วันศุกร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2558

SF : 98 Sexomnia __ Specail cont. (END)

"อือออ" 


ท่ามกลางความเงียบสงัด  และความมืดที่ปกคลุมไปทั้งห้องนอน  บนเตียงกว้างที่ควรจะนิ่งสนิทกลับมีใครบางคนกำลังลากไล้ปลายนิ้วไปบนผิวกาย ดวงตาคมจับจ้องไปบนใบหน้าที่กำลังหลับพร้อมหากแต่กำลังจะตื่นในไม่ช้า


เงาสลัวก้าวคร่อมทับคนที่นอนหลับอยู่ใต้ร่าง  ชายเสื้อเนื้อบางเบาถูกถกขึ้นไปกองเหนือแผ่นอก  ก่อนที่หัวนมสีอ่อนจะถูกครอบครอง


ปลายลิ้นแฉะสะกิดไปบนหัวนมนิ่มเบาๆ ดูดเม้มจนคนในนิทราที่ดูท่าว่าจะเมื่อยล้าจนหลับลึกจะค่อยๆรู้สึกตัว


"อาห์.."  เสียงครางหลุดรอดออกมา เมื่อคลื่นความหวามไหวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง


กึก


 "มึง...อืมมม" เปลือกตาสีอ่อนที่หลับสนิท ปรือขึ้นมองเมื่อรู้สึกถึงการรุกรานบนร่างกาย  ดวงตาที่ปรับแสงแล้วพบเงาของใครบางคนที่นั่งคร่อมทับช่วงเอวซุกใบหน้าลงบนแผ่นอก


"ทง..เฮ..มึง อย่ากัด.."


ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าร่างกายกำลังตอบสนองสัมผัสบางอย่าง


ผมไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่เกิดข้น  เมื่อมันเกิดกับผมมาหลายต่อหลายครั้ง  แม้ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มันจะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ยา


"ตื่น..สิ"  ผมทุบไปบนไหล่มัน  จนมันเลิกสนใจแผ่นอกที่ราบเรียบของผม  หากแต่มันกลับปิดเส้นเสียงที่ผมกำลังร้องประท้วง


"อื้อ.."  ริมฝีปากหยุ่นนุ่มกดทาบลงมา  ดวงตาของมันจ้องประสานเข้ามาในดวงตาของผม  ดวงตาที่ไม่แสดงออกใดๆ  นอกจากความต้องกายทางร่างกายที่แฝงเอาไว้ภายในกระจกแก้วของมัน


“ที่จริงกูขี้เกียจกินแล้วด้วยว่ะ  กูว่าจะเลิกไปหาหมอแล้ว...มึงว่าไง?”   



“ถ้ามึงคิดว่าไม่เป็นไร...ก็ช่างมันเถอะ”




คำพูดที่เคยสนทนาระหว่างเราที่ทำให้ผมหมดแรงที่จะต่อต้าน  ... แม้ความจริงแล้วผมไม่เคยจะขัดขืนมันเลยสักครั้ง


วืด 


มันรั้งผมให้ลุดขึ้นนั่ง  รูดเสื้อตัวน้อยให้พ้นจากกายรวมถึงกางเกงยางยืดที่ผมยกกายให้มันถออดอกไปได้ง่ายๆ พร้อมกับทงเฮที่สลัดเสื้อผ้าของตัวเองออกไปอย่างไม่ใยดี


หมับ


"มึง..." มือผมถูกจับมาวางไปบนส่วนกลางลำตัวของมัน ส่วนที่กำลังพองตัวขึ้นจนแท่งเนื้อร้อนของเราสัมผัสกัน


"อือ.." ช่องทางด้านหลังถูกกดแทรกเข้ามาอย่างง่ายดาย  เมื่อเวลานี้ผมนั่งซ้อนไปบนตัวมัน  ขาทั้งสองข้างแยกออกคร่อมทับขณะที่มือผมกำลังกำรอบไปบนความแข็งขืนโดยที่มีมือมันขยับคอยประครองให้มือผมให้ขยับไปตามจังหวะที่มันเป็นคนชักนำ


ร้อน....ความร้อนที่แผ่ออกมาจากตัวของมันยามที่ผิวกายเราแนบสนิท  ผมกระสับกระส่ายทุกครั้งที่นิ้วมันกดแทรกเข้าไปและถอนออก 


แก่นกายมันร้อนและสู้มือ ปลายหัวหยักมีน้ำขาวขุ่นเหนียวปริ่มออกมาขณะที่ผมขยับมือขึ้นลง ความลื่นทำให้ผมขยับมือได้ง่ายขึ้น พร้อมกับเสียงทุ้มต่ำที่มันคำรามในลำคอ


"อ่าห์..." ผมซบหน้าลงบนไหล่ของมันปลดปล่อยเสียงพร่ายามที่กายเรายังเคลื่อนไหวเข้าหากัน


ผมรู้สึกเจ็บน้อยๆ บริเวณต้นคอ ร่างกายของผมเวลานี้รู้สึกเหมือนน้ำอัดลมที่ซ่ายามเปิดฝาออก  ริมฝีปากมันเลาะเล็มเนื้ออ่อน ดูดเม้มจนผมคิดว่ามันต้องขึ้นรอยอีกแน่


จุ๊บ


"อือออ"   ปลายนิ้วเรียวชักเข้าออกเร็วๆเมื่อสะโพกที่คร่อมทับส่ายร่อนน้อย ใบหน้าคมละออกจากซอกคอขาวก่อนงับที่กลีบฝีปากนุ่มที่เผยอออ้าหายใจ


เกลียวลิ้นเกี่ยวพันดูดซับอย่างไม่ยอมกัน  มือหนาล็อคที่สีข้างยกเอวเล็กให้ลอยขึ้นก่อนจะจ่อแก่นกายร้อนเข้ากับช่องทางอ่อนนุ่ม


ความเสียดที่แทรกเข้ามาจนต้องกัดฟันแน่น  เพราะกิจกรรมที่ห่างหายไปเป็นอาทิตย์  แต่แม้ว่าความจุกเสียดจะมากแต่ที่รู้สึกมากกว่านั้นคือความวูบวาบที่รับรู้ได้ทุกขุมขน


“อื้อ....”


