  มือหนาบีบเคล้นก้นนิ่มไม่เบาแรงจนเนื้อตัวเห่อแดงไม่หมด

            “อืมมมมมมมมมม...ฮยอกแจ..........”  คยูอยอนเรียกชื่อร่างบางออกมาเมื่อถึงปลายทาง  น้ำอุ่นร้อนฉีดเข้าไปภายในกายจนหมดสิ้นก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างเหนื่อยหอบ  เกมส์รักที่คยูฮยอนต้องใช้พละกำลังเป็นอย่างมาก  ทำให้แทบสิ้นแรงเมื่อความอึดอัดภายในตั้งแต่ที่โรงเรียนได้รับการบรรเทา

กลับไปอ่านต่อนะคะ ^^

http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=28

SF : 98 UP TO YOU (แพ้คำว่ารัก) II [END]

          “ยังไงฉันก็รักนาย...ฮยอกแจ”  ทงเฮที่ผละตัวออกประสานสายตา  คำพูดที่เอ่ยย้ำความรู้สึกทั้งหมดก่อนจะค่อยปลดเสื้อคลุมของอีกฝ่ายออกช้าๆ  เปิดเผยเนื้อเนียนภายใต้ชุดบางเบาที่ปกคลุมไว้หมิ่นเหม่

            มือหนาลากวนลูบไล้ไปทั่วผิวกายปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างบางสั่นสะท้านได้ไม่ยาก  เขารู้จักฮยอกแจดีทั่วทุกตารางผิว  รู้ว่าจุดไหนที่ฮยอกแจจะรู้สึกดี

            “ทงเฮ....อ๊า..”  สายตาปรือลงอย่างยั่วยวน  เมื่อถูกสัมผัสอย่างวาบหวาม  เอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแหบพร่า  แม้แค่ถูกลูบไล้ภายนอกเท่านั้น  ร่างกายบางบิดเร้ากระตุกเกร็ง  เมื่อถูกมือหนาเคล้นคลึงไปทั่ว

            “อ่า....อื้อ...”  ริมฝีปากบางเผยอขึ้นปลดปล่อยเสียงหวานจนถูกบดเบียดลงมาด้วยริมฝีปากที่จ้องจะช่วงชิงความอ่อนหวานอยู่แล้ว

            ลิ้นร้อนแหย่แทรกเข้ามาทักทายกับอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความร้อนแรงจนหน้าท้องบางหดเกร็งด้วยความวูบไหว

            “อืมฮยอกแจ...”   ลิ้นเล็กโต้ตอบอีกฝ่ายไม่ยอมแพ้กัน  จนทงเฮครางพร่าอย่างพอใจ  พรมจูบคลอเคลียแก้มใสไม่ห่าง  ก่อนจะไล้เลียงับติ่งหูเล่น  มือหนาก็สะกิดยอดอกเล็กอย่างแผ่วเบา  จนฮยอกแจขนลุกซู่  บิดกายไปมาไม่หยุด

            “อ๊ะ..ฉะ....ฉัน อื้อ...อ๊า..มะ..ไหวละ..แล้ว” ดวงตาฉ่ำเยิ้มเอ่ยบอกอย่างลำบาก เมื่อมือหนาสัมผัสกับความอ่อนไหวกลางลำตัว  ขยับขึ้นลงเนิบช้า  ปลุกเร้าจนอารมณ์พุ่งสูงขึ้น  จน....ต้องการมากกว่านี้

            “ปลดปล่อย...ฉันที..นะ  ทงเฮนะ...”  เสียงหวานอ้อนวอนคนรักอย่างน่ารัก  เพราะต้องอึดอัดไปหมดทั้งกาย

            “ตามบัญชาครับ...”  ทงเฮรั้งตัวมาสบสายตาสั่นไหว  กดจูบลงไปเบาๆ  แล้วขยับมือให้เร็วขึ้นตามคำขอของอีกคน

            “อ๊า.....”  เสียงหวานหวีดลั่นเมื่อความเร็วที่เพิ่มขึ้นยิ่งทำให้ร่างกายสั่นพร่า  กอบกับริมฝีปากอุ่นร้อนที่ขบเม้มยอดอกอย่างรุนแรง 

