ลิ้นหนาเกี่ยวรัดชักนำจนคนไร้ประสบการณ์เคลิบเคลิ้มได้ไม่อยาก ขณะที่มือหนายังคงเคล้นคลึงหน้าอกบางจนสะท้าน มืออีกข้างเคลื่อนลงต่ำจนพบตะขอกางเก่ง ก่อนจะปลดออกอย่างง่ายดาย
หมับ
มือบางคว้าเอามือหนาที่พยายามเปลื้องอาภรณ์ชิ้นล่างออก นั่นเท่ากับว่า เขาจะไม่มีอะไรบดบังร่างกายนอกจากชั้นในตัวน้อย
“อื้อ...” แม้จะถูกลิดรอนลมหายใจไปมากเท่าไหร่ แต่เสียงที่พยายามเปล่งท้วงก็ยังดังไม่ขาดสาย จนคยูฮยอนผละริมฝีปากออก ซุกไซ้ซอกคอขาวหวานหอมแทน
“ระ..รุ่นพี่...ยะ..หยุด เถอะฮะ” เสียงห้ามขาดห้วงไม่ได้ทำให้คยูฮยอนหยุดแม้สักนิด เขาว่ากันว่าผู้หญิงที่ชอบอยู่ตรงหน้า อย่าปล่อยให้หลุดมือ แต่นี่คนน่ารักตัวขาวๆ นอนอยู่บนเตียง หากเขาปล่อยไปคงเสียชื่อ โจวคยูฮยอนเป็นแน่
“อ๊า....ยะ..อื้มมม” มือหนาเคล้นคลึงเข้าที่ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวที่กำลังขยับขยายจนเสียงครางสั่นพร่า
หวาน....เสียงครางหวานจนแกนกายปวดหนึบ
ปลายนิ้วบดคลึงปลายหัวอย่างชำนาญ อย่างรู้ว่าส่วนนี้จะทำให้ร่างบางต้องการจนปฏิเสธไม่ได้ ก่อนจะรูดเนื้อผ้านุ่มตัวเล็กออกทางปลายขา จ้องมองแท่งเนื้อสั่นระริกเป่งบวมอย่างไม่วางตา จนเรียวขาเล็กต้องเบียดเข้าหากันอย่างเขินอาย
“ระวังข้อเท้า” แม้จะอยู่ในอารมณ์ที่กู่ไม่กลับ แต่เสียงทุ้มกลับเอ่ยเตือนเมื่อเห็นขาเรียวก่ายไปมาอย่างระบายอารมณ์ มือหนาแยกขาเรียวออกจากกันเบาๆ ด้วยห่วงกลัวว่าจะทำให้ข้อเท้าที่เจ็บระบม ก้มใบหน้าลงสัมผัสส่วนอ่อนไหวเบาๆ จนฮยอกแจหอบถี่
“อื้อ...อ๊า...ระ..รุ่นพี่ อืม อีก..ฮะ” สติสัมปชัญญะเมื่อครู่มลายสิ้น เมื่อโพรงปากอุ่นร้อนครอบครองแท่งเนื้อไปจนมิด ไล้เลียจนร่างกายบิดเกร็ง
ช่องทางรักที่เต้นตุบ บอกถึงความต้องการที่เพิ่มสูงขึ้น ทำให้คยูฮยอนใช้ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยอย่างหยอกเย้า
“เธอนี่มัน!!” เสียงทุ้มสบถเบาๆ กับร่างกายที่แสนจะดึงดูด และยั่วเย้าให้เขาสัมผัส
“อ๊า.......จะ..เจ็บ” เสียงใสหวีดลั่นเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกาย ก่อนจะปรับชินเมื่อนิ้วหนาชักเข้าออกจากช่องทางร้อนขยายจนรับเข้ามาถึงสามนิ้ว
“เจ็บ....อยู่มั๊ย” เสียมทุ้มเอ่ยถามอย่างยากลำบากเมื่อแรงรัดกำลังทำให้เขาคลั่ง
“มะ..ไม่ อื้อ..เจ็บ..แล้ว” คำตอบรับที่กระท่อนกระแท่นไม่แพ้กัน เมื่ออารมณ์วาบหวามมอมเมาจนสมองตื้อไปหมด
พึบ