ผมกดกายลงไปช้าๆจนกระทั่งสุด ยามที่มันยกตัวผมขึ้นแล้วเด้งกายเข้าหา กายผมโยกไหวไปตามแรงที่มันกระแทกกระทั้น มือที่เป็นอิสระเอื้อมไปคล้องรอบลำคอมันขณะที่แก่นกายของผมเองเสียดสีไปกับแผ่นท้องมัน


ใบหน้าที่แม้จะแสดงออกถึงอารมณ์แต่มันก็ไม่มีการตอบสนอง  ต่างจากผมที่ครางพร่าทุกจังหวะที่มันขับเคลื่อนเข้าหา


กึก


“อ๊า...”


“บะ...เบาหน่อย..อือออ” เสียงเตียงดังเคล้าไปกับเสียงของผม 


“ทะ..เฮ...ฮื่ออ...” 


มันปลดมือผมออกจากคอของมันก่อนจะดันให้ผมเอนไปด้านหลังจนต้องใช้แขนทั้งสองข้างพยุงน้ำหนักตัว ขณะที่มันยังคงสวนกายเข้าหาผมแรงๆ


ดวงตาที่หนักอึ้งพยายามปรือขึ้นมอง  ผมอยากมองว่ามันกำลังทำอะไรแบบไหนกับร่างกายของผม  แม้จะเป็นแค่การละเมอของมันก็ตาม


“กูอยาก..อือ...ให้มึงตื่น...อย่างน้อยก็แค่ตื่น”  คำพูดที่ผมบอกไม่มีทางที่มันจะรับรู้


ไม่นานนักร่างกายผมก็กระตุกวาบคลื่นความกระสันปลดปล่อยออกมาจนเประเปื้อนพร้อมกับมันที่ปลดปล่อยออกมาไม่ต่างกัน


“อ๊าาาาาา!!!!



............................................................................................................

 กลับไปอ่านต่อก่อนนะคะ











กูไม่ขำนะ”  ผมข่มเสียงให้เข้ม  ความร้อนมันขึ้นมารวมบนใบหน้าเพราะกระทำของมัน


กูหัวเราะอยู่หรือไง?”


กริบสิครับ  ทุกครั้งที่มันเริ่ม  มันไม่ได้มีปากมีเสียงแบบนี้  และแม้ว่าทุกครั้งผมจะยอมให้มันทำอะไรต่อมิอะไร  แต่ครั้งนี้มันต่าง....


หมอบอกว่า อาการแบบนั้นกูจะหายถ้า...”  มันเอ่ยพูดราวกับว่าคืนนี้ยังมีเวลาอีกนาน  คำพูดที่อ้อยอิ่งจนผมต้องถาม


ถ้า?”


ถ้ากูทำมันก่อนที่กูจะหลับ...แต่มันเป็นเพียงแค่ข้อสันนิฐานเท่านั้น


“.....” หมายความว่า  ถ้าผมมีอะไรกับมันก่อน เวลามันหลับมันจะไม่ละเมอแบบนั้น...


กูอยากทำตอนที่กูรู้สึกตัว น้ำเสียงของมันทำให้ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกแบบไหน 


มึง...”  


ท้ายที่สุดริมปีฝากผมก็ถูกปิดกั้นลงอีกครั้งด้วยความหยุ่นนุ่มของริมฝีปากมัน  ลิ้นร้อนไล้เลียไปบนเรียวปากผมอย่างอ้อยอิ่ง ริมฝีปากผมเผยอออกอย่างง่ายดาย


"อื้มม.." มันกวาดไล่ต้อนจนผมสิ้นหนทางหนี ผมส่งลิ้นตัวเองออกไปเกาะเกี่ยวจนรู้สึกถึงเกลียวคลื่นที่มวนอยู่ที่ช่องท้อง  


"อือ.." มันผละใบหน้าออกใช้ปลายนิ้วคลึงเบาๆบนริมฝีปากของผม  ความรู้สึกนี้ที่ทำให้ผมเหมือนจะระเหยเป็นไอ สายตามันทำให้ผมไม่กล้าที่จะจ้องกลับ


"กูทำยังไง"


"หืออ"


"เวลากูละเมอ...กูทำกับมึงยัง"


เหมือนโดนกลั่นแกล้ง  คำถามที่ถามออกมาพร้อมกับสายตาจริงจังราวกับอยากรู้จริงๆ  ทำให้ผมเหมือนคนเป็นใบ้ไปชั่วขณะ 


ทำไมผมต้องตอบ...ตอบว่ามันทำอะไรกับร่างกายผมบ้าง ผมเหมือนคนน้ำท่วมปาก แต่สายตาคาดคั้นนั้นก็ไม่อาจทำให้ผมพูดออกไป


"บอกกูสิ"  มันรบเร้า...แล้วคนที่ไม่เคยค้านมันได้สักครั้งอย่างผมก็ได้แต่เบี่ยงหน้าหนี  หากผมเร้นตัวหายไปได้ตอนนี้ผมจะทำ


"กู..จะรู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่มึง...ยุ่มย่ามกับกูแล้ว"   


"ทำอะไรบ้างล่ะ"  


"ทงเฮ...กูว่ามึงเมา..."  ผมประท้วง


"กูเปล่า...วันนี้กูตื่นและมีสติครบถ้วนดี”  น้ำเสียงมันเหมือนคนที่กำลังกล่อมเด็กให้คล้อยตาม  น้ำเสียงที่ผมรู้สึกเหมือนโดนไล่ต้อนอย่างไม่เร่งเร้า