            มันไม่เจ็บ....แต่ยิ่งทำให้เขายิ่งต้องการ  มากกว่านี้

            “อื้อ....”  ทงเฮไล่จูบต่ำลงเรื่อยๆ  แต่มือหนาก็ยังคงทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี  จนกระทั่งส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวอย่างต้องการอยู่ตรงหน้า  ลมร้อนที่เป่ารดยิ่งทำให้ขาเรียวแยกออกกว้าง  ร่างกายอ่อนเปลี้ยราวกับไร้เรี่ยวแรง

             “อ๊า........อื้อ...ทะ..ทงเฮ”  ฮยอกแจครางเร่า เมื่อทงเฮกดจูบที่แก่นกายของตัวเอง ขบเม้มเบาๆ อ้าอมเข้าไปจนสุดจนฮยอกแจดิ้นพร่าน..มือเล็กบีบขยุ้มกลุ่มผมหนาไว้แน่น  กดใบหน้าคมให้มอบสัมผัสให้ตนเองอย่างต่อเนื่อง

            “อ๊ะ...อ๊า..อื้อออ” ปากหนาครอบครองดูดดุนรูดรั้งแกนกายเพียงไม่กี่ครั้ง น้ำหวานขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจะหมดสิ้น  ร่างกายที่เกร็งผ่อนลงอย่างเหนื่อยหอบ   

            แขนบางรั้งร่างหนาขึ้นมาเสมอกัน  เอื้อมตัวขึ้นนั่ง  จูบเบาๆ ที่มุมปากทงเฮด้วยท่าทางน่ารัก  แก้มใสแดงเรื่อกับเม็ดเหงื่อที่ชื้นแฉะ  ทำเอาร่างหนายิ้มกับความน่ารักเหมือนลูกแมวที่ไม่ค่อยให้เห็นบ่อยนัก

            “มองอะไรเล่า...”  สายตาที่ราวกับแฝงไว้ด้วยคำแซว  ทำให้ฮยอกแจต้องหลับหูหลับตาแหวออกไปเพื่อกลบอาย

            “ฮยอกแจ...”   เสียงเรียกเบาๆ  ทำให้ฮยอกแจที่หลับตาปี๋ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง  จนพบกับดวงตาที่แฝงไว้ด้วยคลื่นอารมณ์มากมาย  เมื่อทงเฮต้องอดกลั้นเพื่อมอบสัมผัสแสนวาบหวามให้เขา

            แล้วฮยอกแจก็ต้องก้มมองเมื่อมือหนาจับมือของตัวเองไปวางแหมะอยู่ที่ส่วนโป่งพองที่กางกั้นด้วยผ้าขนหนูสีขาวสะอาด  รับรู้ถึงความต้องการที่ท่วมท้นจนแก้มใสยิ่งแดงเมื่อรับรู้ถึงคำขอกลายๆ ของคนรัก  จนต้องแหงนหน้าขึ้นมอง   

            มือบางลูบไล้เบาๆ ขณะที่สายตายังคงสอดประสานกับทงเฮไม่ละไปไหน  ยิ่งเขาย้ำสัมผัสลงไปมากเท่าไหร่   ดวงตาของทงเฮก็ยิ่งดึงดูดเขามากเท่านั้น

           

            ฟึบ

            ผ้าขนหนูที่ดูจะเป็นอุปสรรค สุดท้ายก็หลุดลงไปกองบนที่นอนนุ่ม  เมื่อมือบางปลดออกเบาๆ  จนกายหนาเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับตน  แม้สายตาจะยังคงทอดมองกันอยู่ตลอด  แต่สัมผัสที่มือนั้นก็ทำให้ฮยอกแจทราบดีว่า

            ทงเฮต้องการตัวเองแค่ไหน

            ฮยอกแจค่อยรูดรั้งแท่งเนื้อร้อนนั่นเบาๆ อย่างเป็นจังหวะ  สายตาทงเฮตอนนี้นั้น ฉุดรั้งให้ฮยอกแจยิ่งอยากเห็น...           

