“ยังไงฉันก็รักนาย...ฮยอกแจ” ทงเฮที่ผละตัวออกประสานสายตา คำพูดที่เอ่ยย้ำความรู้สึกทั้งหมดก่อนจะค่อยปลดเสื้อคลุมของอีกฝ่ายออกช้าๆ เปิดเผยเนื้อเนียนภายใต้ชุดบางเบาที่ปกคลุมไว้หมิ่นเหม่
มือหนาลากวนลูบไล้ไปทั่วผิวกายปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างบางสั่นสะท้านได้ไม่ยาก เขารู้จักฮยอกแจดีทั่วทุกตารางผิว รู้ว่าจุดไหนที่ฮยอกแจจะรู้สึกดี
“ทงเฮ....อ๊า..” สายตาปรือลงอย่างยั่วยวน เมื่อถูกสัมผัสอย่างวาบหวาม เอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แม้แค่ถูกลูบไล้ภายนอกเท่านั้น ร่างกายบางบิดเร้ากระตุกเกร็ง เมื่อถูกมือหนาเคล้นคลึงไปทั่ว
“อ่า....อื้อ...” ริมฝีปากบางเผยอขึ้นปลดปล่อยเสียงหวานจนถูกบดเบียดลงมาด้วยริมฝีปากที่จ้องจะช่วงชิงความอ่อนหวานอยู่แล้ว
ลิ้นร้อนแหย่แทรกเข้ามาทักทายกับอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความร้อนแรงจนหน้าท้องบางหดเกร็งด้วยความวูบไหว
“อืมฮยอกแจ...” ลิ้นเล็กโต้ตอบอีกฝ่ายไม่ยอมแพ้กัน จนทงเฮครางพร่าอย่างพอใจ พรมจูบคลอเคลียแก้มใสไม่ห่าง ก่อนจะไล้เลียงับติ่งหูเล่น มือหนาก็สะกิดยอดอกเล็กอย่างแผ่วเบา จนฮยอกแจขนลุกซู่ บิดกายไปมาไม่หยุด
“อ๊ะ..ฉะ....ฉัน อื้อ...อ๊า..มะ..ไหวละ..แล้ว” ดวงตาฉ่ำเยิ้มเอ่ยบอกอย่างลำบาก เมื่อมือหนาสัมผัสกับความอ่อนไหวกลางลำตัว ขยับขึ้นลงเนิบช้า ปลุกเร้าจนอารมณ์พุ่งสูงขึ้น จน....ต้องการมากกว่านี้
“ปลดปล่อย...ฉันที..นะ ทงเฮนะ...” เสียงหวานอ้อนวอนคนรักอย่างน่ารัก เพราะต้องอึดอัดไปหมดทั้งกาย
“ตามบัญชาครับ...” ทงเฮรั้งตัวมาสบสายตาสั่นไหว กดจูบลงไปเบาๆ แล้วขยับมือให้เร็วขึ้นตามคำขอของอีกคน
“อ๊า.....” เสียงหวานหวีดลั่นเมื่อความเร็วที่เพิ่มขึ้นยิ่งทำให้ร่างกายสั่นพร่า กอบกับริมฝีปากอุ่นร้อนที่ขบเม้มยอดอกอย่างรุนแรง
มันไม่เจ็บ....แต่ยิ่งทำให้เขายิ่งต้องการ มากกว่านี้
“อื้อ....” ทงเฮไล่จูบต่ำลงเรื่อยๆ แต่มือหนาก็ยังคงทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวอย่างต้องการอยู่ตรงหน้า ลมร้อนที่เป่ารดยิ่งทำให้ขาเรียวแยกออกกว้าง ร่างกายอ่อนเปลี้ยราวกับไร้เรี่ยวแรง
“อ๊า........อื้อ...ทะ..ทงเฮ” ฮยอกแจครางเร่า เมื่อทงเฮกดจูบที่แก่นกายของตัวเอง ขบเม้มเบาๆ อ้าอมเข้าไปจนสุดจนฮยอกแจดิ้นพร่าน..มือเล็กบีบขยุ้มกลุ่มผมหนาไว้แน่น กดใบหน้าคมให้มอบสัมผัสให้ตนเองอย่างต่อเนื่อง
“อ๊ะ...อ๊า..อื้อออ” ปากหนาครอบครองดูดดุนรูดรั้งแกนกายเพียงไม่กี่ครั้ง น้ำหวานขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจะหมดสิ้น ร่างกายที่เกร็งผ่อนลงอย่างเหนื่อยหอบ
แขนบางรั้งร่างหนาขึ้นมาเสมอกัน เอื้อมตัวขึ้นนั่ง จูบเบาๆ ที่มุมปากทงเฮด้วยท่าทางน่ารัก แก้มใสแดงเรื่อกับเม็ดเหงื่อที่ชื้นแฉะ ทำเอาร่างหนายิ้มกับความน่ารักเหมือนลูกแมวที่ไม่ค่อยให้เห็นบ่อยนัก