หมับ  


บอกกูสิ


มือมันคว้าไปที่ปมผ้าเช็ดตัวจนผมต้องตะปบไปแทบไม่ทัน มันจ้องมาในตาผมและสุดท้าย ผมก็ต้องเอ่ยมันออกไป


"มะ..มึงชอบลูบมือไปบนตัวกู" ไม่ทันพูดจบมันก็ลากปลายนิ้วไปบนผิว  ลากสัมผัสตั้งแต่ช่วงคอลงมายังแผ่นท้อง  สัมผัสที่ลากผะแผ่วจนขนกายลุกซู่


"แบบนี้?" มันถามราวกับลองทำตามคำพูดของผมเพียงเท่านั้น


"อือออ"  ผมพยักหน้า   แต่ไม่วายต้องกัดปากเพื่อกลั้นเส้นเสียงที่อาจจะเผลอหลุดออกไป


"แล้วไงต่อ" 


"ละ...แล้วดะ...ดูด..ที่นม...อ่าห์" 


มันก้มลงมาปลายลิ้นเลียวนรอบฐานแล้วดูดเม้มจนผมครางพร่า  ยามที่มืออีกข้างของมันเคล้นคลึงที่หน้าอกอีกข้าง สัมผัสที่ได้รับทำให้ผมส่ายเร่า ร่างกายผมที่คุ้นชินกับสัมผัสของมันจนแอ่นแผ่นอกเข้าหาให้มันแลบเลียให้ถนัดถนี่


"อ๊าาา" ความเจ็บแปลบน้อยๆ เมื่อรู้สึกถึงฟันของมันขบกัดลงมาที่หัวนม ความเจ็บที่ไม่ได้มากมายเเต่กลับทำให้ผมต้องการมากยิ่งขึ้น


"พะ..พอ..." ผมบีบไปบนแขนมันแรงๆ จนมันยอมผละใบหน้าออก หากแต่การห้ามของผมทำเปิดโอกาสให้มันถามต่อ


ฟึบ


"แล้วกู...ทำอะไรต่อ"  ผมหลับตาแน่น  ไม่อาจต้านทานกับสายตาของมันที่มองมาจนรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

"มึง..พอเถอะ..กูอาย"  ผมร้องบอก  เมื่อมันถามอีกครั้ง น้ำเสียงของมันเหมือนจะขาดห้วง แววตาที่มันมองมาแปรเปลี่ยนไปจนผมเริ่มสังเกตเห็น
อ๊ะ!!!


มันกระตุกผ้าที่ผูกไว้หลวมๆออก  ผมเบียดขาเข้าหากันเพื่อปกปิดส่วนที่ฟ้องความต้องการของผมในตอนนี้แทบจะทันที


"มึงไม่บอก..กูก็เดาได้"  มันกระซิบข้างหู  ก่อนที่ฝ่ามือหนาของมันจะกอบกุมส่วนที่ตื่นตัวของผมแล้วขยับช้าๆ พร้อมกับดันขาทั้งสองข้างของผมให้อ้าออกพร้อมกับริมฝีปากที่กดจูบลงมาตรงซอกคอ


ลมหายใจร้อนผ่าวกับร่างกายของมัน  คำโต้ตอบที่ทำให้ผมยอมมันไปหมดแล้ว 


"อื้อออ..อึก...อ๊ะๆ"  ผมไม่อาจอดกลั้นเสียงของความสุขในเวลานี้ได้


ฟึบ


มันพลิกกายให้ผมอยู่ในท่าคลานเข่า ผมซุกใบหน้าลงกับที่นอนไม่ยอมแม้แต่จะลืมตาขึ้น เมื่อคิดว่ามันกำลังกวาดสายตามองร่างกายของเวลาในเวลานี้  ความมืดสลัวภายในห้องเหมือนจะไม่มีประโยชน์เพราะผมกลับรู้สึกได้ถึงสายตาของมันที่คงมองเห็นผมได้ชัดเจน


ซี๊ด...อือ...”  ผมรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา


เจ็บไหม?”


ขวับๆ


ผมส่ายหน้ากับที่นอน เมื่อได้ยินคำถาม ก่อนจะรู้สึกถึงจำนวนนิ้วที่เพิ่มเข้ามา  ผมสะดุ้งหนีทุกครั้งเมื่อนิ้วมันสอดลึกเข้ามาโดนจุดไวสัมผัส


มึง..กู...อยากเสร็จแล้ว.ฮื่อออ..”  ผมหันหน้าไปบอก  เวลานี้ผมทรมานกับความเสียดเสียงที่ทำให้ร่างกายอ่อนยวบ เพราะทุกครั้งมันไม่เล้าโลมผมขนาดนี้  อาจเป็นเพราะอาการละเมอของมันเลยทำให้มันเพียงแค่อยากจะปลดปล่อยให้เสร็จๆไป  แต่คราวนี้มันกลับใจเย็นยิ่งกว่าทุกครั้ง


คำขอของผมทำให้มันคว้านนิ้วที่แทรกเข้ามาจนผมส่ายสะโพกเร่า  พร้อมกับรู้สึกวูบโหวงเมื่อมันถอนนิ้วของมันออก


กูเข้าไปนะ”  เสียงทุ้มของมันทำให้ผมพยักหน้าแรงๆ  พร้อมกับรู้สึกถึงส่วนที่ใหญ่กว่ากดแทรกเข้ามา


อื้อ..”  แค่ส่วนหัวที่กดเข้าผมก็กักเก็บเสียงไม่ไหว มันรู้สึกดีเกินกว่าจะบรรยาย มันกดกายเข้าหาผมเช้าๆขณะที่ช่องทางด้านหลังของผมกำลังบีบรัดจนผมเองก็รู้สึกได้


มันเริ่มขยับสะโพกเช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้น ผมได้ยินเสียงมันหอบหายใจราวกับคนวิ่งมาไกล  ตัวผมสั่นไหวโยกไปตามแรงที่มันสอดใส่เข้ามา


ทะ..เฮ...อ๊ะ...ๆ มึง...


