วันศุกร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

SF : 138 N.E.R.D. V [END]








           “พะ..พี่คยู...”  ดวงตาไหววูบ  ขณะที่จ้องมองคนตรงหน้า  ขณะที่แผ่นหลังแนบสนิทกับประตูห้องนอน



            “หืม..อะไรครับ”  เสียงอ่อนนุ่มประซิบเบา ขณะที่ไล้ปลายจมูกไปทั่วแก้มใส



            “คุยกันข้างล่างก็ได้ฮะ  ขึ้นมาบนห้องทำไม”  เสียงใสเอ่ยแย้ง  แม้ยามที่มือหนากำลังลูบไล้ไปทั่วกายจน           ขนลุกซู่ 



            “ไม่ได้ครับ  พี่ไม่ยอมให้ใครเห็นเหมือนที่พี่ได้เห็นหรอก” ริมฝีปากยังคงพรมจูบไปทั่วลำคอระหง  เป่าลมร้อนแนบชิดเนื้อเนียน



            “หะ..เห็นอะไร อื้อ” คำถามที่ใสซื่อเสียจนมือหนาสอดล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวเล็ก สะกิดเขี่ยตุ่มไตที่ชูชันเมื่อถูกกระตุ้นอย่างหนัก



            “ได้เห็นตัวบางๆ หน้าแดงตาปรอยๆ ฉ่ำน้ำ เรียวปากที่หอบหายใจแรง  ตัวขาวใสที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากปากพี่  เนื้อตัวส่ายร่อนยั่วยวนแบบนี้ไง”  



            “อ๊า...พี่..ค...ยู อื้อ..” เสื้อที่หลุดออกไปจากกายได้อย่างง่ายดายถูกแทนทีด้วยมือหนาอุ่นร้อนที่เคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง
  ก่อนจะปลดชิ้นส่วนเบื้องล่างออกตามไป จนกายบางเปลือยเปล่า  ป้อนรสสัมผัสเร่าร้อนให้ฮยอกแจเผอเรอลืมทุกสิ่งอย่าง  ก่อนจะจัดการเสื้อผ้าที่ขวางกั้นตัวเองออก  จนกายแนบกาย



            ฟรึบ



            “พี่คยู...ทำอะไร!!”  จู่ๆ ร่างเล็กก็ถูกอุ้มขึ้นเหนือพื้น  แผ่นหลังแนบไปกับบานประตู  สองขาเกาะเกี่ยวเอวหนาไว้แน่น  ส่วนล่างแนบชิดกันจนใบหน้าขึ้นสี  ใบหน้าคมซุกไซ้ซอกคอหอมขบเม้มจนรอยแดงเต็มไปทั่ว



            ร่างกายขาวเนียน  นุ่ม หอม กำลังทำให้ชายหนุ่มที่อุตส่าห์อดทนตลอดเส้นทาง  จวบจนกระทั่งทานมื้อกลางวันเสร็จเรียบร้อย  แต่เพียงแค่ได้ก้าวเข้ามาในห้องนอนกว้างเพียงสองคน   ชายหนุ่มกลับหมดความอดกลั้นที่จะก้าวเดินไปให้ถึงเตียงนอน



            เนื้อตัวที่สั่นระริก  เมื่อไม่ได้ถูกเขาสัมผัสเช่นนี้มาตลอดอาทิตย์  ทำให้คนตัวเล็กถูกปลุกเร้าให้อารมณ์ลุกโชนขึ้นตามมาได้ไม่ยาก



            “อย่าให้ใครเห็นแบบพี่นะ”  คยูฮยอนผละออกมากล่าวชัดคำ เมื่อตอนนี้อาการหวงกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง  ยิ่งได้เห็นท่าทางน่ารักๆ ที่ยั่วยวนอย่าเป็นธรรมชาติแบบนี้



            “มะ..ไม่  อื้ม..ฮยอกให้พี่...เห็นคนเดียว” คำตอบที่น่ารักสมกับเป็นฮยอกแจทำให้คยูฮยอนยิ้มบางมือหนากดล็อคประตูอย่างที่ฮยอกแจคงไม่ทันสังเกต  รั้งใบหน้าหวานให้ก้มลงมาบดเบียดริมฝีปากแรงๆ 