“มองอะไรเล่า...” สายตาที่ราวกับแฝงไว้ด้วยคำแซว ทำให้ฮยอกแจต้องหลับหูหลับตาแหวออกไปเพื่อกลบอาย
“ฮยอกแจ...” เสียงเรียกเบาๆ ทำให้ฮยอกแจที่หลับตาปี๋ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง จนพบกับดวงตาที่แฝงไว้ด้วยคลื่นอารมณ์มากมาย เมื่อทงเฮต้องอดกลั้นเพื่อมอบสัมผัสแสนวาบหวามให้เขา
แล้วฮยอกแจก็ต้องก้มมองเมื่อมือหนาจับมือของตัวเองไปวางแหมะอยู่ที่ส่วนโป่งพองที่กางกั้นด้วยผ้าขนหนูสีขาวสะอาด รับรู้ถึงความต้องการที่ท่วมท้นจนแก้มใสยิ่งแดงเมื่อรับรู้ถึงคำขอกลายๆ ของคนรัก จนต้องแหงนหน้าขึ้นมอง
มือบางลูบไล้เบาๆ ขณะที่สายตายังคงสอดประสานกับทงเฮไม่ละไปไหน ยิ่งเขาย้ำสัมผัสลงไปมากเท่าไหร่ ดวงตาของทงเฮก็ยิ่งดึงดูดเขามากเท่านั้น
ฟึบ
ผ้าขนหนูที่ดูจะเป็นอุปสรรค สุดท้ายก็หลุดลงไปกองบนที่นอนนุ่ม เมื่อมือบางปลดออกเบาๆ จนกายหนาเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับตน แม้สายตาจะยังคงทอดมองกันอยู่ตลอด แต่สัมผัสที่มือนั้นก็ทำให้ฮยอกแจทราบดีว่า
ทงเฮต้องการตัวเองแค่ไหน
ฮยอกแจค่อยรูดรั้งแท่งเนื้อร้อนนั่นเบาๆ อย่างเป็นจังหวะ สายตาทงเฮตอนนี้นั้น ฉุดรั้งให้ฮยอกแจยิ่งอยากเห็น...
อยากเห็นใบหน้าและดวงตาที่สุขสมของคนรักจนเพิ่มแรงเข้าไปเรื่อยๆ หัวแม่มือบีบคลึงส่วนหัวที่เปื้อนด้วยน้ำขาวเบาๆ จนได้ยินเสียงทุ้มครางพร่าในลำคอ ดวงตาคมปรือลงเมื่อเขาเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น
“อืม....” ความนุ่มของฝ่ามือที่ทำให้นั้น เร้าให้ทงเฮยิ่งอยากจะกระแทกกายเข้าหา แต่...วันนี้เขาอยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของฮยอกแจมากกว่าจะเอาแต่ใจ เขาจะรอจนกว่าคนรักจะอนุญาตให้เข้าไป
“ฮยอกแจ!! อาห์....” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอย่างตกใจ เมื่อคนรักก้มลงครอบครองแกนกายตัวเองจนร่างกายกระตุกเกร็งเมื่อความกระสันแผ่ซ่านไปทั้งกาย
ท่าทางทุกครั้ง...กว่าฮยอกแจจะยอมทำให้ เขาต้องบังคับขู่เข็ญตั้งนานสองนาน ด้วยเหตุผลที่เขาเองก็อดยิ้มไม่ได้
“ทงเฮ...ฉันไม่ทำได้ไหม...มัน...อายอะ”
แต่คราวนี้...แม้ไม่ได้เอ่ยขอแต่ฮยอกแจกลับทำมัน.....โพรงปากที่อุ่นร้อน ยามที่กลีบปากบางรูดรั้งไปกับความแข็งขืนของตน ปลายลิ้นที่ไล้เลียส่วนปลาย เรียกให้อารมณ์ยิ่งพุ่งสูงขึ้นได้ง่าย
“อ่า...ฮยอกแจ..อืม...ฉัน..รักนาย” คำรักที่เอ่ยออกมาจากความรู้สึกทำเอาคนที่ปรนเปรอให้ชะงักค้าง
“หืม” ทงเฮออกจะงงเล็กน้อย เมื่อฮยอกแจผลักตัวเองออก แล้วดันตัวให้เขาลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนแทน จนต้องส่งสายตาสงสัยออกไป
“ฉันทำให้นายนะ” คำพูดเบาๆ ที่ทงเฮได้ยินมันชัดเจน กับแก้มแดงๆ ใบหน้าก้มต่ำไม่ยอมสบตา จนต้องรั้งใบหน้าหวานเขามาจูบกับความน่ารักนั้น
เขารู้ว่าฮยอกแจเขินอายแค่ไหน เพราะน้อยครั้งนักตั้งแต่คบกันมา ที่ฮยอกแจจะเป็นคนทำเอง