อื่มมม


ตื่น...อยู่ใช่ไหม...เหมือนเป็นความเคยชิน  ผมร้องถามจากจิตใต้สำนึก  หากแต่คำถามของผมทำให้มันกลับกระแทกกายเข้าหาหนักหน่วงกว่าเดิม


อ๊า....!!!!!! แรง..ไป ...อื้อๆๆ


ฟึบ


มันเอนตัวนั่งลงบนที่นอนพร้อมๆกับดึงให้ผมนั่งทับไปบนตัวของมันแล้วรั้งขาผมขึ้น 


มะ...ไม่เอา..มัน อื้อ...ลึก”  ท่าที่มันผมเคยขย่มไปบนตัวมันเมื่อตอนนั้นที่มันละเมอ


กู...ขย่มไม่ไหว...”  ผมรู้ตัวดี  เพราะแข้งขาของผมตอนนี้อ่อนแงขนาดที่ไม่สามารถจะพยุงน้ำหนักตัวได้


ใครบอกว่า....กูจะให้มึงขย่ม”  มันกระซิบที่ด้านหลังริมฝีปากมันโดนหูผมแล้วกัดที่ต้นคอด้านหลัง 


กูจะบอกมึงว่า...กูตื่นอยู่”  มันกระซิบพร่าแล้วสอดแขนใต้ขา  รั้งให้ผมอ้าขาออกกว้าง ก่อนจะวางมือไว้ใต้สะโพกแทรกกายเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม


กูไม่ชอบ..อื้อๆ ...มันลึกไป...ผมร้องบอก ขณะที่มันยกตัวผมขึ้นจนแท่งเนื้อร้อนเกือบหลุด แล้วปล่อยให้ตัวผมทิ้งน้ำหนักลงมาแบบนั้น


อ๊าาา


อื่มมมเสียงทุ้มของมันทำให้ผมยิ่งขมิบรัด  เสียงของมันยิ่งทำให้ความอายลงผมลดลง


อ๊ะๆๆ ฮื่ออ มึง..”  ความเสียงซ่านแผ่ไปทั่วทั้งร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า  อีกทั้งแผ่นหลังและต้นคอที่มันกดจูบลงมาจนผมอยากจะร้องดังๆ


แท่งเนื้อของมันสอดเข้ามาหนักหน่วงทั้งๆที่มันเป็นคนออกแรงอยู่เพียงคนเดียว  ขณะที่ผมนั้นถูกมันรองรับน้ำหนักไว้ทั้งตัว


แรงเสียดสีที่ทำให้มันเร่งเร้าจังหวะให้เร็วขึ้น  ผมกอบมือรอบไปยังส่วนที่กระตุกในเวลานี้ ชักรูดแรงๆโดยที่ร่างกายยังถูกมันยกขึ้นลงตามจังหวะ


เหมือนความฝัน  ดวงตาของผมหลับแน่น ทุกอย่างสีขาวโพลนเมื่อร่างกายรู้สึกเบาหวิว พร้อมๆกับความรู้สึกที่อัดอั้นได้รับกายปลดปล่อยยามที่กายผมกระตุกถี่ๆ แล้วปลดปล่อยน้ำขุ่นข้นออกมา


มะ..อื้ออออ อ๊า..มึง..กูจะไป...อ๊า!!!!!!!!!


พับๆๆๆ


เสียงกายของเรายังคงแนบเข้าหากัน  ที่นอนสั่นไหวพร้อมเสียงของเตียงที่ดังไปตามจังหวะ  แล้วไม่นาน มันก็ปลดปล่อยทุกอย่างเข้ามาในตัวของผม


ฮื่มมม..เสียงคำรามต่ำในลำคอ พร้อมกับใบหน้าที่ซุกลงกับไหล่ของผม


ฟึบ


มันปล่อยขาผมลงนั่งทับไปบนตกมัน ก่อนจะสอดแขนมากอดไว้รอบเอวของผม


เหนื่อย..”  มันหอบหายใจแรงบอก


แน่นอนว่ามันต้องเหนื่อยสิ  ก็มันเป็นคนควบคุมจังหวะเองเองทุกอย่าง  ไหนจะออกแรงยกตัวผมขนาดนั้น  หากแต่ผมกลับเอ่ยไปอีกเรื่อง  เรื่องที่กำลังทำให้ผมรู้สึกดีที่สุดในเวลานี้


 “กูดีใจ..ที่มึงรู้สึกตัวสักที


ผมพูดออกไปด้วยความเหนื่อย  เวลานี้ที่มันยังอยู่ในตัว อีกทั้งไออุ่นจากตัวมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันคือเซ็กส์จริงๆ ไม่เหมือนทุกครั้งที่เหมือนเป็นการกระทำที่รู้สึกไปเพียงคนเดียว


กลับไปอ่านต่อค่ะ ^^





วันอาทิตย์ที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558

SF : 98 sexomnia


แกร๊ก...