            อยากเห็นใบหน้าและดวงตาที่สุขสมของคนรักจนเพิ่มแรงเข้าไปเรื่อยๆ   หัวแม่มือบีบคลึงส่วนหัวที่เปื้อนด้วยน้ำขาวเบาๆ     จนได้ยินเสียงทุ้มครางพร่าในลำคอ  ดวงตาคมปรือลงเมื่อเขาเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น

            “อืม....” ความนุ่มของฝ่ามือที่ทำให้นั้น  เร้าให้ทงเฮยิ่งอยากจะกระแทกกายเข้าหา  แต่...วันนี้เขาอยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของฮยอกแจมากกว่าจะเอาแต่ใจ  เขาจะรอจนกว่าคนรักจะอนุญาตให้เข้าไป

            “ฮยอกแจ!!  อาห์....”  เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอย่างตกใจ  เมื่อคนรักก้มลงครอบครองแกนกายตัวเองจนร่างกายกระตุกเกร็งเมื่อความกระสันแผ่ซ่านไปทั้งกาย

            ท่าทางทุกครั้ง...กว่าฮยอกแจจะยอมทำให้  เขาต้องบังคับขู่เข็ญตั้งนานสองนาน  ด้วยเหตุผลที่เขาเองก็อดยิ้มไม่ได้

          “ทงเฮ...ฉันไม่ทำได้ไหม...มัน...อายอะ”

          แต่คราวนี้...แม้ไม่ได้เอ่ยขอแต่ฮยอกแจกลับทำมัน.....โพรงปากที่อุ่นร้อน  ยามที่กลีบปากบางรูดรั้งไปกับความแข็งขืนของตน  ปลายลิ้นที่ไล้เลียส่วนปลาย  เรียกให้อารมณ์ยิ่งพุ่งสูงขึ้นได้ง่าย

            “อ่า...ฮยอกแจ..อืม...ฉัน..รักนาย”    คำรักที่เอ่ยออกมาจากความรู้สึกทำเอาคนที่ปรนเปรอให้ชะงักค้าง

            “หืม”  ทงเฮออกจะงงเล็กน้อย  เมื่อฮยอกแจผลักตัวเองออก  แล้วดันตัวให้เขาลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนแทน จนต้องส่งสายตาสงสัยออกไป

            “ฉันทำให้นายนะ”  คำพูดเบาๆ  ที่ทงเฮได้ยินมันชัดเจน  กับแก้มแดงๆ  ใบหน้าก้มต่ำไม่ยอมสบตา จนต้องรั้งใบหน้าหวานเขามาจูบกับความน่ารักนั้น

            เขารู้ว่าฮยอกแจเขินอายแค่ไหน  เพราะน้อยครั้งนักตั้งแต่คบกันมา  ที่ฮยอกแจจะเป็นคนทำเอง

            ฮยอกแจก้าวคร่อมลงไปตรงกลางลำตัว  มือบางรูดรั้งแกนกายเบาๆ  จับจ่อให้ตรงกับช่องทางรักแล้วค่อยๆ กดกายลงรับความเป็นชายของอีกคน  เมื่อรู้สึกถึงความเสียดแน่น  มือหนาประคองสะโพกบางไว้ยามที่กายบางกดลงช้าๆ   ริมฝีปากหนาเม้มแน่น   ความคับแน่นของคนรักกำลังทรมานทงเฮอย่างมาก

            “อ่า..  ไหวมั๊ย”  ทงเฮเอยถามเมื่อเห็นใบหน้าที่ข่มอารมณ์ของฮยอกแจ  อีกทั้งท่วงท่าที่ร่างบางนั้นยิ่งเร่งเร้าให้เขาอยากจะปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหว  เชื่องช้าแต่...ยั่วยวน

            “วะ..ไหว  อื้อ..”  เมื่อร่างกายกดลงจนรองรับแท่งเนื้อร้อนเข้าไปจนมิด  มือบางก็วางลงบนไหล่หนาพยุงกายขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เร็วขึ้นเมื่อมือหนาที่ควบคุมจังหวะไว้  ซบใบหน้าลงกับต้นคอ   ขณะที่สะโพกบางยังคงร่อนรับแท่งเนื้อร้อนด้วยความร้อนแรง 