ฮยอกแจก้าวคร่อมลงไปตรงกลางลำตัว มือบางรูดรั้งแกนกายเบาๆ จับจ่อให้ตรงกับช่องทางรักแล้วค่อยๆ กดกายลงรับความเป็นชายของอีกคน เมื่อรู้สึกถึงความเสียดแน่น มือหนาประคองสะโพกบางไว้ยามที่กายบางกดลงช้าๆ ริมฝีปากหนาเม้มแน่น ความคับแน่นของคนรักกำลังทรมานทงเฮอย่างมาก
“อ่า.. ไหวมั๊ย” ทงเฮเอยถามเมื่อเห็นใบหน้าที่ข่มอารมณ์ของฮยอกแจ อีกทั้งท่วงท่าที่ร่างบางนั้นยิ่งเร่งเร้าให้เขาอยากจะปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหว เชื่องช้าแต่...ยั่วยวน
“วะ..ไหว อื้อ..” เมื่อร่างกายกดลงจนรองรับแท่งเนื้อร้อนเข้าไปจนมิด มือบางก็วางลงบนไหล่หนาพยุงกายขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เร็วขึ้นเมื่อมือหนาที่ควบคุมจังหวะไว้ ซบใบหน้าลงกับต้นคอ ขณะที่สะโพกบางยังคงร่อนรับแท่งเนื้อร้อนด้วยความร้อนแรง
แสงไฟในห้องที่ยังคงสว่างโล่ง ทำให้ทั้งคู่มองเห็นทุกท่วงท่าได้อย่างชัดเจน แม้จะคบกันมานานแต่ทุกครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเซ็กส์ของคนทั้งคู่จืดชืดเลยแม้แต่น้อย
“ฮึก...ฮ๊ะ..อื้อๆ” เสียงหวานยังคงครางหวานหู ขับกล่อมทงเฮให้ดื่มด่ำกับสิ่งที่ร่างบางเป็นคนควบคุม ฮยอกแจเองที่ขยับกายขึ้นลงอย่างสุดแรงก็ทำให้รับรู้ได้อย่างหนึ่งว่า
ท่านี้มัน....ลึกสุดๆ
มือหนาบีบเคล้นก้นนุ่มไม่หยุดหย่อน อีกทั้งยังคอยประคองร่างบางที่ขย่มอยู่บนตัวไม่ให้ฟุบลงไป เมื่อท่านี้ฮยอกแจต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก แต่ทงเฮเองก็ไม่ได้กินแรงคนรัก เมื่อสะโพกสอบก็เด้งกายเข้าหาเสียจนกระแทกโดนตุ่มไตด้านในจนเสียงหวานหวีดร้องอย่างเสียวซ่าน
“ทง...เฮ อื้อ...แฮก...ๆ นะ...เหนื่อยจัง” เสียงหวานครางปนหอบเมื่อตัวเองต้องใช้แรงอย่างมากแม้ทงเฮจะคอยช่วยก็ตาม ใบหน้าชื้นเหงื่อซบลงกับซอกคอคนรักขณะที่ยังคงกดกายลงหาอย่างเป็นจังหวะ
“อืม...ฉะ...ฉันทำมั๊ย...อาห์....” เสียงทุ้มเอ่ยถาม เมื่อดูท่าแล้วจังหวะที่ร่างบางเป็นคนบรรเลงเริ่มแผ่วลง
“มะ..อื้อ...ฉัน..ไหว” ฮยอกแจที่ได้ยินดังนั้นก็เอ่ยปฏิเสธ วันนี้เขาอยากจะทำให้ทงเฮจริงๆ แม้ปกติแค่จะจับให้เขาเริ่มเองแบบนี้ก็ยากแล้ว
ทงเฮใช้มือข้างหนึ่งบีบคลึงเล่นที่บั้นท้ายคนรัก พร้อมกับอีกข้างช่วยชักนำให้ฮยอกแจไปถึงที่สุดด้วยกันทางด้านหน้า รูดขึ้นลงและยังบดคลึงส่วนปลายที่ฉ่ำเยิ้มให้ร่างเล็กได้สั่นสะท้าน สะโพกมนบิดส่ายร่อนอย่างหนักหน่วงแม้จะเริ่มไร้เรี่ยวแรง ฮยอกแจกดจูบลงบนเรียวปากหนาของทงเฮอย่างยั่วเย้า แทรกลิ้นร้อนเข้าไปทักทายในโพรงปากอุ่นแต่กลับหลบหนีทุกครั้งยามที่อีกฝ่ายไล่ต้อน
“อืมมมมม” เสียงครางทุ้มอย่างพึงพอใจแม้จะถูกคนรักแกล้งเย้าให้เสียงเชิง แต่ไม่นานนัก ฝ่ายยั่วให้อยากก็ถูกริดรอนเมื่อลิ้นหนาตามเกี่ยวพันดูดรั้งเสียจนหนีไม่พ้น มือหนาควบคุมจังหวะกดสะโพกลงหนักๆ จนช่องทางรักเริ่มรัดถี่รัว
“อ่ะ....ทง..เฮ..มันจะ..อื้อ...”