เสียงกุญแจไขเข้าที่ประตู  ห้องพักที่เช่านอนเพียง1คืนสำหรับงานอิสระที่รับต่างเมือง  เวลาที่นาฬิกาบอกเวลาเกือบตี2 เวลาที่ทั้งคู่เพิ่งกลับจากร้านอาหารแห่งหนึ่ง


“หืม..”  ฮยอกแจร้องครางออกมาเมื่อเห็นภายในห้องที่จะต้องอาศัยหลับนอนก่อนเดินทางกลับ  เพราะงานที่เสร็จสิ้นเกือบเช้า แน่นอนว่าทั้งคู่ไม่สามารถขับรถกลับได้ทันที


“อะไรวะ?”  ทงเฮถามเมื่อได้ยินเสียงร้องของเพื่อนที่ก้าวเข้ามาก่อน


“มึงจองห้องแบบเตียงคู่หรอ?” เตียงนอนที่อยู่ตรงหน้าทำให้ฮยอกแจนึกถึงสิ่งที่มักจะเกิดกับตนเองในหลายๆคืนที่ผ่านมา 


“เออดิ ... เจ้าของแกบอกแต่เดี่ยวสองเตียงห้องเต็ม ไม่เห็นต้องซีเรียส บางทีกูยังตื่นมาบนเตียงมึงบ่อยๆเลย”  ทงเฮบอกง่ายๆ ก่อนจะหอบหิ้วกีตาร์ไปวางไว้มุมหนึ่งพร้อมอาหารที่เจ้าของร้านใจดีห่อกลับมาให้พร้อมเครื่องดื่มอีกเล็กน้อย


“อะ..อืม”


หลังจากสระสางร่างกายที่อ่อนล้า  ทั้งคู่ก็มานั่งกินมือดึกที่เกือบจะเช้าอยู่รอมร่อ  อาหารง่ายๆกับเบียร์คนละกระป๋อง  ด้วยเหตุผลที่ว่าจะได้หลับสบาย


“กูนอนก่อนนะ”  หลังจากจัดการอาหารในส่วนของตัวเองเสร็จ  ฮยอกแจก็เดินไปแปรงฟันเรียบร้อยแล้วเอ่ยบอก คนที่ยังคงกระดกเบียร์ช้าๆพร้อมกับสมุกเปล่าสำหรับแต่งเพลงในมือ


“อืม.”  ทงฮตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะสนใจเนื้อร้องและตวัดปลายดินสอขีดเขียนโน้ตและเนื้อเพลงเท่าที่จะนึกออก  เสียงร้องคลอเบาๆราวกับทบทวนความเหมาะสมและสอดคล้อง


ในขณะที่ฮยอกแจก็ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนด้านในที่ชิดกับผนังอย่างไม่แน่ใจว่าคืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกหรือไม่  แม้ความรู้สึกลึกๆ จะแอบรักเพื่อนคนนี้มานาน แต่การกระทำที่อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกตัวมันทำให้เขายิ่งรู้สึกเหมือนคิดไปเองเพียงลำพัง


ยวบ


ที่นอนด้านข้างยุบลงเมื่ออีกฝ่ายทิ้งน้ำหนักลง  ฮยอกแจหลับตาแน่นประหนึ่งว่าหลับไปเรียบร้อยแล้ว  ขณะเดียวกันทงเฮที่นั่งลงข้างๆมองเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วลุกไปปิดไฟเหลือไว้เพียงโคมไฟเล็กๆสำหรับคนที่อาจจะตื่นมาเข้าห้องน้ำ


กายหนาทิ้งตัวลงนอนเงียบๆ เมื่อเห็นว่าเพื่อนคงหลับสนิทไปแล้วก่อนที่ความเมื่อยล้าจากการเดินทางหลายชั่วโมงเพื่อมาทำงานต่างเมืองอีกทั้งเวลาก็เกือบจะรุ่งสางก็ทำทั้งให้ทั้งคู่เข้าสู่นิทราอย่างแท้จริง


ฟึบ


ฮยอกแจลืมตาตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแขนหนาที่วางพาดมาบนตัว  แต่ก่อนที่จะเอ่ยทักอะไรออกไปอาการนิ่งเงียบก็ทำให้หัวใจที่เต้นรัวค่อยๆผ่อนคลายขึ้น  เมื่อไม่มีอะไรต่อจากนั้น 


ทงเฮมันอาจจะแค่กอดหมอนข้าง....


“ทงเฮ...มึง” ยังไม่ทันที่จะเอ่ยบอกกับตัวเองเสร็จสิ้น  คนที่พาดแขนมาที่เอวก็ทำให้ขนกายลุกซู่


อีกแล้ว...ละเมออีกแล้ว


“มึงหยุด...ตื่นสิวะ!!” ผมร้องบอกมัน  บอกคนที่ไม่เคยได้ยินสักครั้งกับเสียงร้องห้ามของผม โชคร้ายที่พร้อมนอนตะแคงหันหลังให้มัน  หรืออันที่จริงไม่ว่าผมจะนอนแบบไหนผมก็ไม่เคยสู้มันได้เลย


มันล้วงมือเข้าไปในกางเกงเอวยางยืดพร้อมแล้วสัมผัสกับส่วนที่ผมไม่ต้องการให้มันจับมากที่สุด


น่าอาย


เสียงห้ามของผมมันร้องออกมาได้แค่ผะแผ่ว  เมื่อร่างกายผมมันร้อนขึ้นมาเพราะมือของมัน


“ยะ...อย่า..ทงเฮ..มึงไม่เหมือนกู”


ฟึบ


กางเกงเนื้อนิ่มถูกรูดออกไปจากขาพร้อมกับริมฝีปากร้อนผ่าวที่เล็มต้นคอด้านหลัง ความชื้นแฉะและลมหายใจที่ทำให้ร่างกายที่โดนซ้อนจากด้านหลังเกร็งวาบ


“ตื่น...อาห์..ทงเฮ..ยะ อย่า...” เสียงพร่ายังคงร้องห้ามขณะที่มือหนาขยับรูดส่วนที่โป่งพองจนน้ำข้นเหนียวปริ่มบริเวณส่วนหัวหยัก ร่างกายส่วนล่างกระสับกระส่ายไปตามแรงชักจูง หากแต่จิตใต้สำนึกมันร้องว่าควรหยุด


“ทงเฮ...มึงเป็น ...ผู้ชายแท้ๆนะ”