            แสงไฟในห้องที่ยังคงสว่างโล่ง  ทำให้ทั้งคู่มองเห็นทุกท่วงท่าได้อย่างชัดเจน  แม้จะคบกันมานานแต่ทุกครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเซ็กส์ของคนทั้งคู่จืดชืดเลยแม้แต่น้อย

           

            “ฮึก...ฮ๊ะ..อื้อๆ”  เสียงหวานยังคงครางหวานหู  ขับกล่อมทงเฮให้ดื่มด่ำกับสิ่งที่ร่างบางเป็นคนควบคุม  ฮยอกแจเองที่ขยับกายขึ้นลงอย่างสุดแรงก็ทำให้รับรู้ได้อย่างหนึ่งว่า

            ท่านี้มัน....ลึกสุดๆ

           

            มือหนาบีบเคล้นก้นนุ่มไม่หยุดหย่อน  อีกทั้งยังคอยประคองร่างบางที่ขย่มอยู่บนตัวไม่ให้ฟุบลงไป  เมื่อท่านี้ฮยอกแจต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก  แต่ทงเฮเองก็ไม่ได้กินแรงคนรัก  เมื่อสะโพกสอบก็เด้งกายเข้าหาเสียจนกระแทกโดนตุ่มไตด้านในจนเสียงหวานหวีดร้องอย่างเสียวซ่าน

           

            “ทง...เฮ  อื้อ...แฮก...ๆ  นะ...เหนื่อยจัง”  เสียงหวานครางปนหอบเมื่อตัวเองต้องใช้แรงอย่างมากแม้ทงเฮจะคอยช่วยก็ตาม  ใบหน้าชื้นเหงื่อซบลงกับซอกคอคนรักขณะที่ยังคงกดกายลงหาอย่างเป็นจังหวะ

            “อืม...ฉะ...ฉันทำมั๊ย...อาห์....”  เสียงทุ้มเอ่ยถาม  เมื่อดูท่าแล้วจังหวะที่ร่างบางเป็นคนบรรเลงเริ่มแผ่วลง 

           

            “มะ..อื้อ...ฉัน..ไหว”   ฮยอกแจที่ได้ยินดังนั้นก็เอ่ยปฏิเสธ  วันนี้เขาอยากจะทำให้ทงเฮจริงๆ แม้ปกติแค่จะจับให้เขาเริ่มเองแบบนี้ก็ยากแล้ว

            ทงเฮใช้มือข้างหนึ่งบีบคลึงเล่นที่บั้นท้ายคนรัก พร้อมกับอีกข้างช่วยชักนำให้ฮยอกแจไปถึงที่สุดด้วยกันทางด้านหน้า  รูดขึ้นลงและยังบดคลึงส่วนปลายที่ฉ่ำเยิ้มให้ร่างเล็กได้สั่นสะท้าน สะโพกมนบิดส่ายร่อนอย่างหนักหน่วงแม้จะเริ่มไร้เรี่ยวแรง ฮยอกแจกดจูบลงบนเรียวปากหนาของทงเฮอย่างยั่วเย้า  แทรกลิ้นร้อนเข้าไปทักทายในโพรงปากอุ่นแต่กลับหลบหนีทุกครั้งยามที่อีกฝ่ายไล่ต้อน

            “อืมมมมม”   เสียงครางทุ้มอย่างพึงพอใจแม้จะถูกคนรักแกล้งเย้าให้เสียงเชิง  แต่ไม่นานนัก  ฝ่ายยั่วให้อยากก็ถูกริดรอนเมื่อลิ้นหนาตามเกี่ยวพันดูดรั้งเสียจนหนีไม่พ้น มือหนาควบคุมจังหวะกดสะโพกลงหนักๆ จนช่องทางรักเริ่มรัดถี่รัว 

            “อ่ะ....ทง..เฮ..มันจะ..อื้อ...”