สะโพกบางขยับขึ้นลงเร็วกว่าเดิมเมื่อร่างกายร้อนผ่าว เมื่อใกล้ถึงจุดหมาย พร้อมกับที่ทงเฮก็กระเเทกแกนกายตัวเองขึ้นหาอย่างไม่ปราณี
“อื้อ...อ่า.....อ่ะ..อ๊า.......ทงเฮ อื้อออออออ!!!” น้ำรักขาวขุ่นพุ่งออกมาเลอะทั่วหน้าท้องทั้งตัวเองและทงเฮ ใบหน้าหวานซบอกบนอกแกร่งอย่างเหนื่อยหอบ ก่อนที่ทงเฮจะกระตุกและหลั่งรินน้ำขาวข้นเข้าภายในกายของฮยอกแจทุกหยาดหยด
ทั้งคู่หอบหายใจราวกับออกกำลังมาอย่างหนัก ก่อนที่ฮยอกแจจะค่อยยกสะโพกออกให้สิ่งที่ทงเฮทิ้งค้างไว้ไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนเรียวขา ร่างบางล้มตัวลงนอนบนอกหนา แขนเรียวกอดเอวสอบไว้แน่น เพราะเขินอายไม่น้อยจนต้องซุกใบหน้าหนีเช่นนี้
ทงเฮลูบไล้ร่างกายที่เขาหลงใหลไปทั่วความโค้งมนจากเอวบางและสะโพกกลมกลึงไปมา ใบหน้าคมยิ้มอย่างปิดไม่มิด เมื่อเขารู้ดีว่าทำไมคราวนี้คนตัวเล็กถึงยอมออนท็อปแบบนี้
“ทงเฮ...ฮยอกรักทงเฮนะ” เสียงใสแผ่วเบาแต่กลับชัดเจนเมื่อความเงียบปกคลุม อีกทั้งชื่อที่ใช้แทนตัวอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำ มือหนาช้อนคางเรียวข้นจนพบกับลูกแก้วใสเป็นประกายวูบไว
“ทงเฮก็รักฮยอกแจ...อย่าคิดมาก ฉันเข้าใจนายเสมอ” ประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ใจดวงน้อยเต้นแรงได้อีกครั้ง
รอยยิ้มหวานค่อยๆ ปรากฏบางๆ ก่อนจะเอื้อมตัวขึ้นจูบทงเฮแผ่วเบา
จูบที่เป็นเหมือนคำขอบคุณ
จูบที่บอกว่ารักเช่นกัน
แต่กลับเป็นจูบที่....กระตุ้นร่างหนาให้ร้อนขึ้นอีกครั้ง
ฟึบ... มือหนาสอดเข้าไปยังแผ่นหลังบางพลิกตัวขึ้นคร่อมคนที่ซบบนอกจนร่างเล็กพลิกกลับไปอยู่ใต้ร่างอย่างที่ควรจะเป็น
“อ๊ะ...” ท่าทางที่เปลี่ยนรวดเร็วทำเอาฮยอกแจตกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยแย้งออกไป แค่มองสายตาตรงหน้า เขาก็รู้แล้ว่าทงเฮต้องการ.....อะไร
“ฉันขอ รัก นายนะ” คำพูดนิ่งๆ กับสายตาเป็นประกาย อีกทั้งส่วนล่างที่แนบกันทำให้ฮยอกแจรู้สึกถึงสิ่งที่กลับมาผงาดอีกครั้ง
มือบางยกขึ้นคล้องคอหนาช้าๆ กระซิบเสียงแผ่วเบาตอบคำขอนั้นที่ทำให้ทงเฮยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อคนรักที่วันนี้กลายร่างจากไก่ชนเป็นลูกเจี๊ยบน่ารัก
“รักฉันมากๆ รักฉันนานๆ รักฉันตลอดไปนะ” คำรักที่แฝงไว้คำอนุญาตทำให้อากาศที่เริ่มเย็นกลับมาโหมกระหน่ำ ร้อนระอุอีกครั้ง เสียงครางหวานๆ ที่ดังเคล้าคลอตลอดทั้งคืนเป็นสิ่งที่ย้ำได้ดีว่า......
ทงเฮน่ะ....รัก....มากและนานแค่ไหน
กลับไปอ่านต่อนะคะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=30
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น