“อึ้ก!!!! … อื้มมม”


เสียด....มันเสียดเสียวเมื่อปลายนิ้วนั้นกดชำแรกเข้ามา แม้มันไม่ได้เจ็บเหมือครั้งแรกที่เขาถูกกระทำจากเพื่อนสนิทคนนี้ แต่มันก็ยังรู้สึกถึงการเสียดสีที่ไม่อะไรทำให้มันหล่อลื่น


ริมฝีปากเรียวบางได้รูปกดแนบไปยังเรียวปากที่ร้องประท้วง ราวกับปิดกั้นเส้นเสียงที่ร้องห้าม มือหนาบดคลึงแผ่นอกที่ไร้ก้อนเนื้อนิ่มให้เคล้นคลึง หากแต่สนใจเพียงเม็ดนิ่มชูชันที่ประดับอยู่


“อื้อ..” ไม่ไหว  ผมไม่สามารถห้ามมันได้อีกแล้ว เพราะร่างกายมันไม่ยอมขัดขืน เพราะร่างกายมันตอบสนองกับสัมผัสนี้  แม้ทงเฮมันจะไม่เคยจำได้เลยก็ตาม


ฟึบ


มันจับผมนอนหงายก่อนจะดึงเสื้อและกางเกงตัวเองโยนทิ้งออกไปเหมือนทุกที  ก่อนที่มันจะมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้ออกจากกายผมเช่นกัน


ดวงตาดิบเถื่อนจ้องมองมาที่ดวงตาของผม  ใบหน้าที่แสดงออกถึงความต้องการที่จะปลดปล่อย แต่มันไม่ได้ต้องการในตัวผม  ความจริงที่เหมือนกับว่ามันกำลังฆ่าผมให้ตายทั้งเป็นด้วยร่างกายของมัน


“อึ้ก” แท่งเนื้อร้อนของมันพยามแทรกเข้ามาให้ตัวผม  ความแน่นที่เหมือนจะบรรเทาลงเมื่อครั้งนี้มันเรียนรู้ที่จะขยายช่องทางให้ผมแล้ว


“อืมม”


มีแค่เสียงคำรามต่ำกับดวงตาที่กระพริบอยู่จากมันเท่านั้น แต่ไม่มีคำพูดหรือคำตอบโต้ใดๆที่บอกว่ามันรับรู้ถึงคำพูดของผม


“ทะ...ทง..เฮ” เสียงผมร้องสั่นทุกครั้งที่มันกดกายเข้าหา  ความแข็งแรงและเรือนร่างที่มันแนบเข้าหาทำให้ผมแทบจะถึงจุดหมาย


ฟึบๆๆๆ


ผมเอื้อมมือมาชักรูดแท่งเนื้อร้อนของตัวเองพร้อมๆกับที่ทงเฮมันกำลังเสือกไสร่างกายเข้าหาผมอย่างไม่เบาแรง 


“ฮื้อๆๆ ซี๊ดด” เสียงผมคราวพร่าเมื่อความรุนแรงนั้นกระแทกเข้าโนจุดสัมผัสภายใน ผมห้ามอะไรไม่ได้เลย  ห้ามไม่ได้ทั้งตัวมันและตัวผมเอง


ฟึบ


ทงเฮโน้มตัวมาด้านหน้าสอดแขนใต้แผ่นหลังที่ร่างกว่าพร้อมกับร่างให้ฮยอกแจลุกตามมา


“มัน..ลึก..ฮื่อ”  ท่วงท่าที่ทำให้ความใหญ่โตสอดลึกเข้าไปมากว่าเดิมเมื่อเวลานี้ฮยอกขึ้นมานั่งซ้อนอยู่บนตัวทงเฮขาเล็กแยกออกโอบรอบเอวโดยที่มีมือหนาทั้งสองข้างกระชับที่เอวยกกายเล็กให้ขึ้นลงตามจังหวะ


ฮยอกแจบีบไปบนไหล่หนาพลางพยุงตัวกับท่วงท่าที่น่าขัดเขิน


“ฮื้อๆ...” สัมผัสหวามที่ถูกปลุกเร้าทั้งกายช่วงล่างที่สอดเข้าหา อีกทั้งริมฝีปากที่และเล็มแผ่นอกจนคำประท้วงกลืนลงไปในคอ


แล้วเพียงไม่นานเลยก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกวาบพร้อมกับปลดปล่อยความต้องการออกมา


“อ๊าาาาาาาาา!!!!!




……………………………………………………………………………………………….
กลับไปอ่านต่อก่อนนะ....เเล้วค่อยกลับมาใหม่ ^^









วาร์ปอะเกน



ยุบยับๆ


กึก


เสียงอะไรบางอย่างที่เคลื่อนตัวในความมืดและแสงไฟสลัว  ผมรู้สึกตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอะไรที่แตะต้องลงมาบนร่างกาย


“มึง!!” ร่างกายที่แทบจะเปลือยเปล่า  เพราะมือของเพื่อนสนิทที่กำลังปลดถอดเสื้อผ้าออกจากกาย  อีกทั้งกายหนาที่นั่งทับบนตัวเขาเองก็ไร้ซึ่งเนื้อผ้า


“ทงเฮ!!!  มึงตื่นอยู่รึเปล่า  ทงเฮ..!!!”  ผมตะโกนใส่แต่ก็ไม่มีอาการตอบสนองจากมัน  ละเมออีกแล้วสินะ  ผมดิ้นรุนแรงกว่าทุกครั้งแต่ครั้งนี้มันก็รุนแรงกว่าทุกครั้งเช่นกัน


“อย่า..ทงเฮ..พอ..ฮึก..สักที”   ไม่รู้น้ำตามันไห้ออกมาเพราะอะไร แต่ผมกำลังเจ็บ  บางที่ผมควรจะเอ่ยพูดกับไปตรงๆเสียตั้งแต่แรกมันจะได้ไม่คาราคาซังมาถึงทุกวันนี้