            สะโพกบางขยับขึ้นลงเร็วกว่าเดิมเมื่อร่างกายร้อนผ่าว เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย พร้อมกับที่ทงเฮก็กระเเทกแกนกายตัวเองขึ้นหาอย่างไม่ปราณี

            “อื้อ...อ่า.....อ่ะ..อ๊า.......ทงเฮ อื้อออออออ!!!” น้ำรักขาวขุ่นพุ่งออกมาเลอะทั่วหน้าท้องทั้งตัวเองและทงเฮ  ใบหน้าหวานซบอกบนอกแกร่งอย่างเหนื่อยหอบ  ก่อนที่ทงเฮจะกระตุกและหลั่งรินน้ำขาวข้นเข้าภายในกายของฮยอกแจทุกหยาดหยด 






            ทั้งคู่หอบหายใจราวกับออกกำลังมาอย่างหนัก  ก่อนที่ฮยอกแจจะค่อยยกสะโพกออกให้สิ่งที่ทงเฮทิ้งค้างไว้ไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนเรียวขา ร่างบางล้มตัวลงนอนบนอกหนา  แขนเรียวกอดเอวสอบไว้แน่น  เพราะเขินอายไม่น้อยจนต้องซุกใบหน้าหนีเช่นนี้

            ทงเฮลูบไล้ร่างกายที่เขาหลงใหลไปทั่วความโค้งมนจากเอวบางและสะโพกกลมกลึงไปมา  ใบหน้าคมยิ้มอย่างปิดไม่มิด  เมื่อเขารู้ดีว่าทำไมคราวนี้คนตัวเล็กถึงยอมออนท็อปแบบนี้

            “ทงเฮ...ฮยอกรักทงเฮนะ”  เสียงใสแผ่วเบาแต่กลับชัดเจนเมื่อความเงียบปกคลุม  อีกทั้งชื่อที่ใช้แทนตัวอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำ มือหนาช้อนคางเรียวข้นจนพบกับลูกแก้วใสเป็นประกายวูบไว

            “ทงเฮก็รักฮยอกแจ...อย่าคิดมาก  ฉันเข้าใจนายเสมอ”  ประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ใจดวงน้อยเต้นแรงได้อีกครั้ง

            รอยยิ้มหวานค่อยๆ ปรากฏบางๆ ก่อนจะเอื้อมตัวขึ้นจูบทงเฮแผ่วเบา 

            จูบที่เป็นเหมือนคำขอบคุณ

            จูบที่บอกว่ารักเช่นกัน

            แต่กลับเป็นจูบที่....กระตุ้นร่างหนาให้ร้อนขึ้นอีกครั้ง

            ฟึบ... มือหนาสอดเข้าไปยังแผ่นหลังบางพลิกตัวขึ้นคร่อมคนที่ซบบนอกจนร่างเล็กพลิกกลับไปอยู่ใต้ร่างอย่างที่ควรจะเป็น

            “อ๊ะ...”  ท่าทางที่เปลี่ยนรวดเร็วทำเอาฮยอกแจตกใจไม่น้อย  แต่ก็ไม่ได้เอ่ยแย้งออกไป  แค่มองสายตาตรงหน้า เขาก็รู้แล้ว่าทงเฮต้องการ.....อะไร

            “ฉันขอ รัก นายนะ”  คำพูดนิ่งๆ กับสายตาเป็นประกาย  อีกทั้งส่วนล่างที่แนบกันทำให้ฮยอกแจรู้สึกถึงสิ่งที่กลับมาผงาดอีกครั้ง  

            มือบางยกขึ้นคล้องคอหนาช้าๆ  กระซิบเสียงแผ่วเบาตอบคำขอนั้นที่ทำให้ทงเฮยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่  เมื่อคนรักที่วันนี้กลายร่างจากไก่ชนเป็นลูกเจี๊ยบน่ารัก

            “รักฉันมากๆ  รักฉันนานๆ   รักฉันตลอดไปนะ”  คำรักที่แฝงไว้คำอนุญาตทำให้อากาศที่เริ่มเย็นกลับมาโหมกระหน่ำ  ร้อนระอุอีกครั้ง  เสียงครางหวานๆ ที่ดังเคล้าคลอตลอดทั้งคืนเป็นสิ่งที่ย้ำได้ดีว่า......

            ทงเฮน่ะ....รัก....มากและนานแค่ไหน

กลับไปอ่านต่อนะคะ

http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=30