            มือหนาประคองสะโพกมนเอาไว้ก็เริ่มนวดเฟ้นอย่างหมั่นเขี้ยว  ไล้ปลายนิ้วไปตามแก้มก้นนิ่ม  ก่อนจะส่งปลายนิ้วเข้าไปทักทาย



            “อือ..อ๊ะ”  เส้นเสียงที่ถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากหนา  ทำให้เสียงครางหวานเล็ดรอดออกมาเบาๆ เมื่อช่องทางรักถูกกดแทรกด้วยนิ้วแกร่ง  ช่องทางรักที่แม้จะเคยถูกล่วงล้ำแต่นั่นก็นานเป็นอาทิตย์  ทำให้ฮยอกแจรู้สึกไม่ต่างจากครั้งแรก 



            ความคับแน่นที่มากขึ้นเมื่อปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาเพิ่มมากขึ้น  จนฮยอกแจรั้งตัวออกซบใบหน้าลงกับไหล่หนา  ดูดเม้ม ไหล่ลาดอย่างระบายอารมณ์



            “อืม...ฮยอก”  คยูฮยอนที่ถูกร่างบางมอบรสสัมผัสให้โดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวว่ากระตุ้นให้เขายิ่งต้องการมากแค่ครางทุ้มออกมา  เมื่อต้นคอและไหล่หนาของตนกลายเป็นที่ระบายความเสียวซ่านของคนตัวเล็ก



            คยูฮยอนเดินก้าวมาจนอยู่กลางห้องยกตัวฮยอกแจขึ้นเล็กน้อย  รูดรั้งแท่งร้อนตนเองที่ตื่นเต็มตาให้พร้อมรัก  จ่อตรงกับช่องทางหฤหรรษ์



            “ฮยอกครับ  กดตัวลงมาหน่อยนะ”  คยูฮยอนเอ่ยขอ



            ฮยอกแจที่ตอนนี้ไม่ว่าคยูฮยอนจะนำไปทางไหนก็พร้อมที่จะทำตาม  ค่อยๆ กดตัวลงรับแท่งเนื้อร้อนเข้าไปช้าๆ  ดวงตาหลับแน่นอย่างซึมซับสัมผัส  เรียวปากเม้มแน่นเมื่อความคับแน่นนั้นไม่ต่างกัน



            มือหนาบีบคลึงสะโพกมนเบาๆ เป็นการผ่อนคลายให้ฮยอกแจไม่เกร็งจนเกินไป  จนในที่สุดช่องทางเล็กก็รับเอาแกนกายของร่างสูงเข้าไปจนมิด



            “อืม...แน่น..ฮยอกรัดพี่แน่นมาก” คยูฮยอนเอ่ยตามจริง  อย่างคนที่ไม่สามารถหักห้ามอารมณ์  ภายในตัว        ฮยอกแจร้อนผ่าว  ช่องทางรักที่นุ่มรัดถี่แม้พียงแทรกกายเข้าไป



            “อื้อ..พี่ คะ..ยูฮยอก  อืม..”  เสียงครางเบาๆ ข้างหู  เร่งเร้าให้คยูเร่งเกมส์รักให้เริ่มขึ้นทันที  มือหนาจับให้แขนบางโอบรอบคอตนเองให้แน่นขึ้น  ก่อนจับกายบางงที่ลอยเหนือพื้นขึ้นลงรับแก่นกายตนเอง



         ขยับหน่อยนะ”  คำขอร้องทำให้ฮยอกแจยกตัวขึ้นและทิ้งตัวลงบนตัวของคยูฮยอน  ท่าที่ฮยอกแจจุกแน่นเมื่อแก่นกายอีกคนเข้าไปจนมิด



            “”อื้อ...อืม..อ๊ะ...”  จังหวะที่เร็วขึ้นจากการชักนำของคยูฮยอน  ขาเรียวเกี่ยวเอวหนาแน่นห้องนอนกว้างต้องเต็มไปด้วยเสียงครางของคนทั้งคู่  อีกทั้งเสียงกระทบกันของก้อนเนื้อที่กระแทกรับยามฮยอกแจทิ้งตัวลง 