ฟึบ


“อาห์..อึ้ก” สะโพกผมถูกรั้งขึ้นโดยที่ใบหน้าแนบไปบนหมอนที่หนุนเข่าทั้งสองข้างชั้นไปบนที่นอนเชิดสะโพกไปตามแรงรั้งของคนด้านหลัง  พร้อมๆกับความร้อนผ่าวที่กดเข้ามาโดยไม่เบิกทางให้เหมือนคราวที่แล้ว


“จะ..เจ็บ อืออ” เสียงร้องครางที่ไม่คิดว่าคนฟังจะรับรู้มัน  เสียงที่ปลดปล่อยออกไปเพื่อระบายความเจ็บปวดเท่านั้น


ฟึบๆๆๆๆ


มือหนาล็อคสะโพกมนก่อนจะโถมกายเข้าหาเป็นจังหวะ  พลางเอ้อมมือไปด้านหน้าเพื่อสาวรูดท่อนเนื้อที่กระตุกเกร็งตามแรงกระทั้น


“อื้อๆๆ....อ้ะ...มึง!!!


ผมไม่รู้ว่ามันเป็นพวกท่าเยอะอยู่แล้วหรือมันเพียงแค่ละเมอทำเท่านั้น  เวลานี้ที่มันกอดรอบเอวผมแล้วทิ้งตัวลงนั่งลงบนเตียง  จนผมต้องนั่งซ้อนไปบนตัวหันหน้าไปยังหัวเตียงมันโดยมีมันซ้อนอยู่ด้านหลัง  ขณะที่ความเป็นชายของมันยังไม่หลุดออก


“ละ..ลึก.อีกแล้ว”  เพราะน้ำหนักตัวที่ทั้งไปบนตัวมันทั้งหมด  อีกทั้งก้นที่แบะออกจนมันเสือกตัวเข้ามาได้มากขึ้น ผมก็ทำได้แค่เพียงซี๊ดปากเพราะความหวามไหว


“ทะ..ทงเฮ...มึง ไม่เอาแบบนี้”  มันจับขาผมให้แบะอ้าออกกว้าง  ยันไปบนที่นอนโดยที่มันนั่งเหยียดขาแล้วรูดรั้งแก่นกายผมเป็นจังหวะ


จุ๊บ


“อื้อ...ยะ..อย่า” เสียงดูดผิวเนื้ออ่อนที่ต้นคอดังจนผมต้องร้องห้าม  แต่เพราะมือมันที่ขยับไม่เบาแรงบี้คลึงจนเสียววาบไปทั้งร่าง


“ขยับสิ”  เสียงทุ้มต่ำที่ผมไม่เคยได้ยินจากมันสักครั้งทำให้ผมเบิกตากว้างหันกลับไปมอง


“ตื่น...ตื่นอยู่ใช่ไหม..อืมมม” คำถามที่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวแต่สายตาที่นิ่งสนิทและไม่มีคำพูดใดๆตอบกลับมีเพียงริมฝีปากที่เชิดบางบดเบียดลงมาอย่างร้อนแรง


เกลียวลิ้นที่กวาดชิมไปทั่วทั้งโพรงปาก เกี่ยวพันอย่างมอมเมา  มือหนาข้างหนึ่งประคองสะโพกเล็กกดลงก่อนจะดันขึ้นให้ฮยอกแจเป็นคนควบคุมจังหวะในคราวนี้


“อื้อออ”


ท่วงท่าที่นับวันยิ่งน่าอายมากยิ่งขึ้นพร้อมกับร่างกายที่ลดความต่อต้านลงเรื่อยๆ ฮยอกแจขยับสะโพกขึ้นลงตามจังหวะที่ทงเฮชักจูง โดยที่ขาเรียวแหกกว้างออก


“อืม..” เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ร่างกายร้อนวาบ ฮยอกแจขยับร่างกายไปได้ไม่นาน  ร่างเล็กก็กระตุกเฮือกพร้อมกับปลดปล่อยความต้องการออกมาจนเต็มมือหนา


“อ๊าาาาา”


ฮวบ


แข้งขาเรียวอ่อนแรงจนกายทรุดฮวบลงไป  แต่เพราะทงเฮยังไม่เสร็จฮยอกแจจึงทำได้แค่พลิกตัวลงไปนอนนิ่งๆโดยที่อีกฝ่ายก็ขยับขึ้นมาคร่อมทับบนตัว


“อือ...”ทั้งๆที่เพิ่งปลดปล่อยออกไป  แต่เมื่อทงเฮแทรกกายเข้าหา การเสียดสีก็ทำให้เสียงหวานหลุดรอดออกมาเบาๆ


ความอ่อนเพลียที่ฮยอกแจได้แต่นอนนิ่งๆมองคนที่โถมกายเข้าหา  ดวงตาที่นิ่งสนิทยังคงเป็นอยู่แบบนั้น  ภาพตรงหน้าที่ฮยอกแจตัดสินใจ จะบอกกับทงเฮไปตามตรงในตอนเช้า


“อืมมมมม”  เสียงทุ้มคำรามต่ำยามที่ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้ามาในตัว  พร้อมๆกับความเงียบๆที่เข้ามาแทนที่


ทุกครั้งมันก็เป็นแบบนี้ ถูกปลุกด้วยสัมผัสที่ไม่อาจต้านทาน  ก่อนที่จนไม่รู้สึกตัวจะหลับลงไปทันทีที่ปลดปล่อย


ฟึบ


ฮยอกแจลุกออกจากเตียงด้วยแข้งขาสั่น  เดินไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายอย่างยากลำบาก


“กูรักมึงนะทงเฮ...แต่มึงไม่ใช่”  เสียงรำพึงเบาๆยามปลดปล่อยสายน้ำจากฝักบัวให้ไหลรดรินลงมาบนร่างกายพร้อมกับทำความสะอาดเอาสิ่งที่อีกฝ่ายปลดปล่อยออกมา



...................................................................................................................................
กลับไปอ่านต่ออีกนิดนึงงน๊าาาาาาาาาาาาา






คัทสุดท้าย  จะไม่คัทอีกแล้วสาบาน 555



“เห้ย!!!