มือหนาถอนออกมาอย่างรวดเร็ว ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตนเองออกอย่างรวดเร็ว คว้าขาเรียวข้างที่พันผ้ากอสไว้ขึ้นพาดบ่า กดแทรกแกนกายที่แข็งจนปวดเข้าไปช้าๆ มือหนานวดเฟ้นสะโพกมนให้เพื่อผ่อนคลาย
“รุ่น...พี่..ฮะ ..ฮยอก ... สะ..เสียว” คำสารภาพที่ตรงกับใจ ทำเอาใบหน้าคมที่ชื้นเหงื่อ สันกรามเกร็งเป็นสันนูนเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนชั่วครู่ แต่นั่น..ก็นานพอที่จะทำให้ร่างบางที่สบสายตามองมาได้เห็น
สายตานั้น...อบอุ่น
ด้วยความอ่อนโยนที่มอบให้มา ทำให้ฮยอกแจผู้ไม่ประสานในเรื่องเพศร้องขอออกมาอย่างไม่อาย
“ขะ...เข้ามาเถอะฮะ...ฮยอก..วะ..ไหว” คำอนุญาตที่แสนน่ารักทำให้ฮยอกค่อยกดกายลงไป ทั้งที่ดวงตายังคงจ้องมองใบหน้าหวานที่คละเคล้าไปด้วยอารมณ์ที่เสไปด้านข้าง เมื่อเอ่ยคำนั้นออกมา
แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ ยามที่ถูกแทรกกายเข้ามาจนต้องกัดฟันแน่น แต่เขาก็ห้ามตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน
จนท้ายที่สุดแท่งเนื้อร้อนก็ถูกกลืนกินไปจนมิด แรงตอดรัดอย่างบ้าคลั่งแทบทำให้เขาอยากจะกระแทกกายเข้าไปให้สุดแรง
... แต่คนๆ นี้บอบบาง....
สะโพกหนาถอนออกมาแล้วกเข้าไปใหม่อย่างเนิบช้า ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะมากขึ้น เมื่อฮยอกแจเริ่มรู้จังหวะ ริมฝีปากหนากดจูบต้นข้างด้านในระบายความอึดอัดที่โอบรัดเขาเอาไว้
“อื้อๆ...อ๊ะ..อื้ม..” เสียงครางหวานเสนาะหูยังคงขับกล่อมให้คยูฮยอนตกอยู่ในห้วงความหอมหวานของฮยอกแจจนไม่สามารถหยุดยั้งได้ ขาเรียวที่ขณะนี้แดงเป็นจ้ำจากรอยขบเม้มเกลื่อนกระจายถูกนำไปพาดวางไว้ที่ไหล่หนาอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกกายเข้าหาอย่างรวดเร็วเมื่อแรงรัดที่มากขึ้น
“ฮยอกแจ...อืม..เธอ” เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องทั้งห้องพยาบาลที่เย็นช่ำด้วยอุณหภูมิที่ต่ำ แต่กายของคนทั้งคู่กับร้อนผ่าวกับอารมณ์ที่พุ่งสูง
“อ๊าาาาาาาาาาาา” เสียงหวีดร้องลั่นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาอย่างเหนื่อยหอบ
“อืมมมมมมมมมมมม” สะโพกหนาที่กระแทกซ้ำๆ ตามมาไม่กี่ครั้งก็ฉีดน้ำรักเข้าไปในร่างบาง ให้ความร้อนผ่าวและความคับแน่น รีดหยาดน้ำสีขุ่นออกไปจนหมดตัว
กลับไปอ่านต่อนะคะ
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=25
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น