            เตียงนอนที่ยังคงสะอาดเอี่ยม  ผ้าปูตึงเรียบเพราะคนทั้งคู่ไม่คิดจะสนใจใช้สถานที่ดังกล่าวเป็นฉากรัก  แต่คนทั้งคู่กลับยืนร่วมรักอยู่กลางห้องปล่อยให้เตียงเป็นหม้ายในยามนี้



            “พี่..คยู  ฮยอก  อื้อ..เมื่อยฮะ”  ฮยอกแจครางประท้วงเบาๆ เมื่อต้องโยกตัวขึ้นลงในอากาศแบบนี้แม้จะถูกโอบอุ้มด้วยลำแขนหนาก็ตาม



            แต่แทนที่คยูฮยอนจะก้าวไปยังเตียงนอนหนานุ่ม  ขาแกร่งกลับเดินไปอีกด้านขณะที่ยังโยกกายบางไม่หยุด



            คยูฮยอนก้าวมายังห้องทำงานส่วนตัวที่เชื่อมกับห้องนอน  ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เคาน์เตอร์ที่มีแก้วไวน์เรียงสวยอยู่ด้านบน  ห้องทำงานที่แบ่งครึ่งเป็นส่วนพักผ่อนสำหรับความชอบส่วนตัว  ไวน์ยี่ห้อดังมากมายถูกเก็บไว้ในนี้  ทั้งถูกหมักบ่มเป็นเวลาหลายสิบปีจนมีราคาสูงลิ่ว



            คยูฮยอนดันกายบางนอนนาบไปกับเคาน์เตอร์หินอ่อนเย็นเฉียบขณะที่ตัวยังไม่ได้ผละออกจากกัน กลุ่มผมนุ่มสีบลอนด์กระจายไปกับเคาน์เตอร์สีเข้ม  ขับสีผิวขาวเห่อแดงให้ยิ่งน่าจับจ้อง 



            “พี่รักฮยอกนะ”  ร่างสูงก้มลงจูบเบาๆ  แล้วซอยกายเข้าออกก่อนจะยืดตัวขึ้นตรงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น  มือหนาเอื้อมจับแกนกายเล็กของฮยอกแจเบาๆ  รูดรั้งให้ช้าๆ  อย่างปลุกเร้าให้ยิ่งเสียวซ่าน 



            “แล้ว...อืม...พี่ก็หวง...มาก”  คยูฮยอนกระแทกกายเข้าหาถี่เร็วและแรงจนฮยอกแจหัวสั่นหัวคลอน 



            “พี่..อ๊ะ...อะ ...อื้อ”  เสียงคางไม่เป็นภาษาเมื่อจังหวะที่เร่งเร้า  ทำให้ช่องทางรักบีบรัดเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง



            ฮยอกแจรั้งตัวขึ้นนั่ง  แขนเรียวคล้องลำคอกนาอีกครั้งประกบจูบแลกลิ้นอย่างสิ้นอายเมื่อร่างกายร้อนผ่าวก่อนจะกระตุกเกร็ง  ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาจะเปื้อนไปทั้งหน้าท้อง



            “อื้ออออออออออ



            ริมฝีปากที่ยังคงแนบสนิทปรับเปลี่ยนองศากัน  แม้ฮยอกแจจะปลดปล่อยไปแล้ว  แต่คยูฮยอนยังคงสวนกายเข้าหาอย่างต่อเนื่องเมื่อตนเองยังไม่ได้ปลดปล่อย  มือหนาบีบเคล้นก้นนิ่มไม่เบาแรงจนเนื้อตัวเห่อแดงไม่หมด



            “อืมมมมมมมมมม...ฮยอกแจ..........”  คยูอยอนเรียกชื่อร่างบางออกมาเมื่อถึงปลายทาง  น้ำอุ่นร้อนฉีดเข้าไปภายในกายจนหมดสิ้นก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างเหนื่อยหอบ  เกมส์รักที่คยูฮยอนต้องใช้พละกำลังเป็นอย่างมาก  ทำให้แทบสิ้นแรงเมื่อความอึดอัดภายในตั้งแต่ที่โรงเรียนได้รับการบรรเทา



กลับไปอ่านต่อนะคะ ^^
http://my.dek-d.com/mizz-may/writer/viewlongc.php?id=871400&chapter=28


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น