จู่ๆ ร่างที่นอนอยู่บนเตียงก็พุ่งเข้ามาหาก่อนจะกระชากตนเองลงไปบนเตียง  แสงสว่างจากไฟภายในห้องทำให้ฮยอกแจเห็นมันอย่างชัดเจน


“”หยุดนะ ...ทงเฮ!!! มีสติหน่อยสิวะ”  ฮยอกแจร้องว่า แต่เหมือนว่าคราวนี้ทงเฮจะไม่ได้ละเมอเหมือนทุกที  เพราะมันพ่วงคำว่าเมาหนักเข้าไปด้วย


“กูไม่ยอมให้มึงทำอะไรอีกแล้ว” ฮยอกแจยันมือไปบนหน้าคนที่โถมกายเข้าหา จ้องเข้าไปในดวงตาที่เป็นกระกายอย่างไม่คิดหลบ  แต่คนเมากลับมีแรงมากกว่า  มือหนาบี้คลึงแผ่นอกบางเรียบสะกิดยอดอกที่สะดุดตาพร้อมกับคว้าหมับไปยังส่วนกลางลำตัวของคนใต้ร่าง


“หยุดสิวะ” 


ผมโวยวาย  แต่ทงเฮมันก็ไม่สนใจเหมือนทุกที  มันกระตุกผ้าที่พันรอบเอวของผมออกพร้อมๆกับกดนิ้วเข้าไปในช่องทางที่มันเคยคุ้นโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว


“อื้อออ” 


แฉะๆๆๆ  เสียงนิ้วที่กดเข้าไปเป็นจังหวะพร้อมกับมันที่ก้มลงมาดูดกลินยอดอกอย่างตะกละตะกลาม


สุดท้ายผมก็สู้มันไม่ได้อีกแล้ว


“ไม่ได้วางยากูสินะ”


กึก


  เสียงกระซิบบอกที่ทำให้กายผมชาวาบ น้ำเสียงที่บ่งบอกว่ามันไม่ได้ละเมอเหมือนทุกที”


“ปละ...ปล่อย..มึงไม่ได้หลับ”  ผมดิ้นแต่มันกลับไม่สนใจ  นิ้วเรียวยาวของมันกดแทรกเข้ามาอยู่แบบนั้น


“นึกถึงความรู้สึกกูบ้าง”  ผมร้องบอกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอยากอัดอั้น  ผมอึดอัดที่ต้องเก็บความลับนี้ไว้  ทั้งๆที่มันเป็นคนกระทำ


“ทำไมไม่บอกกูตรงๆ” ทงเฮชักนิ้วออก ผมจึงจ้องเข้าไปในตามันก่อนจะเอ่ยถาม


“กูจะพูดอะไร? พูดว่ามึงปล้ำกูหรอ?  ทั้งๆที่มึงตื่นมาก็ไม่เคยจำอะไรได้” ผมต่อว่ามันด้วยน้ำเสียงพร่า  ทว่ามันกลับยิ้ม  รอยยิ้มที่ผมไม่เข้าใจมันสักนิด


“ทงเฮ..!!!!”  แทนที่มันจะลุกออกไปจากตัวผม มันกลับพลิกกายผมให้นอนคว่ำพร้อมกับล้วงเอาส่วนตื่นตัวเองออกมาจ่อเข้ากับช่องทางที่เพิ่งถอนนิ้วออกไป


“ยะ...อย่า..ฮื่อออ” มันกดกายเข้ามาช้าๆ  แต่ผมกลับเสียดเสียวยิ่งกว่าทุกครั้ง  ทำไม?  ในเมื่อครั้งนี้มันมีสติครบถ้วน


“อื้อๆ...” เสียงผมครางออกมาตามจังหวะที่มันกระแทกกายเข้าหา  วันนี้มันไม่ได้รุนแรงเหมือนทุกครั้ง แต่ผมก็เหมือนจะตายเพราะร่างกายของมัน


ฟึบ


มันเชิดหน้าผมให้หันหลับไปมอง  ดวงตาของมันไม่ได้ดูนิ่งเหมือนทุกครั้ง


“ขอโทษ”  มันพูดกับผมก่อนที่เรียวปากของมันจะแนบสนิทลงมา


“อื้อ..อื้มมม”


จ๊วบ


เสียงปากที่ประกบเข้าหา เกลียวลิ้นสอดพันไปตามแรงอารมณ์ จูบที่แตกต่างออกไป


“หยุด..เถอะ ..มึง..ไม่ใช่เกย์นะ”  ผมร้องบอก ใช่ผมเป็น  ผมรักมัน  แต่สำหรับมัน...ไม่ใช่


มันมองหน้าผมยิ้มๆ ก่อนที่มันจะผละออกไปล็อคสะโพกผมแล้วกระแทกกายเข้าหารัวเร็วและถี่หน่วง


“อ๊า!!! อื้อ....มึง...ระ..เร็วไป...อ๊าาาาา” 


ผมรู้ว่ามันคงหยุดกลางคันไม่ได้ 


สุดท้ายผมกับมันก็ไปถึงปลายทางพร้อมๆกัน  พร้อมกับมันที่ลุกไปยังเตียงของตัวเอง









 ...................................................................................................................................
กลับไปอ่านเลยค่ะ ไม่ต้องกลับมาเเล้วนะ ไม่คัทเเล้ว  - -* 55555